Kinderen die beschermd worden door supermoeders

Moeders zijn een figuur die een grote invloed heeft op hun kinderen, hun ontwikkeling en opleiding. Het is normaal dat er twijfels ontstaan, laten we er eens over nadenken.

Moeder: een geweldig woord. Voor veel mensen is het een mooi woord, maar het heeft veel verschillende betekenissen. Deze komen uit dingen zoals herinneringen, essenties en, natuurlijk, kinderen. Maar het is ook een rol die zijn grenzen heeft voor de persoon die hem speelt. Deze grenzen overschrijden, zoals supermoeders vaak doen, kan zowel de moeder als de kinderen in gevaar brengen, waardoor ze afhankelijk en onzeker worden.

We willen niet dat dit gewoon weer zo’n artikel wordt waarin alle dingen die je fout doet voor je op een rijtje worden gezet. In plaats daarvan gaan we praten over de handelingen en instellingen die je kunt veranderen om je rol als moeder in evenwicht te brengen.

Maar je moet dit doen zonder te proberen om alles onder controle te houden. Zodoende geef je je kinderen de ruimte om hun capaciteiten te gebruiken om uitdagingen aan te gaan die hen zullen helpen te groeien. Voor hun eigen bestwil en ook voor die van jou.

Ik wil gewoon het beste voor mijn kinderen

Deze uitspraak is een van de voornaamste principes waar veel moeders zich door laten leiden. Maar het is dubbelzinnig omdat het voortkomt uit de verlangens van de ouders. Het laat geen ruimte over waarin kinderen mensen kunnen zijn met hun eigen wensen en behoeften.

In die zin lijkt het meer op de uitspraak: “Ik wil gewoon dat mijn kinderen hebben wat ik niet had toen ik opgroeide (mijn kinderen zullen alles hebben).”

Elk kind is uniek en heeft zijn eigen behoeften, voorkeuren en persoonlijkheid. Maar wanneer ouders, en met name moeders, fantasieën en verlangens hebben voor hun kinderen, is het moeilijk om ze te laten praten en te luisteren naar wat ze te zeggen hebben.

Welke sport of buitenschoolse activiteiten ze willen doen, wat ze willen eten, hoe ze zich willen kleden. Of wat ze willen studeren of doen met hun leven.

De missie van de moeder, met name supermoeders, is om een ​​helper te zijn en altijd aan de zijde van haar kinderen te staan terwijl ze opgroeien. Niet om hun verlangens voor hen te creëren. Wat het beste is voor een moeder, is misschien niet het beste voor haar kind.

Het is hetzelfde als ze jong zijn. Omdat kinderen zowel economisch als in termen van liefde en affectie afhankelijk zijn van hun ouders, kunnen ze de verlangens van hun ouders boven die van zichzelf gaan plaatsen.

Supermoeders, luister voordat je aanstuurt

Kinderen, zo klein en weerloos als ze misschien lijken, hebben van jongs af aan wensen en verlangens. Door hen opties te geven en de mogelijkheid om te kiezen, worden deze wensen en verlangens aangemoedigd.

Het zorgt er ook voor dat ze zich speciaal voelen en het gevoel hebben dat ze vertrouwd worden als het gaat om hun onafhankelijkheid. Als ouders denken we dat we weten wat het beste is voor onze kinderen, maar je maakt je kinderen alleen maar onzeker als je altijd voor ze kiest.

Vanaf het moment dat ze klein zijn, moet je je kinderen laten deelnemen aan beslissingen, zoals het geven van opties voor het middag- of avondeten. Laat ze bijvoorbeeld kiezen wat voor soort vis ze willen of vraag eerst aan ze of ze het goed vinden als je bepaalde veranderingen maakt, zoals het opnieuw inrichten van hun kamer.

Als ze niet kunnen beslissen, houd ze dan op de hoogte en zorg ervoor dat ze deel uitmaken van gezinsbeslissingen zoals verhuizen of veranderen van school.

Supermoeders, onafhankelijkheid staat gelijk aan vertrouwen

Als moeders zien we onze kinderen als klein en weerloos. We vinden het uitermate moeilijk om hun onafhankelijkheid te bevorderen. Dit niet doen kan echter leiden tot afhankelijke kinderen die niet weten hoe ze dingen voor zichzelf moeten doen. Of tot kinderen die wel weten hoe ze alles moeten doen, maar alles zeer onzeker doen.

