Faith Ringgold, een vrouw die haar lot omarmde
Faith Ringgold is een Amerikaanse kunstenares. Ze is met name bekend wegens de manier waarop ze haar eigen unieke kunstvormen liet zien. Tussen al haar creaties vallen vooral haar quilts met verhalen op.
De kunst en het activisme van Ringgold gaan hand in hand. Haar kunst was namelijk een rechtstreekse aanval op vooroordelen. Het diende als politiek statement waarbij ze vaak gebruik maakte van de schokkende waarde van racistische beledigingen.
Haar werk werpt een licht op de etnische spanning en de politieke en raciale onrust in de jaren ’60. Het biedt een fundamenteel inzicht in hoe de blanke cultuur naar Afro-Amerikanen keek.
Quilts maken vindt zijn wortels in de zuiderse slavencultuur ten tijde van de Burgeroorlog. Op deze manier nam de kunstenares het traditionele werk van quilts maken over. Ze herinterpreteerde de rol om de verhalen van haar leven en die van vele andere Afro-Amerikanen te vertellen.
De kinderjaren en jeugd van Faith Ringgold
Faith Ringgold werd op 8 oktober 1930 in New York geboren als Faith Willie Jones. Haar vader, Louis Jones, was vrachtwagenchauffeur. Haar moeder, Willi Posey Jones, werkte als modeontwerper. De ouders van Faith slaagden erin om voldoende te verdienen en te voorzien in de basisbehoeften van hun drie kinderen.
Wegens gezondheidsproblemen was Faith Ringgold echter niet in staat om regelmatig naar de basisschool te gaan. Ze leed namelijk aan astma. Daardoor bracht ze de meeste van haar kindertijd door in ziekenhuizen of thuis. In die periode van haar leven ontwikkelde ze de liefde voor tekenen. Daarna studeerde ze kunsten aan het City College van New York.
In 1950 trad ze in het huwelijk met Robert Earl Wallace, een jazzpianist. Het huwelijk bleef echter niet lang duren. Ze scheidden in 1956. Uit dit huwelijk had ze twee dochters, Barbara en Michele. Op 19 mei 1962 hertrouwde ze met Burdette Ringgold.
Nadat ze afgestudeerd was, werkte Faith als kunstleraar in het City College in New York. Daarnaast werkte ze in de jaren ’60 en ’70 in het Wagner College en het Bank Street College of Education.
Haar eerste kunstwerk
In de vroege jaren ’70 liet ze de traditionele schilderkunst achter zich. Ringgold ging toen met weelderige randen van stof schilderijen maken in acryl op canvas net als die van de Tibetaanse thangkas.
Bovendien werkte ze samen met haar moeder. Ze ontwierpen maskers gemaakt van stoffen kappen, parels en raffia. Deze vonden hun oorsprong in de Afrikaanse stammentraditie. Het waren haar eerste kunstwerken.
Eveneens met de hulp van haar moeder raakte Faith betrokken in de productie van levensgrote portretten van beroemde mensen. Voorbeelden zijn Adam Clayton Powell, Wilt Chamberlain, basketbalspelers en andere persoonlijkheden uit Harlem. Om die reden werd haar werk bekend als The Harlem Series.
Tegelijkertijd stimuleerde Faith de Afrikaanse kunst op de universiteit. In haar lessen onderwees ze Afrikaans juwelenontwerp, kleding en parels.
De politiek in de kunstwerken van Faith Ringgold
Faith Ringgold werd op een diepgaande manier aangetrokken tot politieke kwesties die te maken hadden met de uitbuiting van vrouwen. Anderzijds was deze politieke motivatie beïnvloed door de opkomst van de Civil Rights Movement (de Burgerrechtenbeweging).
In haar kunst slaagde ze erin om het lijden van een gemeenschap weer te geven. Het was namelijk een lijden dat ze zelf ervaren had.
“Ik werd een feministe omdat ik mijn dochters, andere vrouwen en mezelf wou helpen om iets meer te ambiëren dan een plek achter een goede man.”
-Faith Ringgold-
Op deze manier kon Ringgold de sociale onrechtvaardigheid aan de kaak stellen door middel van de schilderijen die ze in de jaren ’60 maakte. Tot deze periode behoren haar schilderijen American People en The Flag is Bleeding.
