Ben je verslaafd aan chaos?

Chaosverslaafden komen vaker voor dan je denkt. Ze lopen altijd minstens vijftien minuten achter en daarom komen ze te laat aan, al rennend en hijgend. Ze verontschuldigen zich en schuiven de schuld op het verkeer.

Ze zijn ook wanhopig aan het einde van de maand, wanneer de rekeningen binnenkomen en ze voor de zoveelste keer beseffen dat ze meer hebben gekocht dan ze zich eigenlijk konden veroorloven en nu een serieus probleem hebben. Alles is verloren, ze vinden nooit iets en ze vergissen zich altijd over allerlei informatie.

Het zijn ook pestkoppen. Ze zijn het type mens dat over alles vecht. Ze geven de schuld aan de supermarkt omdat de koekjes duurder zijn geworden. Ze verwijten de taxichauffeur van te langzaam rijden, zelfs als het verkeer ervoor zorgt dat hij niet verder kan in een straat. Ze ruziën continue met iets of iemand.

Chaosverslaafden zijn ook enorme sloddervossen. Hun kast is een horrorplek. Naast een sweater ligt misschien een sinaasappel en onder een stapel slecht gevouwen kleren liggen misschien de sleutels van de voordeur die ze twee maanden geleden waren kwijtgeraakt. Als iemand vraagt naar hun puinhoop, ontkennen ze het. Ze zeggen dat ze gewoonweg de tijd niet hebben, dat orde alleen is voor diegenen die het ‘niet druk’ hebben.

Verslaafd aan chaos en de lichamelijke oorsprong ervan

Alle verslavingen zijn gerelateerd aan een mate van afhankelijkheid van een substantie. In het geval van verslaving aan chaos bevindt deze substantie zich in het lichaam en wordt het ‘adrenaline’ genoemd. Kort door de bocht zijn chaosverslaafden eigenlijk verslaafd aan adrenaline. Daarom zoeken ze naar en creëren ze situaties die ervoor zorgen dat hun lichaam deze substantie gaat aanmaken.

Chaos wordt gedefinieerd als desorganisatie, gebrek aan samenhang, stoornis of dispersie. Wanneer een mens geconfronteerd wordt met zulke situaties, ontwikkelt hij verdedigingsmechanismen voor actie of aanval. Op hetzelfde moment worden deze reacties vergezeld door een reeks chemische veranderingen. De meest belangrijke hiervan is de productie van adrenaline en cortisol, het stresshormoon.

Veel mensen willen zichzelf bevrijden van stress, maar een chaosverslaafde voelt daarentegen een fatale aantrekking tot alles wat hem uit balans brengt. Er zit vreugde in het ervaren van spanning en de staat van permanente verdediging.

Het probleem doet zich voor wanneer de bedreigende situatie opgelost of voorbij is en het lichaam automatisch ook minder adrenaline aanmaakt. Wat hierop volgt is een staat van depressie, wat de verslaafde alleen kan overwinnen als hij nog meer in de problemen komt of nieuwe conflicten genereert of nieuwe fouten maakt.

Het overwinnen van chaosverslaving

Over het algemeen wordt elke verslaving veroorzaakt door een dieper conflict dat nog niet is opgelost. Deze compulsieve neiging om nieuwe problemen te creëren is niets meer dan een strategie om aandacht te krijgen, De problemen die ze creëren reproduceren zich als virussen en vereisen altijd een urgente oplossing.

Leed is een vorm van onnauwkeurige angst omdat het niet lukt om een onderwerp te lokaliseren. Met andere woorden, je voelt je angst maar je kunt niet definiëren wat het gevaar is, waar het is, en of het zelfs wel bestaat. Het wordt slechts ervaren als een invasieve angst.

Het genereren van chaotische situaties is een manier om op onbewuste wijze invulling te geven aan twee objectieven: het vinden van een object waar de angst op kan worden geprojecteerd en om die angst te laten bloeien in al zijn kracht, om het te beleven en, blijkbaar, om het te kanaliseren jegens een specifieke verdedigingsactie. Maar aangezien het onderliggende probleem onaangesproken blijft is het noodzakelijk om de cyclus opnieuw en opnieuw te starten. Het wordt uiteindelijk een manier van leven.

Het is niet makkelijk om een verslaving te overwinnen, inclusief deze. Wat vooral belangrijk is, is dat je leert te herkennen wat het onderliggende conflict is dat ervoor zorgt dat je steeds in de problemen raakt. Maar om tot dat punt te geraken moet je diep in jezelf graven. Wat hierbij kan helpen is meditatie of therapie.

Wat in principe wordt aanbevolen is om te oefenen om alleen te zijn, rustig en stil, zodat het lichaam niet langer weerstand biedt aan een gebrek aan spanning, waardoor de rusteloosheid verdwijnt. Daarbij komt dat het op deze manier voor het bewustzijn makkelijker wordt om zich open te stellen voor oude wonden die nog niet geheeld zijn.