Wat zijn copingstrategieën precies?

Mensen hebben de neiging om verschillende strategieën te gebruiken om problemen aan te pakken. Deze confronterende strategieën staan bekend als copingstrategieën. Ze kunnen opzettelijk of onvrijwillig zijn. Ze helpen ons om de eisen en conflicten die in ons leven aanwezig zijn het hoofd te bieden.

Door onze ervaringen en wat we hebben geleerd, heeft ieder van ons een ander vermogen om met verschillende uitdagingen of situaties om te gaan. We hebben ook verschillende strategieën die we gebruiken om obstakels die deze uitdagingen met succes te overwinnen.

Deze middelen zijn belangrijk omdat hoe rijker en gevarieerder ze zijn, hoe beter we in staat zullen zijn om moeilijkheden en obstakels op ons pad te overwinnen.

De uitleg van Lazarus

Wanneer zich een reeks eisen voordoet vanuit de omgeving of situatie (bijvoorbeeld een drukke werkperiode die weken zal duren), moet de persoon reageren op een manier die hem of haar in staat stelt zich aan te passen aan de situatie. Met andere woorden, de persoon moet zich aan deze eisen aanpassen door gebruik te maken van een aantal copingstrategieën.

Dus als we bijvoorbeeld geconfronteerd worden met een situatie die stress of angst veroorzaakt, zetten we onze copingstrategieën in om hier weerstand aan te bieden. Daarom gelooft Lazarus dat stress een groot proces van aanpassing aan de omgeving is. Zonder deze aanpassingen zouden we niet kunnen leven.

Positief of negatief gebruik van copingstrategieën

Wanneer we geconfronteerd worden met een onverwachte situatie, zijn er twee mogelijke uitkomsten. De eerste is dat we gebruik maken van copingmechanismen die ons in staat stellen om door de situatie te overwinnen.

In dat geval passen we ons aan onze omstandigheden aan en kunnen we dus normaal gebruik maken van onze middelen. Er is echter een tweede scenario dat zich kan afspelen. In dit scenario is de omgeving veeleisender dan we aankunnen.

In deze tweede omstandigheid ziet het onderwerp dat er een onbalans is tussen wat nodig is om het probleem op te lossen en de vaardigheden of talenten of die waarover hij of zij beschikt om het probleem aan te pakken. Daarom kan deze zware eis leiden tot twee verschillende soorten reacties van een persoon.

Aan de ene kant is er een fysiologische reactie. Deze reactie omvat een verhoogde hartslag, zweten, of een verhoogde bloeddruk. Aan de andere kant kan een emotionele reactie optreden. Symptomen van een emotionele reactie zijn:

• stress
• angst
• woede
• depressie

Dubbele waardering

Stel je voor dat je partner je vertelt dat ze om werkgerelateerde redenen naar het buitenland moeten vertrekken. Eerst zou de persoon, volgens Lazarus, een primaire beoordeling van de situatie maken.

Dat wil zeggen, ze zouden analyseren of deze gebeurtenis positief of negatief was. Ze zouden ook proberen te zien wat de gevolgen van de gebeurtenis zouden kunnen zijn en hoe het hen zou kunnen beïnvloeden.

Later zouden ze een tweede beoordeling maken. In deze beoordeling richten ze zich niet zozeer op het gebeurtenis, maar op de persoon zelf. Op dit moment zouden ze nadenken over de vaardigheden of middelen die ze nodig hebben om deze situatie of nieuwe realiteit het hoofd te bieden.

Dat wil zeggen, ze zouden proberen om al hun middelen te verzamelen en er gebruik van te maken. Afhankelijk van deze laatste beoordeling zou de persoon een stressreactie gaan genereren (of niet).

Copingstrategieën

Traditioneel is er een groot aantal van deze copingstrategieën die allemaal rekening houden met verschillende aspecten. Ze houden echter allemaal rekening met de manier waarop we de gebeurtenis evalueren en de emoties die deze gebeurtenis oproept.

Daarom verdelen professionals op basis van deze kenmerken de copingstrategieën meestal in twee groepen:

Strategieën gericht op het probleem

Dit soort middelen zijn bedoeld om de persoon te helpen de situatie het hoofd te bieden. Ze zijn bedoeld om betekenis te geven en de persoon in staat te stellen de problemen te begrijpen.

Deze strategieën zijn gebaseerd op het zoeken naar oplossingen om de cognitieve onbalans te herstellen en op het oplossen of veranderen van het probleem. Ze verwijzen naar confrontatie en het zoeken naar sociale steun en oplossingen.

Normaal gesproken gebruiken we ze als we de stressvolle gebeurtenis als beheersbaar zien. Laten we bijvoorbeeld zeggen dat we veel taken binnen één dag klaar moeten hebben. Dit zorgt voor ongemak en stress in ons leven.

Hoe passen we ons aan deze situatie aan? Als we een soort copingstrategie gebruiken waarin we onszelf vaardig achten, zullen we alle taken die van ons worden gevraagd kunnen uitvoeren.

Strategieën gericht op emoties

In tegenstelling tot de vorige copingstrategieën, gebruiken we deze meestal wanneer de situatie zo stressvol is dat we het idee hebben dat we er geen controle over hebben. Wat we zoeken is dus niet langer gericht op het probleem, maar op de emoties die deze gebeurtenis oproept.

Pas nadat we onze emoties onder controle hebben, kunnen we eindelijk ontspannen. Deze strategieën zijn bedoeld om onze emotionele balans te herstellen.

Deze strategieën omvatten:

• zelfcontrole
• afstand
• positieve herevaluatie
• zelfincriminatie
• ontsnapping/vermijding

Bij dit laatste soort gedrag hebben copingstrategieën gebaseerd op vermijding als doel om slechts tijdelijk af te leiden van het probleem. Met behulp van dit middel zal de persoon proberen om aan zijn problemen te ontsnappen door een ander soort activiteit te doen.

Ze willen zo ver mogelijk van de bron van stress vandaan komen. Zodra die activiteit voorbij is, zullen ze de situatie echter weer onder ogen moeten zien.

Je hoeft deze copingstrategieën niet heel precies op te volgen. Ze zijn flexibel, net als wij. Met de juiste begeleiding en psychologische ondersteuning kunnen we ze gebruiken om met succes om te gaan met onze stress.