Laurent Simons: het wonderkind dat onsterfelijkheid wil ontdekken
Laurent Simons is 11 jaar en heeft net zijn diploma natuurkunde behaald aan de Universiteit Antwerpen (België). Hij deed het in één jaar, terwijl de meeste mensen er drie jaar over doen. Hoewel deze prestatie misschien buitengewoon lijkt, voltooide Michael Kearney in de jaren ’90 zijn studie antropologie aan de University of South Alabama (Verenigde Staten) op tienjarige leeftijd.
Wonderkinderen zijn altijd fascinerend. Laurent voltooide inderdaad zijn middelbare schoolstudie op negenjarige leeftijd. Hij begint met zijn doctoraat als hij 11 is. Zijn uiteindelijke doel is om in de mysteries van onsterfelijkheid te duiken. Sterker nog, hij wil in de toekomst orgels kunnen vervangen door mechanische en technologische apparaten.
Sommigen noemen hem de jonge Sheldon. Het is trouwens niet alleen een hoog IQ en een passie voor wetenschap die hij met hem deelt. Hij is ook dol op superhelden uit strips en films kijken met zijn vrienden. In feite kent de wereld voor deze slimme preteen geen grenzen. Bovendien, als er iets is waar hij naar hunkert, is het om meer kennis te verwerven om goed te doen.
Laurent Simons heeft een fotografisch geheugen en een IQ van 145.
Een speciale jongen
Laurent Simons bracht zijn vroege jaren door in België bij zijn grootouders toen zijn ouders in Nederland werkten. Het duurde niet lang voordat zijn potentieel werd gerealiseerd.
Het duurde inderdaad niet lang voordat hij die aangeboren nieuwsgierigheid begon te vertonen die wonderkinderen definieert, samen met uitzonderlijke vaardigheden voor zijn leeftijd. In feite begon hij, toen hij nog maar vier jaar oud was, aan zijn primaire studies.
Hij heeft een IQ van 145. De Wereldgezondheidsorganisatie ( WHO) vindt een IQ van boven de 130 uitzonderlijk. We moeten echter meer overwegen dan alleen psychometrische tests. In feite moet ook rekening worden gehouden met de manier waarop het kind leert.
Het lijkt erop dat deze uitzonderlijke kleintjes over het algemeen het vermogen hebben om verschillende en innovatieve technieken toe te passen als het gaat om het consolideren van kennis.
Laurent Simons is altijd gekenmerkt door dit soort kwaliteiten. Bovendien zijn het deze die hem hebben gebracht waar hij nu is, met een universitaire graad en een verlangen om zich te verdiepen in het veld van de kwantumfysica.
Een uitzonderlijke geest met geweldige doelen en normale hobby’s
Dit jonge wonderkind beweert vaak dat school nogal saai was. Ondanks dit feit slaagden zijn leraren er echter in hem ervan te weerhouden zich vreemd of anders te voelen. Dit is zeker de sleutel voor wonderkinderen. Inderdaad, hoewel het noodzakelijk is om het leerplan aan te passen aan hun onderwijsbehoeften, moet hun sociale en emotionele integratie altijd voorrang krijgen.
Laurent Simons heeft leeftijdsgenoten met wie hij niet over wetenschap praat. Hij houdt ook van superheldenfilms en series zoals Loki, paardrijden en skelters rijden. Hij is een normaal kind met een buitengewoon potentieel om zijn dromen te verwezenlijken. Dromen die niet groter of nobeler konden zijn.
Laurent streeft ernaar kunstmatige organen te kunnen maken en het leven te verlengen door middel van nieuwe technologieën. Sterker nog, hij wil zijn grootouders met hartproblemen kunnen helpen. Bovendien wil hij de basis leggen voor die lang gekoesterde wetenschappelijke droom: de mysteries van onsterfelijkheid ontdekken.
Laurent Simons studeerde eerst elektrotechniek aan de Technische Universiteit Eindhoven in Nederland. Hij zou afstuderen toen hij nog maar negen jaar oud was. De school wilde de vakken echter niet voor hem aanpassen omdat zo snel gaan volgens hen niet goed was voor zijn ontwikkeling. Hierdoor moesten zijn ouders hem noodgedwongen overplaatsen naar de Universiteit Antwerpen, waar hij afstudeerde in de natuurkunde.
Wonderkinderen, wanneer genetica en opvoeding samenkomen
Professor Larry Vandervert is een van de meest prominente figuren in de studie van hoge capaciteiten. Hij voerde in 2009 een onderzoek (Engelse link) uit waarin hij bepaalde wonderkinderen door de geschiedenis heen en de evolutie van hun begrip analyseerde.
Psychologische literatuur heeft de neiging te beweren dat de definitie van een wonderkind een kind onder de tien jaar is dat kenmerken vertoont die vergelijkbaar zijn met die van Laurent Simons. Vandervert wijst erop dat het enige dat hen onderscheidt van andere kinderen hun werkgeheugen en mentale behendigheid is.
Volgens zijn onderzoek zou het cerebellum de sleutel kunnen zijn tot de snelheid waarmee dit soort kinderen informatie verwerken. Hij beweert ook dat de omgeving uiterst belangrijk is voor kinderen met een hoog intellectueel vermogen om te slagen in hun studie.
Inderdaad, als het ondersteunend en stimulerend is en hen veiligheid en genegenheid biedt, zullen ze hun volledige potentieel kunnen bereiken. Het lijkt erop dat de synergie tussen emotionele educatie en intellectuele stimulatie voorop staat.
Laurent Simons staat voor veel persoonlijke en levensuitdagingen. Wat echter uit al zijn interviews naar voren komt, is zijn charisma en zijn volwassenheid. Bovendien is hij een kind dat, ondanks zulke duidelijke dromen en doelen, blijft genieten van de nabijheid van zijn ouders en vrienden van zijn eigen leeftijd. Het lijdt weinig twijfel dat de toekomst grote dingen voor hem in petto heeft.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Butterworth, Brian (January 2001). “What makes a prodigy?”. Nature Neuroscience. 4(1): 11–12. doi:10.1038/8284
- Feldman, David. (2015). Why Child Prodigies Are Important. Revista de Educacion. 211-224. 10.4438/1988-592X-RE-2015-368-295.
- Feldman, David Henry (Fall 1993). “Child prodigies: A distinctive form of giftedness”.Gifted Child Quarterly. 27 (4): 188–193. doi:10.1177/001698629303700408
- Vandervert, Larry. (2009). The appearance of the child prodigy 10,000 years ago: An evolutionary and developmental explanation. Journal of Mind and Behavior. 30. 15-32.
