Zoeken naar goedkeuring? Je hoeft aan niemand iets te bewijzen

Altijd proberen om beter te zijn dan anderen is een onmiskenbaar teken van onzekerheid. Niemand hoeft aan iemand iets te bewijzen of te zoeken naar goedkeuring. Maar er zijn toch mensen die denken dat ze dit moeten doen. Ze gedragen zich vanuit deze gedachte.

Wat zorgt ervoor dat we iets willen bewijzen en onszelf tegenover anderen rechtvaardigen? Onzekerheid. En wanneer er een grote kloof is tussen hoe we onszelf zien en hoe we gezien willen worden, dan is het nog erger. Wat we hebben, is een diep verlangen naar de goedkeuring van anderen. In plaats van te voelen dat we aan niemand iets moeten bewijzen, voelen we uiteindelijk dat het tegenovergestelde waar is.

Wanneer dit het geval is, vergelijken we onszelf voortdurend met anderen. We voelen de behoefte om te bewijzen dat we op een bepaald vlak beter dan hen zijn. Maar dit zal ons alleen maar een lege en vervormde voldoening geven.

Als er is liefde is, hoef je aan niemand iets te bewijzen

De sleutel van dit alles zit in zelfliefde. Vele mensen geloven dat zelfliefde hetzelfde is als trots, narcisme of arrogantie. Maar het tegenovergestelde is eigenlijk waar. Hoe meer zelfliefde we hebben, hoe minder we de behoefte zullen hebben om op te scheppen dat we de beste zijn en om tegelijkertijd anderen te minachten.

Zelfliefde bezitten betekent dat je voelt dat je, ongeacht de omstandigheden, waardering en respect waard bent. Dit betekent ook dat ons waardegevoel niet afhangt van iets buiten ons en zelfs niet van persoonlijke successen, maar van onszelf.

Zelfliefde is essentieel en niet bijkomstig. Wanneer je dat gevoel van waardering hebt voor wie je bent, zal je dus nooit aan iemand iets te bewijzen hebben. Want je zal de wens niet hebben om te wedijveren. Je zal ook het verlangen niet voelen om bij anderen gevoelens van bewondering of angst te creëren. Iemand voelt zich waardevol om wie hij is, alleen maar om het feit dat hij leeft.

Zijn en bewijzen te zijn, twee verschillende werkelijkheden

Proberen iets te zijn wat we niet zijn, houdt een enorm verbruik van emotionele energie in. Want er zal altijd sprake zijn van een innerlijke spanning. Stress is dan nooit ver weg. Het is stressvol om pogingen te ondernemen om een soort vermomming op te bouwen en die vol te houden. Bovendien ben je dan afhankelijk van de invloed die het op anderen heeft. Want dat is wat jou in staat stelt om eigenwaarde te voelen.

Wat we hier dus doen, is proberen te bewijzen dat we iets zijn wat we niet zijn. Dat kan een bepaalde sociale klasse zijn of een ander type persoonlijkheid. We kunnen ook proberen aan te tonen dat we op een bepaalde manier voelen of denken (met mededogen, vaderlandsliefde, liefde, enzovoort).

Natuurlijk zijn er ook situaties waarin je probeert te tonen dat je iets niet bent of dat je iets  niet voelt. Een voorbeeld is wanneer we roekeloze dingen doen en proberen te bewijzen dat we niet bang zijn. Of wanneer we tonen dat we niet onwetend zijn en ons best doen om bij anderen deze indruk te wekken.

Dit alles zorgt ervoor dat we onszelf niet aanvaarden. Om neurotische redenen verwerpen we bepaalde persoonlijke aspecten. Dit betekent dat de redenen die deze verwerping veroorzaken, niet afkomstig zijn van een of andere gezonde redenering. Ze ontspringen uit een leeg verlangen om net als de rest te zijn. Dit doen we alleen maar om de mensen rond ons tevreden te houden, of dat denken we toch. Zelfs al hoeft niemand ooit aan iemand iets te bewijzen, toch denken de mensen in deze gevallen het tegenovergestelde.

Een kwestie van illusies

Al deze pogingen om iemand anders te zijn of om je anders te voelen is slechts een illusie. Onbewust houden ze zich vast aan het waanidee dat als ze dit aan anderen tonen, ze hun goedkeuring zullen krijgen. En daarna zal deze goedkeuring hen helpen om een gevoel van persoonlijk vertrouwen te verwerven dat in hun leven ontbreekt.

Maar wat in de praktijk gebeurt, is compleet het tegenovergestelde. Het gebrek aan authenticiteit wordt een hindernis om te leren aanvaarden en aanvaard te worden. Want uiteindelijk vallen alle maskers altijd af of verdwijnen ze.

Niemand hoeft aan iemand iets te bewijzen. Als we toch dat verlangen voelen, dan komt dit omdat iets in ons gebroken en gekwetst is. Het beste bewijs van persoonlijk vertrouwen en kracht is gewoon jezelf zijn. De onevenredige behoefte aan goedkeuring leidt alleen maar tot een vicieuze cirkel waarin we ons steeds minder vrij en waardevol voelen.