Het belang van aanraking
De recente pandemie nam het menselijk contact weg. Mensen werden gedwongen uit elkaars buurt te blijven en lichamelijk contact tussen mensen werd tot het minimum beperkt. Zonder twijfel heeft dit grote invloed gehad op de stemming, en zelfs op de gezondheid van veel mensen.
Onze huid is het grootste orgaan van het lichaam. Het is dan ook nauwelijks te verbazen dat kinderen bij hun geboorte aangeraakt moeten worden, zozeer zelfs dat ze, zelfs als ze voedsel en onderdak hebben, kunnen sterven als ze geen liefdevol lichamelijk contact met hun omgeving hebben. Inderdaad is huid-op-huid contact van het grootste belang voor onze overleving.
“Ik denk dat we onderschatten hoe belangrijk lichamelijk contact is in onze sociale interactie. De menselijke aanraking is de sleutel tot onze overleving. Het zit in ons DNA.”
-Robin Dunbar-
Een online studie (Engelse link) getiteld The Touch Test werd uitgevoerd om het belang van lichamelijk contact voor mensen te onderzoeken. De resultaten waren overweldigend. Ze vonden dat de afwezigheid van aanraking gevoelens van verbondenheid, empathie en vertrouwen verzwakt.
De hersenen en aanraking
Het menselijk lichaam heeft tussen de zes en tien miljoen tastsensoren op de huid. Hoewel ze op bepaalde plaatsen meer geconcentreerd zijn, zijn ze over het hele lichaam verdeeld. De wetenschap heeft ontdekt dat de prikkels die door aanraking worden gegeven zich langzamer verplaatsen dan andere.
Het merkwaardigste van alles is dat de hersenen de sensatie die door aanraking wordt gegeven ongeveer vier seconden opvangen voordat ze op de huid wordt waargenomen. Met andere woorden, het effect van een aanhankelijke aanraking wordt eerst in de hersenen gevoeld, vóór op de huid. De wetenschap weet niet waarom.
Bovendien is bewezen dat knuffelen stress verlicht. Het geeft een gevoel van sereniteit en vertrouwen dat tot ontspanning leidt. Daarom zijn knuffels zo belangrijk voor baby’s, maar het effect blijft op elke leeftijd hetzelfde. Bovendien hebben ze een zekere pijnstillende werking.
De huid en haar mysteries
Dezelfde studie die we eerder noemden, wees uit dat de meeste mensen in staat zijn om te herkennen wat een ander hen wil meedelen, gewoon door een aanraking op de arm. De gegevens wezen erop dat mensen in tot 83 procent van de gevallen correct konden raden welke emotie een vreemdeling op hen wilde overbrengen als hun arm gestreeld, gedrukt of geknepen werd.
Er zijn bepaalde dingen die mensen graag aanraken en strelen. Bovenaan de lijst staat de huid van een zacht en harig dier (Engelse link), gevolgd door fluweel, zijde, katoen, en menselijke huid. Aan de andere kant zijn er texturen die niemand wil aanraken. Dat is alles met een slijmerig oppervlak, schuurpapier, nylon, wol, en metaal.
Aanraking en erotiek
Het is duidelijk dat, wanneer over aanraking gesproken wordt, er ook direct of indirect naar erotiek verwezen wordt. In feite had de neurowetenschapper Vilayanur Ramachandran er al in de jaren ’90 op gewezen dat aanraking het seksuele verlangen stimuleert. Hij toonde dit feit aan met bepaalde experimenten.
Ramachandran wees erop dat aanrakingen op de nek, bij het oor, en op de voet uiterst erotisch waren. Dit komt omdat zulke aanrakingen neuronen stimuleren in een gebied van de hersenen dat bekend staat als Penfield’s sensorische homunculus. Het ligt in de hersenschors en de gebieden die corresponderen met het gebied van de nek en de voet liggen heel dicht bij die van de geslachtsdelen.
Een studie (Engelse link) die in 2012 in het tijdschrift Cortex gepubliceerd werd, ontdekte echter dat drie van de vier mensen voetwrijven niet zo opwindend vinden.
Het beweerde dat er gebieden zijn die meer erotisch lijken te zijn, zoals de buik, de omtrek van de schouders, of de vingers van de handen. Zonder twijfel zal de wetenschap ons blijven verrassen met haar bevindingen over aanraking.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Cacioppo, S., Bianchi‐Demicheli, F., Frum, C., Pfaus, J. G., & Lewis, J. W. (2012). The common neural bases between sexual desire and love: a multilevel kernel density fMRI analysis. The journal of sexual medicine, 9(4), 1048-1054.
- Caracushansky, S. Las Caricias Positivas en Psicoterapia: Indicaciones y Contraindicaciones. ANALISIS TRANSACCIONAL y PSICOLOGIA HUMANISTA, 133.
- Jenkins, J. L. (1986). Physiological effects of petting a companion animal. Psychological Reports, 58(1), 21-22.