Hechtingsstijlen en volwassen relaties
Verschillende elementen beïnvloeden relaties. Volgens veel onderzoeken is gehechtheid een van de belangrijkste. Mensen ervaren verschillende hechtingsstijlen tijdens de kindertijd. Ze hebben de neiging om het soort relaties dat we later hebben te conditioneren, maar niet te bepalen.
Hechting gebeurt niet zomaar. Vanuit een evolutionair perspectief zijn emoties adaptief en helpen ons te overleven. In feite fungeren ze als alarmsignalen. Het lichaam ontvangt ze en kan snel en effectief reageren op de eisen van de omgeving. Hetzelfde gebeurt met gehechtheid. Experts definiëren het zelfs als een soort emotie die ervoor zorgt dat volwassenen zich hechten aan hun kinderen en hen helpen.
Door gehechtheid ontstaat er een verbintenis of associatie tussen de volwassene en de pasgeborene. Dit wordt geactiveerd wanneer dat nodig is, vooral in tijden van dreiging of gevaar. Om deze reden wordt gehechtheid als een emotioneel systeem beschouwd.
Het doel van een relatie is om te overleven
Studies suggereren dat het doel van een romantische relatie niet alleen is om te overleven, maar ook om het genotype voort te zetten. De evolutionaire doelen van een romantische relatie zijn vergelijkbaar met die van een volwassene en een kind. Daarom kunnen we aannemen dat gehechtheid ook een rol speelt in romantische relaties.
Bovendien zijn er parallellen tussen gedragingen in beide soorten relaties. Bijvoorbeeld:
- Hoge activeringsniveaus in de vroege stadia van de relatie.
- De veiligheid en het geluk gevoeld binnen de relatie.
- De angst voor verlating.
- Gevoelens van onverschilligheid bij scheiding (in het geval van een vermijdende hechtingsstijl).
Hechtingstheorie en verschillende soorten partners
De gehechtheidstheorie suggereert dat een kind in de eerste levensjaren geleidelijk een model van een interpersoonlijke relatie ontwikkelt. Met andere woorden, ze leren zich te verhouden op basis van hun overtuigingen en verwachtingen van hoe anderen op hun behoeften reageren.
Hoe onze verzorgers in onze kindertijd aan onze behoeften voldoen, bepaalt hoe we ons later tot anderen verhouden en relaties aangaan.
Hechtingsstijlen en relaties
Er zijn drie soorten gehechtheid. Elk hangt af van het niveau van zorg, hulp en begrip dat ze bieden. Vanuit deze verschillende gehechtheden worden verschillende relatiestijlen vastgesteld.
Veilige hechting, veilig koppel
Veilige gehechtheid wordt gecategoriseerd door een kinderen die vol vertrouwen de wereld verkennen, maar zich veiliger voelen wanneer hun verzorger in de buurt is. Bovendien krijgen ze zorg en aandacht wanneer ze die nodig hebben.
Mensen met een veilige hechtingsstijl hebben meer kans om relaties te ontwikkelen waarin ze gevoelens van zorg en angst herkennen bij hun partner en bij zichzelf. Sterker nog, ze weten hoe ze op elkaars behoeften moeten inspelen. Deze mensen zoeken zonder angst of bezorgdheid.
Angst-vermijdende stijl: partners die van niemand afhankelijk zijn
Angst-vermijdende hechting treedt op wanneer de hechtingsfiguur van het kind nauwelijks inspeelt op de zorgbehoeften. Om deze reden houden deze kinderen zich bij het verkennen van de wereld niet echt bezig met de verblijfplaats van hun verzorgers. In feite is het bijna alsof ze niet bestaan.
Volwassen relaties die voortkomen uit een vermijdende hechtingsstijl zijn ontwijkend. Dit soort mensen schenkt geen aandacht aan de angst van hun partners. Ze vragen hun partners ook nooit om hulp. In feite zoeken deze mensen nooit enige vorm van steun van wie dan ook om hun problemen op te lossen.
