Hoe zal het coronavirus ons veranderen?
Hoe zal het coronavirus ons veranderen? Welke impact heeft deze ervaring over één, vijf of tien jaar? Elke keer dat we met een crisis worden geconfronteerd, stelt iedereen die werkzaam is op het gebied van psychologie zichzelf deze vragen. We weten dat dit soort gebeurtenissen ons namelijk op de lange termijn verandert. We weten ook dat we als mens veel kunnen leren.
Iets wat veel mensen zich afvragen is of we hier uit zullen komen als een meer verenigde samenleving of dat COVID-19 ons juist de behoefte zal geven aan sociale afstand als een middel om ons te beschermen tegen nieuwe infecties.
De laatstgenoemde is een ontmoedigend scenario. Bovendien zal het een vrij onnatuurlijke manier van leven zijn. Mensen zijn namelijk sociale wezens die voor hun welzijn constant verbonden moeten zijn met anderen.
We weten allemaal dat deze omstandigheden volledig nieuw zijn. We kunnen daarom niet verwijzen naar eerder onderzoek naar het soort gevolgen of veranderingen die een pandemie bij de bevolking kan veroorzaken.
Veel mensen hebben het vergeleken met de zogenaamde Spaanse griep in 1918. De huidige context is echter heel anders. Het gezondheidssysteem is nu veel sterker, het virus is anders en de duur ervan zal ongetwijfeld veel korter zijn.
Toch, ondanks dat we beter voorbereid zijn, zijn we ons ervan bewust dat er zeker verandering zal zijn. Laten we daarom eens analyseren hoe dit kan gebeuren. Hoe zal het coronavirus ons veranderen?
“De zoektocht naar betekenis is de sleutel tot geestelijke gezondheid en menselijke bloei.”
-Viktor Frankl-
Hoe zal het coronavirus ons veranderen?
In de Chinese taal is het woord voor crisis weiji. Dit woord op zichzelf betekent pijn of gevaar. Het is echter interessant om op te merken dat het uit twee karakters bestaat. Het eerste karakter, 危 wēi, vertaalt zich naar risico.
De zoektocht naar betekenis is de sleutel tot geestelijke gezondheid en menselijke bloei. Aan de andere kant hebben we 机 jī, een term waarbij we denken aan uitvindingen, lente of verandering.
Iets wat de ervaring met het coronavirus ons leert, is dat China zeer voorbereid is op grote uitdagingen. Er zijn daar nu praktisch geen nieuwe gevallen. De enige gevallen die er zijn zijn mensen die naar hun land terugkeren.
Hun inspanningen zijn nu gericht op het helpen van de internationale gemeenschap. Zowel Italië als Spanje hebben de afgelopen dagen een groot aantal medische producten en hulpmiddelen ontvangen.
Dus, hoe zal het coronavirus ons veranderen? Kunnen altruïsme en wereldwijde steun hier een positieve uitkomst van zijn?
Een meer verenigde samenleving in de toekomst?
Een van de laatste crises die de wereld heeft meegemaakt, was die van 9/11. Ondanks het feit dat het op Amerikaans grondgebied plaatsvond, had het een wereldwijde impact.
Het gevolg was een groter gevoel van patriottisme in sommige landen en meer radicalisering in andere. Er ontstond antagonisme en de gevolgen van die gebeurtenis zijn nog steeds duidelijk in onze samenleving en in de geopolitiek. Wat we echter ervaren met het coronavirus is heel anders.
In dit geval is er namelijk maar één gemeenschappelijke vijand: een microscopische vijand. In deze huidige context tellen etniciteit, ras, religies, sociale positie en geslacht niet. We zijn allemaal even kwetsbaar. Eén ding waarbij deze crisis ons kan helpen, is eindelijk onze verschillen op te lossen en een meer verenigde en toegewijde samenleving te worden.
We zullen leren waarderen wat echt belangrijk is
Laten we eens terugdenken aan de crisis van 2008. Die wereldwijde financiële crisis zorgde ervoor dat regeringen van over de hele wereld de banken te hulp schoten. Wat waren de gevolgen van die beslissing? De rijken werden rijker en de armen probeerden te overleven in veel slechtere omstandigheden.
De sociale rechten van mensen werden ook gekort. Een van de meest getroffen sectoren was ongetwijfeld de gezondheidssector: minder ziekenhuisbedden, minder investeringen, minder personeel en de privatisering van veel diensten.
Wat we nu meemaken met het coronavirus, kan ertoe leiden dat we dit allemaal opnieuw gaan bekijken. We hebben al geleerd dat geen enkele samenleving zichzelf geavanceerd of zelfs beschaafd kan noemen als het geen sterk gezondheidssysteem heeft.
Dit perspectief van postmodern neoliberalisme, waarin de economie wordt geliberaliseerd en waarin alleen de sterksten overleven, kan veranderen. Misschien beginnen we opnieuw te beoordelen wat echt belangrijk is: mensen, gezondheidszorg en de arbeiders die hard werken om ervoor te zorgen dat we voedsel hebben.
Een oefening in nederigheid: we zijn niet zo sterk als we dachten dat we waren
Wat we hebben meegemaakt met de coronaviruscrisis kan een waar erfgoed zijn voor de mensheid. Onze samenleving zou last kunnen hebben van posttraumatische stress. Het is mogelijk dat de angst voor infectie voor altijd in onze gedachten zal blijven.
Als gevolg daarvan kunnen we obsessief-compulsief gedrag ontwikkelen. We zullen ook maanden en jaren doorbrengen met het voelen van de leegte die de mensen die we zijn verloren hebben achtergelaten.
De dagen na het coronavirus zullen zwaar zijn. We hebben ons gerealiseerd dat we niet zo sterk zijn als we dachten dat we waren. We zijn niet immuun voor deze onvoorziene gebeurtenissen die ons tot een breekpunt kunnen brengen. Misschien kun je deze dagen van quarantaine gebruiken om na te denken. Hoe verandert het coronavirus ons? Hoe zal het mij veranderen?
Je moet je realiseren dat het leven vluchtig is en iets enorm kostbaars. Leer het op een langzame maar reële manier te leven en houd van degenen om je heen. Zorg voor deze planeet en laat een erfgoed achter voor de komende generaties. Je moet ook leren hoe je het gezondheidssysteem kunt waarderen.
De COVID-19-crisis zal voorbij gaan, maar je moet erop voorbereid zijn dat zoiets in de toekomst je niet zo beïnvloedt als nu.
