Familiemythes en hun effect
Familiemythes zijn fictieve overtuigingen en hoop die gedeeld worden door een hele familie. Deze overtuigingen hebben betrekking op de familie en maken deel uit van de banden die de familie samenbinden. De mythen worden voor waar aangenomen en bepalen zowel het individuele als het collectieve groepsgedrag. Ze bepalen ook ieders rol.
De meest voorkomende soort familiemythes zijn onbewust. Met andere woorden, ze bevinden zich op de grens tussen het bewuste en onbewuste. Hoewel de familie toegeeft bepaalde overtuigingen te hebben, is het niet duidelijk tot hoever deze overtuigingen reiken of waarom deze ideeën als geldig worden beschouwd.
Hoewel familietheorieën worden gedefinieerd als fictief, is de waarheid dat er bijna altijd pijnlijke of onverdraaglijke waarheden achter deze overtuigingen schuilgaan. Over het algemeen zijn de aanwijzingen voor deze mythes te vinden in geheime of impliciete regels die elke familiegroep toepast.
“Het huwelijk is als een kooi; je ziet de vogels buiten wanhopig naar binnen gaan en de vogels binnen even wanhopig naar buiten.”
De kenmerken van familiemythes
Een kenmerk van gezinsmythes is dat ze vooral vorm krijgen in termen van het toewijzen van rollen in het gezin. Deze overtuigingen bepalen wie het “zwarte schaap” of het “rolmodel” is, enzovoort. Vaak is er sterke weerstand tegen veranderingen in deze rollen. Het kan zelfs een taboe worden.
Andere kenmerken van deze mythes zijn de volgende:
- Ze geven vorm aan relaties binnen de familie.
- Ze vertegenwoordigen het beeld dat de familie van zichzelf heeft.
- Elke poging om overtuigingen te veranderen leidt tot sterke weerstand.
- Ze vervullen de rol van het bedekken van een realiteit die de familie weigert te accepteren.
- Ze hebben altijd een basis van waarheid.
- Ze worden van generatie op generatie doorgegeven.
- Alle families hebben in meer of mindere mate mythes.
- Ze vertegenwoordigen de manier waarop de familie zich verhoudt tot de cultuur.
Deze mythen hebben in principe drie soorten: harmonie, verontschuldiging en genoegdoening, en verlossing. Laten we ze eens nader bekijken.
Familiemythes: harmonie
Harmoniemythen komen overeen met families die een idyllisch beeld van zichzelf opbouwen. Ze ontwikkelen een hele reeks gedragingen om zichzelf ervan te overtuigen dat er evenwicht, eenheid en verbondenheid is tussen al hun leden. Door deze mythes lijkt het alsof er geen problemen zijn binnen het gezin.
Over het algemeen creëert dit type gezin dit beeld tegenover anderen. Er kan sprake zijn van schuldgevoelens die ze willen verdoezelen of van perfecte harmonie om onderzoek of veroordeling door anderen te voorkomen. Deze gezinnen ervaren echter vaak depressie of verveling, evenals sterke onopgeloste vijandigheden.
Familiemythes van verontschuldiging en genoegdoening
Deze mythes zijn iets complexer, omdat er diepere kwesties bij betrokken zijn. In dit geval wordt de verantwoordelijkheid voor ongeluk of problemen gelegd bij een of meer mensen in de familie. Deze mensen kunnen levend of dood zijn. Soms kan iemand die buiten de familie staat, maar er wel nauw mee verbonden is, de schuld krijgen.
Het meest voor de hand liggende voorbeeld hiervan is de “zondebok.” Dit is de persoon die anderen de schuld geven van wat er niet goed gaat in de familie of van de problemen die er zijn. Dit ontslaat vervolgens andere leden van het gezin van verantwoordelijkheid. Projectie is een fundamenteel mechanisme van deze mythen. In dit geval is het collectieve projectie.
Verlossingsmythes
Als er familiale heilsmythes zijn, construeren familieleden de figuur van de “mythische redder.” Dit is een personage waarvan alle anderen een verlossende tussenkomst verwachten, hetzij bij een specifiek probleem, hetzij bij algemene problemen.
In feite gelovende andere gezinsleden dat deze redder de macht heeft om te voorzien in wat de familie nodig heeft of om uit te zoeken wat niet werkt.
De mythische redder kan een van de gezinsleden zijn, maar het kan ook iemand van buitenaf zijn. Het komt vaak voor dat familiegroepen deze rol toewijzen aan een psycholoog, bijvoorbeeld wanneer de familie in therapie is.
Hoe pathologischer familierelaties zijn, hoe vaker deze mythen de kop opsteken en zich consolideren. Dit zijn echter de verkeerde paden en ze voorkomen dat de echte problemen die opgelost moeten worden, worden aangepakt.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Fairlie, A., & Frisancho, D. (1998). Teoría de las interacciones familiares. Revista de investigación en psicología, 1(2), 41-74.
- Graton, A., & Mailliez, M. (2019). A theory of guilt appeals: A review showing the importance of investigating cognitive processes as mediators between emotion and behavior. Behavioral Sciences, 9(12), 117.
- Ortega Delgado, X., Libreros Cardona, A. M., Castillo Garzón, J. D., Collazos Zuñiga, J. F., Pinzón González, K. J., López Gómez, L. E., … & Ospina Botero, M. (2014). Mitos familiares sobre la adolescencia. https://ridum.umanizales.edu.co/xmlui/bitstream/handle/20.500.12746/1392/131_Ortega_Delgado_%20Ximena_2012.pdf?sequence=1&isAllowed=y#:~:text=Inicialmente%20el%20t%C3%A9rmino%20de%20%E2%80%9Cmito,la%20familia%20con%20los%20dem%C3%A1s.
- Ubaidi, B. A. A. (2017). Cost of growing up in dysfunctional family. Journal of Family Medicine and Disease Prevention, 3(3), 1-6.
