Tumushido, een prachtig oosters volksverhaal

Dit prachtige oosterse volksverhaal bestaat uit twee delen. Elk van deze delen draagt zijn eigen les in zich. Het hoofdpersonage van het verhaal is Tumushido, een zeer wijze oude man die duizenden jaren geleden leefde. Deze meester wordt vandaag de dag echter nog steeds herinnerd voor alle dingen die hij onderwees.

Het eerste deel van het volksverhaal vertelt ons dat er ooit een samoerai leefde in een afgelegen dorp. Hij was een van de beste krijgers. Iedereen kende hem omdat hij extreem driftig was. Hij kon er absoluut niet tegen als mensen hem tegenspraken en had een enorm groot ego.

De krijger reageerde overal zo fel en heftig op dat iedereen bang voor hem was. Als iemand hem tegensprak, haalde hij simpelweg zijn sabel tevoorschijn zodat de ander zich geïntimideerd zou voelen.

Op een dag ging de krijger op reis en kwam hij aan bij een klein dorpje. Hij zag dat veel mensen in het dorp naar dezelfde plek gingen en dat maakte hem nieuwsgierig.

Meester Tumushido

De samoerai besloot om een van de mannen aan te spreken en hem te vragen wat er aan de hand was. De man zei dat ze allemaal naar het huis van meester Tumushido gingen. De samoerai begreep dit niet.

“Wie is Meester Tumushido?” vroeg hij. De man was geschokt. Hij kon niet geloven dat hij niet wist wie hij was. “Hij is de meest wijze van alle meesters. Elke middag, op dit tijdstip, deelt hij zijn wijsheid. Iedereen in het dorp treedt dan naar buiten om hem te horen praten.”

Dit maakte de samoerai natuurlijk erg nieuwsgierig. Hij had nog nooit gehoord van meester Tumushido, maar hij kon wel zien hoe gerespecteerd hij was. Zijn trots en arrogantie rezen de pan uit. Hij kon het idee dat iemand superieur aan hem zou zijn namelijk niet verdragen.

Zijn ontmoeting met de meester

De samoerai kon niet langer wachten, hij moest en zou meester Tumushido horen spreken om te zien of hij het echt verdiende zo beroemd te zijn. Dus besloot hij om net als alle andere mensen uit het dorp naar het huis van meester Tumushido te gaan. Toen hij daar aankwam, hoorde hij de meester spreken over hoe woorden de sterkste kracht op aarde waren.

De samoerai riep: “Je bent zo’n dwaas! De sterkste kracht op aarde is de sabel, jij onwetende man!” Daarna stond meester Tumushido op van zijn stoel en schreeuwde:” Hoe durf je dat te zeggen! Je bent zo stom en onwetend!”

Het maakte de samoerai erg boos om zo te worden toegesproken. Hij haalde zijn sabel tevoorschijn, liep op de meester af en dreigde hem te onthoofden. Vervolgens begon Tumushido te smeken voor zijn leven.

Hij zei: “Dood me niet, moedige samoerai. Het spijt me dat ik je beledigd heb. Ik zie in dat je sabel het krachtigste voorwerp op aarde is.” Dit kalmeerde de samoerai. Hij zei toen: “Ik vergeef je. Je bent een goede man.”

Daarna liep meester Tumushido terug naar zijn stoel en zei: “Woorden vertegenwoordigen de sterkste kracht op aarde. Heb je gezien hoe ik je met mijn woorden kon domineren? Ik wilde dat je me zou aanvallen, dus dat deed je. Toen wilde ik je kalmeren, en kalmeerde je.”

De tweede samoerai

Op een dag bereikte dit verhaal de oren van een andere samoerai. Het verhaal maakte hem erg nieuwsgierig. Hij wilde ook die wijze man ontmoeten en hem laten zien dat hij niet kon worden gedomineerd door woorden. Hij ging naar het dorp, ervan overtuigd dat hij kon bewijzen dat Tumushido een charlatan was.

Toen hij in het dorp aankwam, bevond meester Tumushido zich op het midden van het plein. Hij sprak een grote groep mensen toe die aandachtig naar hem luisterden. De tweede samoerai baande zich een weg door de menigte. Toen niemand het verwachtte, riep hij:

“Ik daag je uit, jij oude charlatan! Als je zo wijs en krachtig bent, laat dan zien dat je tegen met kunt vechten en me kunt verslaan!“ De meester staarde hem even aan en liet toen zien dat hij bereid was om de uitdaging aan te nemen.

Het publiek ging in een kring rond de samoerai en meester Tumushido staan. Vervolgens deed de meester zijn ogen dicht en ging hij onderdanig op de grond zitten. De krijger zag dit als een teken dat hij zich geïntimideerd voelde en begon de meester uit te lokken. Hij begon tegen hem te schreeuwen.

Hij sprak elke belediging uit die hij zich maar kon bedenken. Meester Tumushido reageerde echter nergens op. De krijger bleef uren doorgaan. Uiteindelijk besloot hij te vertrekken, maar voordat hij wegging, zei hij wel nog dat Tumushido gewoon een charlatan was.

De les

Nadat de tweede samoerai was vertrokken, was het publiek enigszins in de war. Ze zeiden allemaal: “Waarom laat je hem zo tegen je praten en je zo beledigen?” Hierop antwoordde de meester: “Als iemand je een geschenk geeft en je accepteert het niet, van wie is het geschenk dan?“ Een jongeman in het publiek zei: “Van de persoon die het wilde geven.”

Toen legde de meester uit: “Hetzelfde geldt voor woede, beledigingen en haat. Als je ze niet accepteert, blijven ze behoren tot de persoon die ze oorspronkelijk uitte.”