Hoe verhouden wij ons tot andere culturen?

Het is vaak zo dat er bijzonder weinig wordt gesproken over culturele intelligentie en juist ontzettend veel over emotionele intelligentie. Dit laatste wordt beschouwd als het vermogen om de eigen emoties en die van anderen te ervaren, verwerken, begrijpen en reguleren, waarmee we emotionele en intellectuele groei bevorderen. Aan de hand van deze informatie, interpreteren we de wereld die ons omringt, wat bepalend is voor onze manier van denken en doen.

Over het algemeen wordt er veel belang gehecht aan de relaties tussen mensen, maar wanneer deze relaties verschillende culturen overstijgen, is het belangrijk om een andere soort intelligentie in gedachten te houden: culturele intelligentie.

Culturele intelligentie

Maar wat is culturele intelligentie? Het is niets meer dan het vermogen zich aan te passen wanneer er wordt omgegaan met mensen uit andere culturen. Wanneer we bijvoorbeeld op reis gaan naar landen waarin een andere taal wordt gesproken, willen we graag dat de mensen die we daar ontmoeten qua taal rekening houden met ons zodat wij ze kunnen begrijpen. Doe jij hetzelfde voor een ander?

Aspecten van culturele intelligentie

Culturele intelligentie bestaat uit vier aspecten: het motivatie, cognitieve, metacognitieve en gedragsmatige aspect.

• Het motivatie aspect benadrukt de intrinsieke interesse in het ervaren van andere culturen en het omgaan met andere mensen. Het is het verlangen om verschillende dingen te kennen en begrijpen.
• Het cognitieve aspect omvat de kennis van de normen waarvan sprake is in andere culturen. Weet jij hoe het economische systeem en het rechtssysteem in andere culturen in elkaar zit? Weet jij hoe je je moet gedragen tegenover mensen uit andere culturen volgens hun sociale normen?
• Het metacognitieve aspect is het aspect dat verwijst naar transcultureel bewustzijn. Dit omvat een begrip van de culturele aspecten wanneer mensen oordelen vellen over hun eigen gedachten en die van anderen. Kortom, het omvat het begrijpen van de overtuigingen van andere mensen vanuit hun culturele standpunt.
• Tot slot is er het gedragsmatige aspect dat verwijst naar het vermogen om op juiste wijze te spreken en gebaren volgens de normen van andere culturen. Wie heeft er nu niet wel eens problemen ervaren toen hij twee biertjes moest bestellen op vakantie? Het is noodzakelijk dat we onszelf afvragen hoeveel we weten over andere culturen. Spreek je andere talen? Ken je de rituelen waarvan sprake is in andere religieuze praktijken? Welk gebaar gebruiken ze om ‘ok’ te zeggen? En ook, zijn we in staat om ons taalgebruik aan te passen wanneer we praten met iemand uit een andere cultuur? Respecteren we hun gebruiken? Kunnen we gelijkenissen vinden tussen hun cultuur en die van ons?

Twee hersentypes

Misschien zouden we in dit globalistische tijdperk, naast het ontwikkelen van onze emotionele intelligentie, de nadruk moeten leggen op het ontwikkelen van culturele intelligentie. Op deze manier zouden we onze kennis van andere culturen kunnen vergroten en, uiteindelijk, ook onszelf beter leren kennen, omdat een ander leren kennen in feite niets meer is dan jezelf leren kennen.

Culturele intelligentie in Afghanistan

Wat zou jij denken als iemand de deur van je huis zou dichttrappen? Waarschijnlijk zou je het irritant gedrag vinden, maar misschien minder irritant dan dat iemand uit Afghanistan dit zou vinden, waar dit gebaar een echte belediging is.

Een situatie die licht scheen op culturele verschillen en die culturele intelligentie introduceerde aan het leger was de oorlog in Afghanistan.

Een van de dingen die de soldaten continu deden en die ontzettend slecht ontvangen werden door de inwoners van Afghanistan was het binnenlaten van honden in hun huizen. In veel landen wordt het mee op bezoek nemen van de hond als gewoon gezien, over het algemeen dan want het blijft natuurlijk afhankelijk van de persoon, maar stel je nu eens voor dat iemand met een varken bij je over de vloer komt, dan wordt het ineens een ander verhaal.

In eerste instantie waren de Amerikaanse soldaten er niet van op de hoogte dat honden volgens de Afghaanse cultuur geen plekje in huis horen te hebben, waardoor ze ze meenamen tijdens hun bezoeken.

Deze twee gedragingen, die slechts een deel uitmaken van de vele andere verschillen die plaatsvonden op dat moment, zijn voorbeelden van hoe hetzelfde gedrag niet hetzelfde wordt opgevat door mensen uit verschillende culturen. Gelukkig realiseerde Generaal David Petraeus, die de leiding had over de troepen op dat moment, zich snel dat er sprake was van miscommunicatie tussen zijn mannen en de Afghaanse bevolking als gevolg van culturele verschillen en was hij in staat de fouten van zijn mannen te compenseren.