Heb je wel eens gehoord van conversiestoornis?
Conversiestoornis, ook wel functioneel-neurologisch symptoomstoornis genoemd, is een functionele stoornis, maar de symptomen ervan zijn wel fysiek. Het is bijna alsof het een organische ziekte is.
Somatische symptoomaandoeningen zijn afgeleid van hysterische neurose-aandoeningen. Conversiestoornis is een symptomatologie waarbij bepaalde lichaamsfuncties kunnen worden verzwakt. Meestal gebeurt dit zonder enige fysieke schade of als onderdeel van een feitelijke aandoening.
Je moet somatische symptoomstoornissen, zoals conversiestoornis, niet verwarren met psychosomatische ziekten. De eerste gaan namelijk gepaard met pathofysiologische processen als er sprake is van psychologische factoren.
Klinische kenmerken van conversiestoornis
Conversiestoornis betekent in feite het verliezen van een lichaamsfunctie. Zo zijn er patiënten die plotseling blind zijn geworden, hun stem zijn kwijtgeraakt, een bepaald ledemaat niet meer kunnen bewegen of zelfs ineens last hebben van zeer ernstige hoofdpijn. Niets kan deze dingen echter verklaren. Dus waarom gebeuren ze?
Conversiestoornis uit zich in een histrionische persoonlijkheid. Een histrionische persoonlijkheid heeft een neiging tot suggestibiliteit, oppervlakkigheid, emotionele labiliteit, afhankelijkheid en egoïsme. Het meest opmerkelijke is dat dit type persoonlijkheid veel gevoeliger is voor somatisatiestoornissen.
Een kenmerk van conversiestoornis is het zogenaamde la belle indifférence (de mooie onverschilligheid), dat is wanneer patiënten zich geen zorgen maken over de symptomen die ze ervaren.
Stel dat je op een dag wakker wordt en je arm is ineens verlamd. Dit baart je natuurlijk zorgen. Je analyseert je situatie, je gaat naar de dokter en je ervaart misschien wel enige angst. Dat is normaal. Bij patiënten met een conversiestoornis is dit echter niet het geval. Ze lijken volkomen onverschillig tegenover hun probleem.
Symptomen van conversiestoornis
De symptomen van conversiestoornis kunnen echter variëren. Veelvoorkomende symptomen zijn blindheid, doofheid, verlamming, afonie en volledig of gedeeltelijk verlies van gevoeligheid.
De symptomen doen zich het vaakst voor bij adolescenten en jonge volwassenen. Ze kunnen zich ook tijdens de kindertijd manifesteren, met name bij kinderen jonger dan tien jaar. In dit geval blijven de symptomen echter beperkt tot moeite hebben met lopen en epileptische aanvallen.
Vrouwen hebben meer kans om aan deze aandoening te lijden. Patiënten met een lage sociaaleconomische status, verminderde psychologische vooruitgang of een laag opleidingsniveau hebben vaak een slechtere prognose, net als vrouwen jonger dan 40 jaar die zijn opgegroeid op het platteland.
De symptomen verdwijnen meestal na een paar dagen met of zonder behandeling. Op het moment dat de persoon weer te maken krijgt met een stressvolle gebeurtenis, zullen de symptomen zich waarschijnlijk echter opnieuw manifesteren. Conversiestoornis kan daarom worden gezien als een chronische aandoening.
Toelichting en behandeling
In de meeste gevallen is het een stressvolle gebeurtenis die de aandoening ontketent. Soms kunnen de symptomen verband houden met het probleem dat ze heeft veroorzaakt.
Zo zijn er bijvoorbeeld patiënten die pijn voelen op dezelfde plek als waar ze iemand anders gewond hebben zien raken tijdens een ongeval. Het kan ook een manier zijn om genegenheid of aandacht te krijgen.
Een goede prognose hangt af van het identificeren van de stressvolle gebeurtenis, een goede premorbide functie, afwezigheid van andere mentale of fysieke aandoeningen, afwezigheid van juridische procedures en een korte symptomatologieperiode.
Cognitieve gedragstherapie (CGT) wordt gebruikt om patiënten te helpen hun angstniveaus te verlagen en met stress om te gaan. Verschillende technieken zoals hypnose en ontspanning kunnen erg behulpzaam zijn. Ook kan psychodynamische therapie helpen om onderliggende intrapsychische problemen op te lossen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Belloch, A., Sandín, B. y Ramos, F (2008). Manual de psicopatología. Volúmenes I y II. McGraw-Hill.Madrid
- American Psychiatric Association (APA) (2014): Manual de Diagnóstico y Estadísitico de los Trastornos Mentales, DSM5. Editorial Médica Panamericana. Madrid.