Je kunt hun onafhankelijkheid aanmoedigen vanaf het moment dat ze heel klein zijn. Om dit in beweging te zetten, moet je leren om niets voor hen te doen dat ze gemakkelijk zelf kunnen doen.

Je kunt hier bijvoorbeeld al mee beginnen wanneer je kind nog maar acht of negen maanden oud is. Denk aan de Baby-Led Weaning methode, die inhoudt dat je je kind de kans geeft om zichzelf te voeden.

Een andere manier om de onafhankelijkheid van je kinderen aan te moedigen is door ze te betrekken bij huishoudelijke taken. Laat ze bijvoorbeeld helpen door het vuilnis buiten te zetten, hun bedden op te maken of de was te doen.

Ze kunnen ook helpen bij het verzorgen van huisdieren en planten, of zelfs met het koken of het schoonmaken, zo goed als ze kunnen. En meestal zijn hun vaardigheden meer ontwikkeld dan je zou denken.

Kinderen houden van elk deel hiervan en het zorgt ervoor dat ze zich nuttig voelen. Je kunt hun onafhankelijkheid stimuleren vanaf het moment dat ze klein zijn. Het is echter nooit te laat om te beginnen. Dit doen betekent niet dat je je kinderen niet meer zult kunnen aansturen.

Het betekent dat je kinderen opvoedt die hun eigen problemen kunnen oplossen en een goed gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen hebben.

Supermoeders, leer je kind om iemand te zijn

Tegenwoordig lijden we allemaal aan ‘prestatieritis’. Als ouders laten we ons hierin meeslepen en geven we prioriteit aan de cijfers van onze kinderen over andere ervaringen die net zo verrijkend zijn. Onderwijs en studeren worden het belangrijkste doel, en het enige dat belangrijk is voor onze kinderen.

We concentreren alles rondom dit concept van onderwijs (dat zeer beperkt is) en uiteindelijk geven we onze kinderen straf wanneer ze ons vertellen dat ze geen goed cijfer hebben gehaald. We dwingen hen om hun middagen, weekenden en vakanties te besteden aan hun huiswerk. En wanneer ze falen, zoeken we naar een soort stoornis of cognitieve kwestie achter hun onvoldoendes.

Supermoeders, leid je kind

Om dit te voorkomen, aarzelen de meeste supermoeders er niet over om hun eigen vrije tijd op te offeren om hun kind te helpen met zijn huiswerk of studie. Ze proberen alles onder controle te houden. En doen soms zelfs het huiswerk voor hun kinderen zodat ze een goed cijfer halen.

Maar het is slechts jouw taak om het juiste moment en de juiste ruimte voor je kinderen te vinden en hen te helpen goed georganiseerd te worden. Je moet ze op gang krijgen, maar niets voor hen doen. Naarmate ze ouder worden, moeten je kinderen zich realiseren dat hun huiswerk hun verantwoordelijkheid is en drie doelen heeft die alleen zinvol zijn als ze er zelf naartoe werken:

• Herhalen wat ze in de les hebben geleerd
• Dieper ingaan op wat ze hebben geleerd
• Het creëren van hun eigen werkroutine

Het is moeilijk om met je kinderen mee te groeien en ze steeds meer ruimte te geven. Maar deze ruimte zal hen helpen groeien en stimulerende doelen te bereiken. Het is dus een ware must. Het is net zo belangrijk als een huis, eten en kleding.

In die zin moeten beschermende supermoeders beetje bij beetje veranderen in moeders die naast hun kinderen lopen en hun kinderen aanmoedigen. Moeders die hun mening geven maar niet beslissen.

Dit betekent dat je ze zelfs moet helpen met dromen en doelen die je niet leuk vindt. Misschien zijn ze het niet de doelen die jij voor hen zou hebben gekozen, maar je moet niet vergeten dat het hun leven is, niet het jouwe.

Als volwassenen hebben we veel macht om dat leven prachtig te maken, maar ook om hun dromen te belemmeren. Dat is de ware opoffering waar het opvoeden van kinderen mee gepaard gaat, niets anders.