Samen maar niet vastgeketend: de Sioux-legende over relaties
Volgens een oude en prachtige Sioux-legende is het voor een relatie om blijvend en gelukkig te zijn belangrijk dat beide leden samen kunnen vliegen maar niet aan elkaar vastgeketend zijn, nooit slaven van elkaar. Want ware liefde ketent ons niet vast. Het verenigt twee individuen in een enkel project zonder dat iemand zijn eigen zijn hoeft af te wijzen, zijn eigen identiteit.
Het is vreemd dat de Indiaanse oude wijsheid vandaag de dag nog steeds relevant is en ons inspireert met diens verhalen en legendes. Soms zijn ze magisch, maar ze geven ons altijd een waardevolle wake-up call. Op de een of andere manier blijven de verhalen zinvol en relevant voor ons. Uit al deze wijsheid heeft de Sioux-stam ons het meest geholpen.
“We zijn stuk voor stuk sterfelijk. Samen zijn we eeuwigdurend”
– Apuleius –
We hebben de legende van de dromenvanger aan hen te danken en ook dit pareltje van een fabel die ons een simpele maar diepe les leert over hoe je een stabiele en gelukkige relatie opbouwt. Gelukkig hebben we toegang tot het fascinerende boek ‘ American Indian Stories’, van Zitkála-Šá.
Deze interessante schrijfster was de eerste Sioux-Indiaan die onderwijs genoot in het Westen. Ze was een verdediger van de tradities van haar land, een vioolspeelster en bovenal een activiste. Het was zij die, aan het begin van de twintigste eeuw, ons een deel van haar culturele erfenis gaf. Ze schonk ons simpele en prachtige teksten, waaronder deze geweldige legende waar we nu verder op in zullen gaan.
Liefde, het individu en de relatie volgens de Sioux-legende
Er bestaat een oude legende over een jong Sioux-koppel dat op een ochtend naar de sjamaan van het dorp ging. Ze woonden dicht bij Paha Sapa, vandaag de dag bekend als de Zwarte Heuvels, die heilig zijn voor de Sioux. De jonge man was een moedige krijger en was zeer eervol en nobel van aard. Touch the Clouds was een vrouw met amandelvormige ogen, een dikke bos haar, en vastberadenheid in haar hart. Maar bovenal had ze een diepe liefde voor de man die haar echtgenoot zou gaan worden.
De reden waarom ze besloten hadden om de sjamaan te bezoeken was erg belangrijk: ze waren bang. Ze waren bang dat hun belofte, de toegewijde liefde die ze aan elkaar betuigde, uiteindelijk zou breken. Ze waren ook bang om dood te gaan en om elkaar niet terug te vinden in het hiernamaals. Ze wilden dat de oude medicijnman hen wat gif zou geven, of een betovering die hun liefde eeuwig zou maken.
De uitkomst
Het jonge Sioux-meisje en haar liefde volbrachten de uitdaging die de oude sjamaan hen had gegeven. Zij bracht een valk in een lederen tas. De jonge krijger droeg zijn adelaar. De mooiste, de sterkste. Toen ze opnieuw bij de oude sjamaan kwamen, vroegen ze beiden wat de volgende stap zou zijn. ‘Om de vogels te offeren en te badderen in hun bloed, misschien?’, vroegen ze.
- Ik zal je vertellen wat jullie nu moeten doen: pak de vogels en bind hun voeten vast met een lederen koord, zodat ze aan elkaar vastgebonden zijn. Vervolgens moet je ze laten gaan zodat ze wellicht vrij wegvliegen.
Toen ze dit verzoek hadden opgevolgd waren ze verwonderd en sprakeloos toen ze zagen wat er gebeurde. Toen de twee vogels probeerden weg te vliegen vielen ze telkens opnieuw weer naar beneden. Gefrustreerd en vol woede begonnen ze elkaar te pikken.
De oude sjamaan kwam tussen beide en bevrijdde de vogels. Dit is de toverspreuk die ik jullie zal geven: leer van wat je net hebt gezien. Als je jezelf aan elkaar vastbindt, zelfs met liefde, zullen jullie elkaar alleen maar naar beneden halen, elkaar kwetsen, en ongelukkig zijn. Als je wilt dat de liefde blijvend is, vlieg dan zo hoog als je kunt: samen maar niet geketend. Want ware liefde ketent ons niet vast.
Het emotioneel ecologische koppel: samen maar niet vastgeketend
‘Together but not tethered’, van Jaume Soler en Mercè Conangla is nog een boek dat net zo interessant is. Het legt het centrale idee van de oude Sioux-legende op een perfecte manier uit. Deze auteurs stellen voor dat we iets zouden moeten opbouwen wat ze een geschikte ’emotionele ecologie’ noemen.
“In staat zijn om samen te lachen..dát is echt liefde”
-Francoise Sagan-
In de complexe uitdaging van het opbouwen van een stabiel, gelukkig, volwassen en belonend partnerschap, moeten we een balans zien te creëren tussen onze krachten en onze ruimte, om op die manier een omgeving te creëren waarin we ‘trouw kunnen zijn aan onszelf en ook aan onze relatie’. En we moeten nooit onze identiteit, onze zelfliefde, ons zelfvertrouwen of onze geheime dromen verliezen.
Ten slotte zouden we ons ook moeten herinneren dat we de legende en het principe van ‘samen maar niet vastgeketend’ kunnen toepassen op elke soort relatie. Het kan om een vriendschap gaan of zelfs een ouder-kindrelatie. Want uiteindelijk moeten we onze persoonlijke ruimte beschermen om de magie van de band te kunnen behouden.
Het is de moeite waard hier over na te denken.