5 eigenschappen die verband houden met jeugdtrauma's

De kindertijd is een beslissende fase van het leven. De fysieke en psychologische indrukken die we tijdens die fase ontvangen, laten  een permanente afdruk achter in de hersenen. Dat is de reden waarom de trauma’s van de kindertijd volledig doordringen in de persoonlijkheid van iemand en de invloed zich in de loop van de tijd uitbreidt. Men ontwikkelt dan eigenschappen die verband houden met jeugdtrauma’s.

Dit betekent echter niet dat ze niet kunnen worden overwonnen of dat ze in de ergste gevallen niet gedeeltelijk kunnen worden opgelost. Iemand die een moeilijke jeugd heeft gekend, kan nog altijd een vol en gelukkig leven leiden. Dit vereist echter meestal therapeutische processen of een diepe persoonlijke ontwikkeling.

Sommige karaktereigenschappen  duiden op de aanwezigheid jeugdtrauma’s die nog niet zijn overwonnen. Als je een moeilijke jeugd hebt gehad, is het de moeite waard om na te gaan of één van deze kenmerken aanwezig is in hoe je nu bent.

5 eigenschappen die verband houden met jeugdtrauma’s

1. Inhibitie, één van de eigenschappen die verband houden met jeugdtrauma’s

Inhibitie is een soort remming  die te maken heeft met de moeilijkheid om je plaats te vinden in de wereld. Inclusief in je eigen leven. Het gaat meestal om mensen die zich inhouden om te zeggen wat ze denken of doen wat ze willen. Ze zijn bang of ze kunnen gewoon niets bedenken. 

Jeugdtrauma’s zorgen ervoor dat iemand zich geremd voelt om zich in verschillende situaties te uiten. Ze sluiten zich op en zijn vaak geïsoleerd. Ze hebben ook grote moeilijkheden om met anderen om te gaan en zijn bang voor andere mensen. 

Sommige mensen zijn introvert en niet erg bedreven in sociale situaties. Ze hebben echter geen probleem om hardop te zeggen wat ze denken of voelen. Ze handelen met autonomie. Als bepaalde trauma’s van de kindertijd niet zijn overwonnen, wil men vaak echter onopgemerkt blijven en geen aandacht trekken.

2. Opvliegendheid

Mensen die hun jeugdtrauma’s niet hebben overwonnen zijn meestal opvliegend. Ze zijn niet noodzakelijk gewelddadig maar ze kunnen soms intolerant zijn. Ze gaan ook af en toe aggressief gedrag vertonen. Het is alsof ze altijd op het punt staan te ontploffen, ook al doen ze dat uiteindelijk niet.

Die opvliegendheid wordt ook gekenmerkt door de manier waarop ze met voorwerpen omgaan en hun intonatie. Er is een soort woede aanwezig in hun manier van doen, hoewel ze niet expliciet agressief zijn.

3. Afwijzing van complimenten

Mensen die hun jeugdtrauma’s niet hebben overwonnen, hebben ook vaak problemen met zelfwaardering. Ze voelen zich minderwaardig aan anderen of gaan in tegenstelling een soort superioriteitsgevoel tonen. Dit laatste is echter enkel aan de buitenkant het geval. Het gaat hier eerder om een afweermechanisme zodat ze de slechte mening die ze van zichzelf hebben kunnen compenseren.

Daarom is het gebruikelijk voor hen om complimenten of lof van anderen te verwerpen. Ze zijn ervan overtuigd dat ze nooit goed genoeg zijn. Daarom raken ze van streek als ze horen dat ze op een bepaald gebied uitblinken. Voor hen lijkt dit eerder op een soort bedrog of grap. Ze kunnen niet begrijpen hoe iemand goed over hen kan denken, terwijl ze zichzelf haten.

4. Zich voor alles verontschuldigen

Iemand met jeugdtrauma’s denkt dat alles wat hij doet of denkt, anderen kan irriteren. Daarom verontschuldigt hij zich vaak. Hij vraagt vergeving voor dingen als dat niet hoeft. Hij excuseert zich wanneer hij iets gaat zeggen, alsof hij geen recht heeft om zich te uiten. Hetzelfde gebeurt ook vaak wannneer hij ergens binnenkomt of buiten gaat, enz.

Dit soort gedrag vloeit vaak voort uit een beperkende of misschien zelfs vernederende opvoeding met weinig genegenheid. Zulke mensen hebben het gevoel dat ze zich moeten verontschuldigen voor elk van hun gedragingen tegenover de buitenwereld. Het gaat hier duidelijk over één van de meest voorkomende eigenschappen die verband houden met jeugdtrauma’s.

5. Conflicten vluchten of in conflict leven

Een traumatische kindertijd ontwikkelt zich meestal in een zeer conflictueuze familie. Een context waarin meningsverschillen en agressie de norm zijn. Elk woord of elke daad kan aanleiding geven tot een reeks problemen. Dat is de reden waarom de persoon kan opgroeien met angst of  fixatie op conflict.

Wie bang is voor conflicten gaat er alles aan doen om eraan te ontsnappen. Ze zijn in staat om hun eigen overtuigingen opzij te leggen om tegenstrijdigheid te vermijden. Degenen die zich vasthouden aan het conflict, maken van alles een probleem. Ze blijven het gedrag herhalen dat ze als kind hebben geleerd.

Jeugdtrauma’s worden zelden zonder hulp van buitenaf opgelost. Er moet worden samengewerkt om te maken dat die trauma’s geen blijvende invloed hebben op de persoonlijkheid. Het leven kan heel snel een hel worden voor mensen met jeugdtrauma’s. Er blijft altijd iets over van alles wat we in de loop der jaren hebben meegemaakt. Maar als we volwassen zijn, zijn we in staat om de trauma’s van de kindertijd te verwerken en ermee om te gaan zodat ze geen blijvende schade veroorzaken.