Postnatale emoties: waarom voel ik me zo?

Bevallen van een eerste kindje is voor zowel de nieuwe vader als de nieuwe moeder een zeer belangrijke ervaring. Beiden krijgen ze namelijk te maken met een ware cocktail aan postnatale emoties, totdat de nieuwe situatie normaal wordt.

Naast de wijzigingen die voor de nieuwe baby zijn aangebracht, zijn de belangrijkste veranderingen die zich na een bevalling voordoen de veranderingen die niet kunnen worden gezien. We hebben het over de veranderingen die een moeder vanbinnen ervaart. De postnatale emoties. Dit is het emotionele en fysieke proces van de postnatale fase.

Gedurende deze kraamtijd, ook wel bekend als puerperium, komt het lichaam van de moeder langzaam weer in evenwicht. Het fysieke deel duurt meestal ongeveer 40 dagen. Het kan echter een jaar duren voordat haar manier van leven en het leven met haar partner volledig hersteld is.

De cocktail van postnatale emoties – hormonale onevenwichtigheden en fysieke veranderingen

Als een toekomstige moeder tijdens haar zwangerschap hormonale en emotionele veranderingen ervaart, zullen deze in de postnatale fase voortzetten. In deze periode keren de hormonen terug om de baarmoeder te helpen om weer samen te trekken en de borsten te helpen om te beginnen met het produceren van melk.

• Het oestrogeen- en progesterongehalte daalt. Dit zijn hormonen die verantwoordelijk zijn voor de eierstokcyclus, die na enkele maanden of een jaar weer verschijnt, wanneer de menstruatie terugkeert.
• Het prolactine- en oxytocinegehalte gaat omhoog om ervoor te zorgen dat de baarmoeder weer samentrekt en de borsten melk produceren. Deze samentrekkingen kunnen pijnlijk zijn.

Vrouwen ervaren in deze fase ook grote veranderingen in hun endocriene systeem, wat intense emotionele veranderingen kan veroorzaken.

Alles verandert na de geboorte

De bovengenoemde hormonen zijn ook de reden waarom de moeder de baby haar primaire focus maakt. Prolactine en oxytocine zorgen ervoor dat de aandacht en focus op de baby groter wordt, en dat de moeder andere stimuli uit haar omgeving negeert.

De moeder zal angst ervaren wanneer ze gescheiden wordt van haar baby, omdat haar gevoelens er volledig mee verbonden zijn. Ze zal gevoelig zijn voor alles wat er om haar heen gebeurt en zich overweldigd voelen door situaties die eigenlijk vrij normaal zijn. Voor haar zijn die situaties op dat moment echter niet normaal.

Tegelijkertijd zal haar interesse in seks en andere activiteiten die voorheen belangrijk waren, minder worden. Haar leven is namelijk gericht op het geven van zorg, melk en liefde aan de baby.

Ook herstelt de moeder beetje bij beetje van een gebrek aan voeding na haar bevalling, omdat ze waarschijnlijk ijzer en in sommige gevallen jodium mist. Ze kan ook veranderingen in de stoelgang ervaren als gevolg van veranderingen in haar serotoninegehalte. Maar er kunnen zich ook andere wijzingen voordoen, zoals:

• Stemmingswisselingen
• Slaapgebrek
• Piekeren
• Ongemak
• Moeilijkheden bij het geven van borstvoeding (scheuren in de tepels en pijn)

Dit kan er allemaal voor zorgen dat een nieuwe moeder onzekerheid, teleurstelling, uitputting, prikkelbaarheid, gebrek aan concentratie, angst, de behoefte om te huilen, stress en overgevoeligheid ervaart. Bovendien kan het soms zelfs leiden tot postnatale depressie.

De postnatale emoties van de vader

Naast al deze veranderingen bij de moeder, kan het ook zijn dat de vader zich niet op zijn plaats voelt. Het kan zijn dat hij niet zeker is van zijn rol en dat hij niet weet wat hij moet doen. Tegelijkertijd begrijpt of herkent hij zijn partner misschien niet en weet hij misschien niet hoe hij haar kan helpen of ondersteunen.

Maar de familie is er meestal om te helpen, meestal kan de moeder (de oma) de voornaamste steun bieden. Hierdoor kan de vader of partner zich nog meer ontwricht voelen. Bovendien kan hij geneigd zijn om naar andere manieren te zoeken om zich nuttig te voelen, zelfs als hij niet bij zijn partner in de buurt is.

Hoe kunnen we de balans weer vinden?

Het is belangrijk om te weten dat de kraamtijd een ​​normaal en tijdelijk proces is dat ons in staat stelt om ons aan te passen aan een nieuw leven waarin de baby centraal staat. Om dit te doen, is het van essentieel belang om de fysieke, sociale en emotionele veranderingen te accepteren. Zodoende kan je nieuwe situatie normaal voor je worden. En kunnen jij en je partner opnieuw een manier vinden om de dingen samen aan te pakken.

Het lichaam is wijs en weet hoe het weer in balans kan komen. We hebben alleen een sfeer van rust en ondersteuning nodig in de relatie met onze partner, zodat het op natuurlijke wijze en gemakkelijk gebeurt.