Waarom is kinesthetische communicatie zo belangrijk?
Kinesthetische communicatie is één van de vele taalvormen die menselijke wezens gebruiken. Meestal wordt het ook lichaamstaal genoemd. Het omvat alle lichamelijke bewegingen. Kinesthetische communicatie is heel krachtig. Het brengt veel informatie over omtrent het karakter en de emoties van een persoon. Meestal zijn we ons niet bewust van hoe we door middel van lichaamstaal informatie versturen of ontvangen. Maar het is zonder twijfel communicatie.
“En ik kwam tot de vaststelling dat, van alle zintuigen, het oog het oppervlakkigst was, het oor het meest hooghartig, de reukzin het meest wellustig, de smaak het meest bijgelovig en wispelturig, de tastzin het meest diepgaand en filosofisch.”
-Denis Diderot-
De “woorden” van deze taal zijn de gebaren, de houding, de ogen en de lichaamsbewegingen. Hieraan kunnen we ook de stemtoon en het lichamelijk contact toevoegen. Over non-verbale communicatie is al veel gezegd. Deze keer zullen we het dus hebben over het tactiele contact met anderen.
Kinesthetische communicatie en aanraking
Aanraking is één van de belangrijkste bestanddelen van kinesthetische communicatie. Elk menselijk wezen vertoont tactiel gedrag, ook al zijn ze zich hiervan niet bewust. Het is eigenlijke een vorm van communicatie die terloops gebeurt.
Nieuwe technologieën verbinden ons. Maar dit gebeurt alleen door middel van apparaten. Aan de andere kant wordt het lichamelijke contact met anderen steeds schaarser. We communiceren op een virtuele manier met anderen en niet zozeer huid op huid.
De voornaamste vormen van kinesthetische communicatie die gebruik maken van aanraking, zijn begroetingen, zoenen, knuffels, strelingen en tikken. Sommigen voegen aan deze categorie ook applaus toe. Maar eigenlijk past dit beter in het auditieve en visuele gebied.
Het belang van tactiele communicatie
Kinesthetische communicatie door middel van aanraking is één van de primitiefste manieren waarop menselijke wezens met elkaar in verbinding komen. Het is ook één van de meest oprechte en essentiële. Het eerste tactiele contact dat we ervaren, treedt op bij de borstvoeding. Het is niet alleen een manier om te eten. Maar de baby begint hier ook hechting te vormen. Hetzelfde gebeurt wanneer een moeder de zachte huid van haar baby streelt.
Dit type tactiele communicatie is zo belangrijk dat een groot aantal zoogdieren het doen, vooral apen. Ze verzorgen, omhelzen en raken elkaar regelmatig aan.
Mensen hebben dit soort kinesthetische communicatie zelfs nog meer nodig. Een kind dat niet aangeraakt wordt, zal het moeilijker hebben om de eerste paar maanden van zijn leven te overleven. De kans is ook groot dat hij later emotionele problemen zal hebben. We hebben het ons hele leven nodig maar minder naarmate we ouder worden. Toch hebben we het op bepaalde momenten in ons leven echt nodig, zoals bij verdriet of ziekte.
De betekenis van aanraking
Wanneer je bij een begroeting iemand een hand geeft, dan is er sprake van tactiele kinesthetische communicatie. De kracht van jouw handdruk en hoe je de hand van de ander vasthoudt, zegt iets over de relatie. Soms is het neutraal. Maar op andere momenten kan het intiemer zijn.
De cultuur beïnvloedt de manier waarop we elkaar aanraken. Op sommige plaatsen bewaren de mensen meer emotionele afstand. Het contact beperken ze dus tot een minimum. Anderzijds zijn op andere plekken knuffels, schouderklopjes en lichamelijk contact heel gewoon. Maar ongeacht de cultuur is het in elk geval zo dat iedereen zijn eigen manier heeft waarop hij aanraking gebruikt.
Kinesthetische communicatie kan een relatie versterken of verzwakken. Paren die elkaar meer liefkozen, zullen meer kans op een langdurige relatie hebben. Mensen die meer lichamelijke contact hebben met hun gelijken, zijn gelukkiger en worden minder vaak ziek. De maatschappij van tegenwoordig ontmoedigt aanraking. Maar ons ervan bewust zijn is de eerste stap om ervoor te zorgen dat lichamelijke aanraking blijft voortbestaan.
