Bijna niemand leest wat je deelt op sociale media, beweert onderzoek

Verstandig delen kost tijd; dat wil zeggen, het vereist een waardevolle en beperkte hulpbron, evenals inspanning. In die zin is het sneller en gemakkelijker om een ​​nieuwtje te delen omdat we het eens zijn met de kop dan om dit te doen nadat we de inhoud hebben gelezen. Welke andere redenen zitten er achter gedrag?

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 27 januari, 2023

Ze zeggen dat we leven in het tijdperk van clickbait en sensationeel nieuws dat we bijna dwangmatig consumeren. Dit is echter niet helemaal waar. In feite is het lezen van de inhoud die anderen delen zeker niet de meestvoorkomende activiteit die we op sociale media uitvoeren. Dat geldt dus ook voor wat je deelt op sociale media.

Delen is een woord dat geladen is met positieve gevoelens en bedoelingen. Het impliceert samen genieten van iets en geven wat ons toebehoort aan anderen om beide partijen ten goede te komen. Dat gezegd hebbende, in het digitale universum kan de daad van delen zijn als de appel die de boze koningin aan Sneeuwwitje aanbood. Een vergiftigd geschenk.

Dat komt omdat wat je van derden ontvangt niet altijd bruikbare informatie is. Bovendien is het vaak niet waar en is het vaak respectloos. In feite drukken veel mensen op de knop uit pure traagheid of vanwege bepaalde onbewuste behoeften. Volgens onderzoek (Engelse link) van Columbia University (VS) lezen namelijk zes van de tien mensen de berichten die ze op sociale media ontvangen niet.

Waarom bijna niemand leest wat je deelt op sociale media

Hoe vaak heb je valse informatie ontvangen die je contacten je hebben gestuurd via sociale media of op WhatsApp? En ook, hoe vaak heb je links naar artikelen of nieuws gedeeld die je niet eens hebt gelezen? Ongetwijfeld is de neiging om op grote schaal ongecontroleerde gegevens te versturen het grootste virus in de wereld van vandaag.

Eén zo’n voorbeeld deed zich voor in 2018. De websiteScience Post (Engelse link) publiceerde een verhaal met de volgende kop: “70 procent van de Facebook-gebruikers leest alleen de titels van wetenschappelijke artikelen voordat ze commentaar geven.”

Dit artikel werd duizenden keren gedeeld. Bijna niemand opende echter de link om te ontdekken dat de tekst eenvoudig Lorem ipsum was. Met andere woorden, totaal niet samenhangende en nietszeggende tekst in lettertype.

Dit neigt te bewijzen dat bijna niemand leest wat hij deelt op sociale media. Dat komt omdat we gedomineerd worden door een maatschappij die gekenmerkt wordt door onmiddellijkheid en cognitief ongeduld.

We worden beheerst door de impact die een krantenkop kan veroorzaken, tot het punt dat volkomen ongegronde feiten viraal gaan. Een recente studie gaf meer informatie over dit gegeven en suggereerde dat achter dit soort gedrag diepere behoeften schuilgaan.

Subjectieve kennis en het Dunning-Kruger syndroom

De bovengenoemde studie (Engelse link) werd uitgevoerd door de Universiteit van Texas (VS). Hierin legt men uit dat het delen van informatie de perceptie van gebruikers over hun kennis verhoogt. Het maakt helemaal niet uit dat ze niet bekend zijn met kwantumfysica of microbiologie.

Het enkele feit van het delen van een artikel over deze onderwerpen verhoogt hun zelfperceptie van beheersing van het betreffende onderwerp.

Daarom is het delen van dit soort inhoud op je muur op sociale media of onder je WhatsApp-groep zoiets als anderen vertellen dat je bepaalde kennis bezit die je in werkelijkheid niet hebt. In feite ben je vervallen in de eeuwige bias van het Dunning-krugereffect.

Met andere woorden, het simpele feit van het versturen en publiceren van bepaald nieuws, artikelen of specifieke gegevens zorgt ervoor dat een deel van de bevolking zijn capaciteiten en vaardigheden overschat. Dit is de oorzaak van het feit dat er op Twitter veel mensen zijn die experts lijken te zijn in oorlogsconflicten, economische crises en virusinfecties.

Er is geen tijd om te lezen, delen is beter

We leven allemaal in een omgeving die ons in alle richtingen duwt en trekt en eist dat we doorgaan met nieuwe taken zonder de vorige af te maken. Onmiddellijkheid is de norm en het geleidelijke onvermogen om de aandacht te richten is het gevolg ervan.

In je dagelijks leven ontvang je een grote hoeveelheid informatie en eindeloze meldingen. Maar in plaats van te controleren en grenzen te stellen aan wat je ontvangt, heb je de neiging je te laten gaan.

We zijn allemaal cognitief ongeduldig geworden. Bovendien zijn we wezens met een extreem verarmd vermogen om informatie te verwerken. We hebben niet alleen geen tijd, maar ook geen verlangen. Het is gebruikelijk dat we ons laten meeslepen door de dopamine-boost die ontstaat als we een sensationele krantenkop zien en die onmiddellijk delen. Er is geen tijd om te lezen, want delen is leuker.

Bovendien genereert het feit van delen interactie en ook controverse. Je krijgt bijvoorbeeld meteen een like, gevolgd door een reeks vermakelijke berichten. Je vindt dit misschien verrijkender dan lezen. In feite heb je geen motivatie, want dat vereist tijd, reflectievermogen en kritische zin.

Informatie moet niet worden ‘geconsumeerd’ en het moet nuttig zijn

We zijn allemaal emotionele consumenten van inhoud geworden. We kennen likes toe en delen alleen het soort informatie dat een sensatie, een emotie opwekt. Hoe korter, hoe beter. Daarom is onze aandacht bijna altijd gericht op de koppen. De media weten dit en aarzelen niet om de meest sensationele verhalen te maken.

Over één aspect moet je echter duidelijk zijn. Informatie moet verrijken en voeden, niet vergiftigen. Als bijna niemand leest wat je deelt, vermijd dan de drager te zijn van de radioactieve appel die valse informatie bevat. Dat gezegd hebbende, we hebben ons allemaal wel eens laten meeslepen door dit soort impulsen.

Als je meer verlicht en competent in een onderwerp wilt overkomen, is de enige manier om dat te bereiken door te lezen. Dat en geen ander is de remedie voor alle kwalen en onwetendheid.

Probeer ook de informatie die je bereikt kritisch te analyseren. Deze twee handelingen zijn de beste tegengiffen in de huidige digitale wereld, waar het veel te gemakkelijk is om dronken te worden van giftige inhoud.