Generatie Z: een steeds verdrietigere en angstigere generatie
Generatie Z… jongens en meisjes geboren in de 21ste eeuw. Het zijn digital natives die nieuwe technologieën zien als hun manier om de wereld te begrijpen en te beheren. Zij zijn allemaal geboren in de 21e eeuw met alles wat daarbij komt kijken. Zoals onzekerheid, sociale veranderingen, wetenschappelijke vooruitgang en zelfs een pandemie.
Als er één ding is dat deze nieuwe generatie jongeren lijkt te kenmerken, zijn het hun problemen met geestelijke gezondheid. Ondanks het feit dat ze tot een bevolkingsgroep behoren die meer dan ooit verbonden is met anderen, voelen ze zich meer alleen dan ooit. Natuurlijk zijn er uitzonderingen en velen worden gekenmerkt door een jeugdig enthousiasme vol dromen, krachten en geluk.
We kunnen echter niet voorbijgaan aan de duidelijke realiteit. Vorig jaar verscheen de publicatie van het Mental Health Million Project (Engelse link) , een rapport uitgebracht met wetenschappelijke gegevens over het geestelijk welzijn van de wereldbevolking. De conclusies konden niet duidelijker zijn. 44 procent van de mensen tussen de 18 en 24 jaar vertoont ernstige psychische problemen.
Jongeren staan onder grote sociale druk, zowel academisch als op het werk. Daarnaast hebben sociale media vaak een grote negatieve invloed op hen.
Wat gebeurt er met generatie Z?
Volgens deskundigen kunnen de gevolgen van Covid 19 voor de geestelijke gezondheid de vierde golf van de pandemie zijn, die de jongere bevolking in sterkere mate treft.
Veel van deze problemen sluimerden echter al bij meer dan één adolescent of jongvolwassene. De omstandigheden van de pandemie deden een verborgen realiteit alleen maar toenemen. Zouden we misschien te maken hebben met de best voorbereide maar ongelukkigste generatie? Het antwoord is complexer dan je zou denken. Laten we eens kijken.
Apathie als reactie op academische en werkfrustraties
De jongeren van Generatie Z zijn, net als millennials, enorm gefrustreerd. Inderdaad, beide generaties werden opgevoed in het idee dat elke inspanning zijn voordeel en beloning had. Toch betekent het hebben van een uitstekende opleiding niet noodzakelijkerwijs dat ze een baan vinden die aansluit bij hun vaardigheden. In feite is de arbeidsmarkt voor jongeren in het algemeen precair.
Veel van deze jongeren, geboren tussen 1995 en 2000, voelen een grote academische en werkangst. Ze zijn zeer veeleisend, creatief en toegewijd, maar weten dat de wereld geen adequaat antwoord op hun behoeften biedt. Bovendien is het zeer waarschijnlijk dat de situatie in de toekomst niet zal verbeteren. Dit leidt uiteindelijk tot gevoelens van apathie en ontevredenheid.
Generatie Z gaat ervan uit dat de toekomst die hen te wachten staat niet zo rooskleurig is als hen is beloofd. Sterker nog, ze weten dat ze waarschijnlijk slechter af zullen zijn dan hun ouders.
De impact van het begrip van de wereld (en zichzelf) via sociale media
Tegenwoordig wordt de constructie van het “ik” van elk kind en elke adolescent ook gevoed door de digitale wereld. Het beeld dat zij van zichzelf hebben, heeft een directe relatie met sociale media.
In deze omgeving zoeken ze naar hun dagelijkse versterkingen, vergelijken ze zichzelf en beginnen ze in veel gevallen hun lichaam te haten of te verlangen naar andere levens die extreem verschillen van hun eigen.
Het Universitair Medisch Centrum Hamburg-Eppendorf (Duitsland) voerde onderzoek uit (Engelse link)waaruit blijkt dat het intensieve gebruik van sociale media stress, uitstelgedrag en problemen met emotionele regulatie doet toenemen.