Ambivalente stijl
Met ambivalente hechtingsstijlen verlenen zorgverleners soms zorg, andere keren niet. Deze onzekerheid zorgt ervoor dat kinderen de wereld niet echt willen verkennen. Omdat ze niet weten of ze hulp zullen krijgen als ze erom vragen.
Dit soort ambivalente houding in relaties zorgt ervoor dat partners niet weten hoe ze hun problemen zelf moeten aanpakken. Ze hebben ook de neiging om angstig en onzeker te zijn. Daarnaast zoeken ze vaak dwangmatig hulp en aandacht.
Hechtingsstijlen als voorspellers van volwassen relaties
Hechtingsstijlen zijn niet alleen gekoppeld aan het aangaan van relaties. Sommige experts suggereren zelfs dat ze ook voorspellen of een relatie gezond of giftig zal zijn.
Hazan en Shaver (1992) stellen dat veilige hechtingsstijlen vaak leiden tot gelukkige romantische relaties. Deze worden gekenmerkt door positieve emoties en gevoelens van vertrouwen.
Aan de andere kant leidt de vermijdende hechtingsstijl tot een partner die geen vertrouwen heeft en zich overmatig zorgen maakt over het einde van de relatie. Ten slotte leidt de ambivalente hechtingsstijl tot spannende en pijnlijke ervaringen. Ze zijn intens, maar ook instabiel.
Gehechtheid en meningen over relaties
Auteurs Collins en Read beweren dat een veilige hechtingsstijl resulteert in mensen die anderen vertrouwen. Ze zijn ook meer emotioneel expressief en hebben een positieve mening over hun partners.
Wat betreft mensen met een ambivalente hechtingsstijl, deze mensen hebben meestal een laag zelfvertrouwen en een laag niveau van assertiviteit. Hun liefdesrelaties zijn vaak obsessief. Bovendien zijn ze emotioneel afhankelijk.
Experimenten met betrekking tot gehechtheid
Veel onderzoeken hebben zich gericht op het analyseren van de associatie tussen hechtingsstijlen en relaties. Simpson, Rholes en Nelligan (1992) bestudeerden de reacties van een groep vrouwen die te horen kregen dat ze een sollicitatiegesprek moesten bijwonen.
Degenen die zeiden dat ze tijdens hun jeugd een veilige gehechtheid hadden, gaven er de voorkeur aan de hulp van hun partner te zoeken om hun angsten te kalmeren. Degenen met een vermijdende gehechtheid kozen er echter voor om niet op hun partners te leunen en in plaats daarvan hun angst zelf te beheersen.
Daarnaast ontdekten Tidwell, Reis en Shaver (1996) in een onderzoek naar de dagelijkse interacties van een bepaalde groep dat mensen met vermijdende gehechtheid, hogere niveaus van negatieve emoties rapporteerden bij interacties met het andere geslacht. Als resultaat van dit onderzoek onderzochten ze de relatie tussen onveilige gehechtheid en depressie, eenzaamheid en angst.
Ten slotte bestudeerden Fraley en Shaver (1998) het gedrag van koppels die op het punt stonden een tijdje van elkaar gescheiden te worden. Ze vonden resultaten die vergelijkbaar waren met de resultaten die we hierboven noemden.
Het belang van gehechtheid
Het lijkt duidelijk dat er een verband bestaat tussen hechtingsstijlen en volwassen relaties. Ze lijken van invloed te zijn op het type partner dat we kiezen, de relatie die we met hen aangaan, en de meest waarschijnlijke gedragingen en emotionele stijlen binnen die relaties.
Veel factoren beïnvloeden of een relatie gezond of giftig is. Ongetwijfeld is de hechtingsstijl uit de kindertijd er een van. Niet alleen zijn hechtingsstijlen belangrijk voor de latere ontwikkeling van een kind, maar ze voorspellen ook bepaalde risicofactoren, zoals emotionele afhankelijkheid of obsessief gedrag in volwassen relaties.
