Het inspirerende verhaal van Bill Porter
Bill Porter werd geboren met hersenverlamming, waardoor hij moeite had om zijn armen en benen te bewegen en zelfs te spreken. Hij werd geboren in San Francisco, Californië, maar verhuisde op jonge leeftijd met zijn moeder naar Portland, Oregon.
Als kind moest hij voortdurend pesterijen van zijn schoolgenoten verdragen. Voornamelijk omdat het grootste deel van de rechterkant van zijn zenuwstelsel sterk geatrofieerd was. In de jaren 1930 waren er veel vooroordelen tegen mensen in zijn situatie. Weinigen begrepen namelijk dat iemand alleen beperkingen had voor bepaalde activiteiten, niet voor alle.
Slechts één persoon vertrouwde hem blindelings: zijn moeder. Ze wist dat de jongen alert was en geïnteresseerd in leren en zich ontwikkelen. Daarom moedigde ze hem van jongs af aan aan om door te gaan.
“De maatstaf voor wie we zijn, is wat we doen met wat we hebben.”
-Vince Lombardi-
De passie die Bill Porter motiveerde
Bill Porter wilde zijn leven niet doorbrengen met inactiviteit. Zijn geest was rusteloos en hij droomde ervan om nuttig te zijn en zich te ontwikkelen. In feite hield hij van verkopen, omdat hij graag in contact stond met anderen. Daarom dacht hij dat dit beroep hem veel mogelijkheden bood om vooruit te komen. Veel mensen vertelden hem dat verkoper worden onmogelijk zou zijn in zijn toestand.
Zijn moeder geloofde in hem en moedigde hem aan om een baan als verkoper te zoeken. Hij ging ervoor. Met grote vrees ging hij naar het kantoor van Watkins Incorporated, een bedrijf dat toiletartikelen op de markt bracht. Toen hij zijn toestand zag, weigerde de manager hem de baan. Dit omdat hij het niet voor mogelijk hield dat zo’n jongen, met zulke beperkingen, ooit iets zou kunnen verkopen.
Bill Porter was enorm gefrustreerd, maar opnieuw moedigde zijn moeder hem aan om door te zetten. Dus ging hij de volgende dag terug naar Watkins en vroeg of hij rechtstreeks met de manager kon spreken. Hij stelde toen voor om een proef te doen door hem de minst gewilde verkooproute te geven, de route die geen enkele andere verkoper zou willen.
De manager aarzelde maar dacht dat Bill Porter niet van plan was om op te geven, dus stemde hij ermee in om hem de proef te geven waar hij om vroeg. Hij was ervan overtuigd dat hij het niet langer dan een paar dagen zou volhouden, omdat hij de druk waarschijnlijk niet aankon. Kortom, hij stemde er gewoon mee in om zijn ongelijk te bewijzen.
Een verhaal dat een legende werd
De volgende dag kwam Bill Porter vroeg opdagen voor zijn nieuwe baan. Hij had een verre route toegewezen gekregen, op een moeilijk bereikbare locatie zonder verkoopperspectieven. Hij moest elke dag in totaal 15 kilometer afleggen.
Verkopers gingen in die tijd van deur tot deur. Het intimideerde Bill echter niet, hij ging met een goede instelling naar zijn werk. Maar niemand kocht van hem, zoals verwacht.
Lunchtijd brak aan en Bill Porter ging naar een park om te genieten van de maaltijd die zijn moeder voor hem had ingepakt. Het was een eenvoudige sandwich. Er zat echter iets heel bijzonders in.
Er stonden twee woorden op geschreven met ketchup: “geduld” en “doorzettingsvermogen.” Bill hervond de opwinding die hij ‘s ochtends deur na deur had verloren nadat hij de boodschap van zijn moeder had gezien.
Geleidelijk aan begon hij mensen in de industrie te leren kennen. Door zijn eenvoud, charisma en enthousiasme won hij de sympathie van veel van hen. Al snel had hij zijn eerste verkoop, toen de tweede en daarna nog veel meer.
Daar, op die plek die alle andere verkopers verachtten, vond Bill Porter zijn weg naar succes, zowel financieel als persoonlijk. In feite werd hij in korte tijd de topverkoper van Watkins.
Bill Porter werkte 40 jaar voor dat bedrijf en verzamelde in die tijd prijzen, medailles en zelfs bewonderaars. Een lokale krant kreeg lucht van het verhaal en wilde het in 1995 publiceren. Zo leerden mensen deze geweldige man kennen die binnenkort met pensioen zou gaan.
Dankzij The Oregonian ontving Bill duizenden brieven en telefoontjes van over de hele wereld. Hij was een echte beroemdheid. TNT heeft in 2002 zelfs een film van zijn verhaal gemaakt. Hij stierf op 81-jarige leeftijd in 2013, een volkomen gelukkig man.
