Het aangrijpende verhaal van de oude man en de kraanvogel
Er wordt verteld dat lang geleden een man met lang wit haar naar een afgelegen dorp kwam. De man werd altijd vergezeld van een kraanvogel. Het was een vreemd paar, omdat die vogels normaal gezien niet erg op prijs gesteld werden door mensen. De oude man en de kraanvogel werden echter altijd overal samen gezien.
De dorpelingen vertelden dat deze man buitengewoon wijs was. Ze zeiden dat hij beroemd was in de hele regio vanwege het delen van zijn wijsheid. De oude man was echter erg bescheiden. Hij sloeg zijn kamp op naast een kribbe, samen met de kraanvogel die altijd bij hem bleef.
‘Wanneer hij zich aan een afgrond bevindt en de nacht donker is, laat de wijze rijder de teugels los en geeft hij zichzelf over aan het instinct van het paard.’
-Armando Palacio Valdés-
Mensen begonnen nieuwsgierig te worden. Ze kwamen in de buurt om hem van een afstandje te bekijken, maar hij zag hen niet eens. Alleen de kraanvogel lette op. Al snel begonnen de bewoners van het dorp hem voedsel en onderdak te geven omdat ze zagen dat hij geen bescherming had. De oude man en de kraanvogel bedankten iedereen die hen kwam helpen.
De oude man en de kraanvogel worden ondervraagd
Op een dag, bij zonsondergang , naderde een boer de plaats waar de oude man en de kraanvogel rustten. De vogel was een beetje geschrokken toen hij hem zag en wapperde met zijn vleugels om de oude man wakker te maken, die aan het dommelen was. Hij werd wakker en vroeg de bezoeker of hij iets voor hem kon doen.
De boer ging tegenover de oude man zitten en bekende dat hij een vraag had. Hij had te horen gekregen dat hij een heel wijs man was en wilde weten of hij zijn vraag kon beantwoorden. De oude man antwoordde: “Niemand is zo wijs om alles te kunnen beantwoorden, maar als ik je kan helpen, zal ik het doen.”
De boer vertelde hem dat hij wilde weten hoe hij de poorten van de hemel maar ook die van de hel kon openen . Hij wilde toegang hebben tot de hemel maar naar de hel wilde hij zeker niet. Daarom moest hij weten hoe de deuren opengingen, om dat te kunnen voorkomen. De oude man en de kraanvogel bleven aandachtig luisteren. Toen de boer klaar was met spreken, zei de oude man: “Wat een domme vraag! Ik zie dat je een volledig onwetende man bent!”
Toen hij dit hoorde, werd de boer woedend en wilde hij de oude man slaan. De kraanvogel kwam tussenbeide om dit te verhinderen.Toen zag de boer dat de oude man blind was en dat de vogel zijn gids was. Hij schaamde zich ervoor dat hij hem had aangevallen en zijn woede verdween. Hij voelde alleen mededogen voor die hulpeloze oude man en vroeg om vergiffenis. De oude man vertelde hem toen: “Je boosheid opende de deur naar de hel . Mededogen opende de deur van de hemel.“
Weten en niet weten
De boer was verbaasd. De oude man bewees dat hij inderdaad een zeer wijze leraar was. Hij bedankte hem onmiddellijk voor de les en vertelde toen aan het hele dorp wat er was gebeurd. Een lange rij mensen zette koers naar de plaats waar oude man en de kraanvogel zich bevonden. Sommigen wilden antwoorden, terwijl andereren hen gewoon wilden bekijken en dichtbij hen wilden zijn. Ze straalden rust uit.
Op een middag kwam een jongeman naar de plaats waar de oude man en de kraanvogel zich bevonden. Hij gedroeg zich mysterieus. Hij kwam dichterbij en zei met een zachte stem het volgende:
“”Meester, er zijn mensen die slecht over u spreken…”
“Een moment! Zei de oude man. Ben je zeker van wat je me gaat vertellen? Heb je iemand slecht over mij horen spreken?”
De jongeman dacht even na en zei:
“Nee. Ik heb het niet persoonlijk gehoord maar iemand heeft het me gezegd…In het dorp wordt er veel geroddeld.
De oude man en de kraanvogel bleven even stil. Hij dacht na en de kraanvogel bleef zoals altijd heel alert en beschermend aan zijn zijde. De mooie vogel was hem dankbaar omdat hij haar bevrijd had uit een val in het bos. Sindsdien was de kraanvogel zijn vriend en gids geworden, omdat de man blind was.
De geweldige lessen van de oude man en de kraanvogel
Na een tijdje gemediteerd te hebben, richtte de leraar zich tot de jongeman die naar hem toe was gekomen om hem te vertellen dat er in de stad werd geroddeld. Hij vroeg:
“Levert w at je me komt vertellen iets op voor mij of voor mijn vriend de kraanvogel?”
De jongeman dacht weer even na. Toen zei hij:
“Niet echt. Om eerlijk te zijn, misschien eerder het tegenovergestelde. Wat er naar verluidt over u gezegd wordt, zou u pijn kunnen doen. En misschien ook uw vriend zei hij erbij,” verwijzend naar de kraanvogel.
De oude man en de kraanvogel bleven opnieuw even stil. Toen wees de oude man naar hem:
“Ik heb nog een laatste vraag voor je. Is het nodig dat ik weet wat er over mij wordt gezegd en over mijn vriend de kraanvogel?”
“Nee, niet echt,” antwoordde de jongeman bedachtzaam.
“Ga dan maar” zei de oude man. Als je iets niet zeker weet, dan brengt het niks goeds als je het vertelt en dan is het niet nodig dat je het zegt. Het is het niet waard om over te praten.
