Niet zeggen wat we voelen is de nieuwe mode

Het lijkt erop dat we tegenwoordig spelen met het idee van mysterie. Dit doen we door onze voorkeuren vooral niet bekend te maken. Daardoor hopen we minder risico te lopen om afgewezen te worden. We wachten eerst op wat een ander zegt voordat we dat zelf ook doen. Het lijkt erop dat we doen alsof het ons niets interesseert wie zich in onze buurt bevindt. We dansen er maar omheen. Niet zeggen wat we voelen lijkt de nieuwe mode te zijn.

Het blootleggen van onze ziel — onze ware ‘ik’ laten zien — is een beangstigend idee. We zijn doodsbang om onze angsten te laten zien en onze ziel aan te raken, om onszelf los te laten en door een ander te laten struikelen. We zijn zo bang om op het oppervlak van alles om ons heen te lopen dat we ons liever gedeisd houden. Daarom verbergen we onszelf achter een muur.

Het lijkt in de mode te zijn om niet tegen een ander te zeggen dat je van hem of haar houdt. Hoe vaak hebben we dit vandaag bijvoorbeeld gezegd? Van hoeveel mensen houden we daadwerkelijk? Dat zullen er meer zijn dan degenen tegen wie we het daadwerkelijk hebben gezegd. We zijn helemaal niet beter beschermd door de keuze om tegen niemand te vertellen dat we van ze houden. We bedekken enkel en alleen maar onze monden zonder onze eigenlijke gevoelens te veranderen.

Niet zeggen wat we voelen is een slechte trend omdat het ons op een afstand plaatst van onze geliefden. We kunnen niet meer laten zien van wie en wat we houden, terwijl dat juist nooit uit de mode zou moeten raken!

De angst om te zeggen wat we voelen

De angst om onszelf te uiten, onze diepste gevoelens uit te spreken, is een afweermechanisme. Het is een manier om onszelf te beschermen tegen teleurstelling en het gevoel verlaten te worden of zijn. In het kort: het is bedoeld om ons tegen kwetsbaarheid te beschermen. Het is normaal voor ons om ‘ik hou van je’ te zeggen wanneer we een relatie met iemand beginnen of wanneer we blij zijn verliefd te zijn.  Hopelijk duurt zo’n gevoel dan ook altijd voort. Daarom bedanken we onze geliefden ook voor de genegenheid die ze ons laten zien. Soms doen we dat echter niet omdat we er van uit gaan dat ze dit al weten. Maar wat is er nou eigenlijk mis met het uitspreken van deze gevoelens?

Wat niet gezegd wordt, wordt opgekropt. Het vormt zich tot een knoop binnenin ons die op den duur pijn gaat doen. Wat we niet gezegd hebben, blijft in ons hoofd rondspoken en wordt vanzelf een last. Op die manier worden we onze eigen gevangenen. Het ontneemt ons de mensen die we liefhebben en koppelt ons los van onze emoties.

Laat deze trend uitsterven. Laten we een einde brengen aan de gewoonte van het censureren van liefde zoals deze is en de relaties waarin we denken dat we alles van elkaar weten zonder te praten. Laten we proberen dingen uit te spreken, onze liefde te bewijzen, ons innerlijk te laten zien en de ziel bloot te leggen. Laten we onszelf van ons pantser ontdoen. Laten we onszelf open stellen zonder verdedigingsmechanismen en anderen laten zien wat er binnenin ons gebeurt.

Morgen is het misschien te laat

Waarom wachten we om een ander te vertellen dat we van ze houden? Waarom wachten om er met beide benen in te springen en te zien wat er gebeurt? Afwijzing is altijd beter dan de eeuwige twijfel over wat er had kunnen gebeuren. Het laten zien van onze emoties maakt ons niet minderwaardig, zwak of onwetend. Juist het tegenovergestelde is waar! Door te zeggen wat we voelen worden we bevrijd, zijn we meer authentiek onszelf en oprecht. Dit omdat we onszelf laten zien zoals we echt zijn en anderen onze kern kunnen leren kennen.

Wacht niet tot morgen. Laat de tijd niet voorbij gaan. Laten we het een ander niet gemakkelijker maken om door te gaan met zijn of haar leven. Laten we het gewoon zeggen. Laten we uitdrukken wat onze harten voelen en wat we allemaal met ons meedragen. De neiging om niet te zeggen wat we voelen komt ten einde wanneer wij dat zelf willen. Vergeet dat niet.

Zeg wat we voelen en voel wat we zeggen. Dit is tweerichtingsverkeer. Laten we proberen onszelf te laten zien en onszelf te bevrijden en laten we datgene dat brandt, ons binnendringt en wilt zijn, loslaten. Laten we proberen te zeggen wat we voelen en we zullen vanzelf zien hoe kalmte over ons heen spoelt omdat we onze angsten hebben overwonnen. Dit alles, omdat het ons gelukt is te zijn zoals we zijn en zoals we ons voelen…