Er is nog een duidelijk probleem. Hoewel de nieuwe technologieën het voor adolescenten gemakkelijker lijken te maken om met elkaar in contact te komen, bevorderen ze in werkelijkheid duidelijk verstoorde relaties. Jongeren voelen zich steeds meer geïsoleerd en velen van hen hebben wel eens te maken gehad met een of andere vorm van online pesten.
Een emotioneel onvoorbereide generatie
Het lijkt er dus op dat generatie Z over slechte vaardigheden beschikt op emotioneel gebied. Betekent dit echter dat eerdere generaties vaardiger waren? Niet noodzakelijkerwijs, want in werkelijkheid zijn mensen van in de veertig of vijftig in een heel andere context opgegroeid dan tieners vandaag.
Misschien ligt het probleem ten dele in de overbescherming die ze van hun ouders krijgen. Het soort ouders dat over hun kinderen waakt, aan al hun behoeften voldoet, het leven gemakkelijk voor hen maakt en op al hun eisen ingaat. Zij hebben de neiging het karakter van deze nieuwe generatie verder te “verzwakken.”
Deze kinderen groeien dan ook op met weinig weerstand tegen frustraties. Bovendien leven zij in een maatschappij die steeds meer wordt gedomineerd door onmiddellijkheid. Door de “ik wil het nu”-houding raken ze snel verveeld en slagen ze er niet in om adequate emotionele zelfregulatie te ontwikkelen.
Individualisme en “overleven zoals je kunt” bij Generatie Z
Generatie Z is opgegroeid in een steeds individualistischer en meer gepolariseerde sociale context. Het is ook waar dat narcistisch gedrag steeds vaker voorkomt. De cultus van het zelf, van het bevredigen van de eigen behoeften en het ten koste van alles verkrijgen van wat men in het huidige moment wil, waarbij de ander wordt aangevallen, lijkt vandaag de dag een constante te zijn.
Sociale netwerken zijn ook katalysatoren voor problemen met waarden en een fel individualisme. Relaties worden steeds vloeibaarder, ze lopen snel af, en andere relaties worden met een druk op de knop gezocht. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom Generatie Z zich leeg, hopeloos en angstig voelt. Ze vinden het moeilijk om hulpbronnen en steun te vinden wanneer ze hulp nodig hebben.
Hoewel het een goed idee is om geestelijke gezondheidsproblemen zichtbaar te maken, is het normaliseren ervan en er geen antwoord op bieden niet zo heilzaam. In feite zijn het verdriet en de onvrede van onze jongeren voor een groot deel het gevolg van ons falen als samenleving.
Ingrijpende verandering is nodig. Vooral om onze psychologische hulpverlening uit te breiden en te verbeteren.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Kessler, R.C., Amminger, G.P., Aguilar-Gaxiola, S., Alonso, J., Lee, S., and Ustün, T.B. (2007). Age of onset of mental disorders: a review of recent literature. Curr Opin Psychiatry 20(4), 359-364. doi: 10.1097/YCO.0b013e32816ebc8c.
- Kessler, R.C., Berglund, P., Demler, O., Jin, R., Merikangas, K.R., and Walters, E.E. (2005). Lifetime prevalence and age-of-onset distributions of DSM-IV disorders in the National Comorbidity Survey Replication. Arch Gen Psychiatry 62(6), 593-602. doi: 10.1001/archpsyc.62.6.593.
- Varma, P., Junge, M., Meaklim, H., and Jackson, M.L. (2020). Younger people are more vulnerable to stress, anxiety and depression during COVID-19 pandemic: A global cross-sectional survey. Prog Neuropsychopharmacol Biol Psychiatry 109, 110236. doi: 10.1016/j.pnpbp.2020.110236.
- Wartberg, Lutz & Thomasius, Rainer & Paschke, Kerstin. (2021). The relevance of emotion regulation, procrastination, and perceived stress for problematic social media use in a representative sample of children and adolescents. Computers in Human Behavior. 121. 106788. 10.1016/j.chb.2021.106788.
