Zeven interessante feiten over eetstoornissen
Meer dan 70 miljoen mensen lijden aan eetstoornissen. Ze treffen meer vrouwen dan mannen en hebben vooral een grote impact tijdens de adolescentie.
Ondanks de zichtbare vooruitgang die de laatste tijd is geboekt bij het wegwerken van het stigma op geestesziekten, worden veel mensen die aan dit soort stoornissen lijden nog steeds geconfronteerd met uiterst harde oordelen van de samenleving. In feite zijn valse mythen en misvattingen in overvloed. Bijvoorbeeld de overtuiging dat eetbuien bij boulimia worden veroorzaakt door een gebrek aan wilskracht.
In dit artikel vind je naast een aantal weinig bekende feiten over eetstoornissen ook nuttige informatie. Dit zal je helpen om empathischer te worden in je omgang met mensen die aan deze moeilijke aandoeningen lijden.
Eetstoornissen
Eetstoornissen zijn ernstige psychische aandoeningen die leiden tot abnormaal eetgedrag. Bijvoorbeeld eetbuien, opgewekt braken of dagenlang niet eten. Deze stoornissen kunnen leiden tot ernstige lichamelijke ziekten en uiteindelijk tot de dood.
1. Niemand ontwikkelt een eetstoornis uit het niets
Eetstoornissen verschijnen niet plotseling. Het zijn aandoeningen die voortkomen uit verschillende factoren. Deze kunnen genetisch, sociaal, psychologisch, familiaal of persoonlijk zijn. In het algemeen ervaart de patiënt ongemak met zijn eigen lichaamsbeeld. Dit lokt abnormaal eetgedrag uit.
2. Er zijn meer stoornissen dan alleen anorexia en boulimia
Hoewel deze twee de bekendste zijn, zijn er nog veel meer die evenveel aandacht verdienen. Hier volgen enkele voorbeelden:
- Binge eating stoornis.
- Eetgedragsstoornis niet anders gespecificeerd (EDNOS).
- Pica.
- Ruminatiesyndroom.
- Vermijdende restrictieve voedselinname stoornis (ARFID).
- Orthorexia.
- Bigorexia.
- Voedselverslaving.
3. Ze duiken vroeger op
Tot enkele jaren geleden was vastgesteld dat deze stoornissen tussen 13 en 19 jaar voorkwamen. Nu zijn er echter steeds meer gevallen van patiënten tussen negen en tien jaar oud. De cijfers betreffende hun prevalentie zijn in feite onnauwkeurig. Dat komt omdat veel lijders nooit in therapie gaan.
4. Ze kunnen worden overwonnen
Het wijdverbreide idee is dat mensen die aan deze stoornissen lijden, ze ook voor het leven hebben. Desalniettemin, met de juiste interventie en steun van de mensen die dicht bij de patiënten staan, herstelt ongeveer 50-60 procent van de gevallen. Anderzijds doet 20-30 procent dat gedeeltelijk, terwijl bij 10-20 procent de ziekte chronisch wordt.
5. Ze komen niet alleen voor in de adolescentie
Hoewel de figuur van het extreem dunne pubermeisje (Spaanse link) het meest representatieve beeld is van deze groep ziekten (negen van de tien gevallen zijn jonge vrouwen), kunnen ze op elke leeftijd voorkomen. Mannen, kinderen, volwassenen… iedereen is vatbaar voor deze aandoeningen.
6. Ze zijn verbonden met andere aandoeningen
Voor veel mensen staan eetstoornissen synoniem voor een aanzienlijke daling van hun body mass index. Er zijn echter veel andere gevolgen die een dergelijke affectatie kan hebben:
- Psychologisch. Stoornissen die bijdragen aan de eetstoornis. Bijvoorbeeld depressie, verslavingsproblemen, en gegeneraliseerde angst. Deze belemmeren uiteraard het dagelijks leven en verergeren ook het totaalbeeld.
- Lichamelijk. Ziekten die voortkomen uit de eetstoornis. Bijvoorbeeld hiatale hernia, gebitsproblemen, ondervoeding, diabetes, slokdarmfractuur of hoge bloeddruk.
7. Ze zijn niet gemakkelijk te diagnosticeren
Aangezien eetstoornissen vaak samen met andere stoornissen voorkomen, is het vaak moeilijk te achterhalen welke stoornis de oorzaak is van de andere. Een depressie kan bijvoorbeeld anorexia nervosa veroorzaken, maar anorexia kan ook leiden tot depressie.
Daarom is het uiterst belangrijk dat een juiste diagnose wordt gesteld. Op die manier kan de oorzaak van het ongemak van de patiënt grondig worden aangepakt.
Bij eetstoornissen denken we vaak alleen aan eetbuien en beperkte eetpatronen. Er zijn echter veel andere symptomen die niet zo duidelijk zijn. Dan gaat het bijvoorbeeld over het beperken van bepaalde soorten voedsel tot er gezondheidsproblemen optreden, of het eten van echt kleine hoeveelheden.
De doorslaggevende rol van maatschappij en technologie
Om alleen vanuit genetisch, medisch of zelfs klinisch psychologisch perspectief over eetstoornissen te praten, is te reductief.
In feite speelt de sociale context, die tegenwoordig ook digitaal wordt gedeeld, een belangrijke rol (Spaanse link) bij het vóórkomen van eetstoornissen. Zaken als vetfobie, de promotie van restrictieve diëten of de seksualisering van lichamen werken als verzwakkers van onze mentale systemen tegen eetstoornissen.
Empathie moet, naast het ons verplaatsen in de plaats van anderen, de actie worden die we ondernemen tegen alle onrechtvaardigheden die in onze samenleving worden begaan. Bovendien moet voedsel altijd losgekoppeld worden van elke context die pijn en schuldgevoelens kan bevorderen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Pestaña, J. L. M. (2010). Moral corporal, trastornos alimentarios y clase social (No. 271). CIS.
- Durán, M. V. C. (2005). Factores socioculturales en los TCA. No sólo moda, medios de comunicación y publicidad. Trastornos de la conducta alimentaria, (2), 120-141.
- Ángel, L. A., Martínez, L. M., & Gómez, M. T. (2008). Prevalencia de trastornos del comportamiento alimentario (TCA) en estudiantes de bachillerato. Revista de la Facultad de Medicina, 56(3), 193-210.
