Noah Wall, het verhaal van het kind met hersengroei

Noah Wall is het levende bewijs dat hersengroei geen mythe is. Het is voor de wetenschap niet duidelijk hoe een kind dat met een minimaal deel van de hersenen werd geboren, kon evolueren tot een bijna normale jongen.

Het verhaal van Noah Wall is werkelijk verbazingwekkend, want het is geen geval van hersengroei vanuit anatomisch oogpunt. Dit verhaal vertegenwoordigt zonder twijfel wetenschappelijke nieuwsgierigheid, maar het gaat verder dan dat. Het verbreedt ook de kennis over het menselijk brein.

In het kort, dit verbazingwekkende geval van hersengroei gaat over een Engelse jongen, Noah Wall genaamd. Hij werd geboren met slechts 2% van zijn hersenen.

Het feit dat hij kon leven, is op zich al een uitzonderlijk feit. Het meest ongelooflijke van alles is echter dat hij door de jaren heen, en dankzij zorg en behandelingen, tot 80% van het hersenvolume heeft kunnen ontwikkelen.

Nu is het onmogelijk om geen aandacht te schenken aan iets met betrekking tot dit toch al fantastische geval van hersengroei. We hebben het over het gevecht dat de ouders van Noah moesten voeren.

Zijn moeder en vader zijn de reden dat deze Britse jongen nog leeft. Dit verhaal is ongetwijfeld een voorbeeld dat sommige beperkingen alleen in de geest bestaan. Dit is een geval van onfeilbaar geloof, inspanning en doorzettingsvermogen.

Het geval van Noah Wall

Shelly Wall wilde meer dan wat dan ook ter wereld een kind. Daarom was ze blij toen ze het nieuws kreeg dat ze moeder zou worden. Het geluk duurde echter niet lang.

Na zorgvuldig onderzoek ontving ze angstaanjagend nieuws, nieuws dat alles zou veranderen. De dokters vertelden haar dat haar zoon een ernstige vorm van spina bifida had. Dit betekende dat de twee lijnen in de ruggengraat van de foetus nog steeds open waren.

Dit was echter niet het enige slechte nieuws. Artsen ontdekten dat de jongen een hersentumor had waardoor de grijze stof zich niet kon ontwikkelen. Met andere woorden, er zat vloeistof in de hersenen.

Het advies van de doktoren was om een abortus te plegen, omdat er geen manier was om die ernstige afwijkingen te corrigeren. Ze was radeloos, haar zoon wachtte een leven vol beperkingen.

Het kind zou de geboorte zelfs waarschijnlijk niet overleven. En als hij dat wel deed, dan zou hij zijn hele leven met ernstige fysieke en mentale handicaps moeten kampen. Shelly en haar man Rob bespraken dit en besloten toch de zwangerschap voort te zetten. Tegelijkertijd begonnen ze de begrafenis van hun zoon voor te bereiden.

Een geval van hersengroei

De artsen respecteerden de beslissing van het paar, maar vaardigden ook een bevel uit om niet te reanimeren. Dit betekent dat ze het toepassen van noodmaatregelen verboden voor het geval Noah bij de geboorte zou stoppen met ademen. Op 6 maart 2012 onderging Shelly een keizersnede, bijgestaan door 12 artsen.

Ze brachten de baby onmiddellijk naar de operatiekamer om de spina bifida te herstellen en het hersenvocht dat het grootste deel van zijn hoofd vulde, af te voeren. Tot ieders verbazing overleefde de jongen niet alleen, de operatie was ook een groot succes.

Noah’s jeugd werd gekenmerkt door dokters, operaties, ziekenhuisbezoeken en de voortdurende strijd van zijn ouders om voor hem te zorgen en hem te helpen opgroeien.

De kleine jongen heeft neurofysiologische therapie ondergaan, die fysiotherapie, cognitieve oefeningen en fysieke activiteit combineert. Uiteindelijk bereikten ze precies wat ze wilden: Noah’s brein was gegroeid.

Een wereld vol met hoop

De doorbraak van Noah Wall kwam tijdens zijn eerste drie levensjaren. Het is neurologen niet bekend hoe een klein deel van de hersenen erin slaagt de functies van andere delen te leren en te resulteren in hersengroei. Tot ieders verbazing is het geval van Noah niet gedetailleerd door de wetenschap bestudeerd.

De waarheid is dat de kleine jongen erin slaagde 80% van het hersenvolume te voltooien en een kind werd dat bijna gelijk was aan andere kinderen. De reden waarom we ‘bijna’ zeggen, is dat hij de beweging van zijn ledematen nog niet heeft hersteld, hoewel hij publiekelijk het moment vierde waarop hij een been kon bewegen.

Voor Noah’s ouders was deze ervaring zwaar maar ook opwindend. Ze besloten hun verhaal te delen, dus creëerden ze een blog met de naam ‘Hugs for Noah’. Claire Nicholson, de neuroloog die de zaak behandelde, is vooral opgetogen over het verlangen van de jongen om te leven. In haar eigen woorden is Noah “een buitengewone jongen met twee buitengewone ouders.”