Haar kunstwerken waren vooral geïnspireerd door het werk van de schrijvers James Baldwin en Amiri Baraka. Beide auteurs schreven over discriminatie en de strijd van zwarte mensen in de Verenigde Staten.
“Geen enkel ander creatief gebied staat zo dicht bij de mensen die niet blank en niet mannelijk zijn, als de visuele kunsten. Nadat ik beslist had om kunstenaar te zijn, was het eerste waarin ik moest geloven, het feit dat ik, als zwarte vrouw, de kunstwereld kon binnendringen.
Ik moest geloven dat ik dit kon doen zonder één stukje van mijn zwart-zijn, mijn vrouwelijkheid of mijn menselijkheid op te offeren.”
-Faith Ringgold-
De quilts vertellen een verhaal
Faith breidde ook haar werkveld in de Schone Kunsten uit. Ze hielp om naaien, weven en stoffenontwerp een plaats te geven in de kunstwereld. Zij was de eerste kunstenaar die deze beperkingen uitdaagde en het kunstweven in haar lessen invoerde.
Het concept van deze quilts ontwikkelde zich vanuit de kunst van het weven die de Afrikaanse slaven naar Amerika meebrachten. Deze quilts gingen verder dan hun basisdoel van warmte te voorzien. Ze werden een manier om herinneringen te bewaren. Op één of andere manier werkten deze stoffen als borden met boodschappen.
De unieke benadering van Faith bevorderde de vrouwelijke ambacht waarbij men deze verhalende quilts gebruikte. Op die quilts kan je een reeks beelden zien, samen met de beschrijvingen die een verhaal vertellen.
Bekende quilts van Faith Ringgold
Echoes of Harlem was de eerste van meer dan 30 quilts die ze vanaf 1980 maakte. Elk van deze quilts nam de structuur van kinderverhalen aan. Hierbij komt elk deel van de quilt overeen met een bladzijde.
Eén van haar beroemdste quilts met verhalen is Tar Beach. Op de quilt zie je de afbeelding van een familie die op een warme zomernacht samenkomt op hun dak.
Je kan zien hoe volwassenen elkaar bezoeken terwijl de kinderen spelen en slapen. We zien ook de dochter die droomt over hoe ze vrij over alle hindernissen heen kan vliegen die tegen zwarte mensen waren opgesteld. Deze scene wordt in de achtergrond voorgesteld door de George Washington-brug.
Sommige van de andere bekendste quilts van Fait zijn : Who’s Afraid of Aunt Jemima? en Street Story. Who’s Afraid of Aunt Jemima? beschrijft het leven van een Afrikaanse vrouw die een succesvolle zakenvrouw werd.
Hoewel Faith Ringgold in New York leefde, bevond haar werk zich veraf van de hedendaagse Amerikaanse kunst. De voornaamste reden was dat de zwarte cultuur en rassendiscriminatie haar enige onderwerpen waren. Daarom is het dan ook geen verrassing dat ze in conservatievere en meer elitaire kringen geen interesse opwekte.
Sociaal engagement en erkenning
Faith staat ook bekend om haar sociaal activisme. Met heel haar hart vocht ze bij het Whitney Museum of American Art in New York voor de rechten van Afrikaanse kunstenaars.
In de activiteiten van het Women’s Art Committee, opgericht door de kunstenares Poppy Johnson en de kunstcriticus Lucy Lippard werd haar strijd duidelijk aangetoond. Als sociaal activiste heeft ze de kunst gebruikt om organisaties op te richten en te ontwikkelen die Afro-Amerikaanse kunstenaars ondersteunen zoals Where We At.
Zijn stichting, Anyone Can Fly, is gewijd aan de uitbreiding van de kunstcatalogus en wil kunstenaars toe te voegen uit het Afrikaanse genre. Bovendien wijdt de stichting zich aan de introductie van leraren in de Afro-Amerikaanse kunst aan kinderen en volwassenen.
Haar recentste werken benaderen vooroordelen echter op een andere manier. Ze gebruikt niet langer confronterende beelden om vooroordelen aan te vallen. Ze kiest er in de plaats voor om vooroordelen omver te werpen door aan jonge Afro-Amerikanen positieve beelden te geven.
“Je kan niet blijven zitten en wachten tot iemand jou zegt wie je bent. Je moet het opschrijven en het schilderen en het doen.”
-Faith Ringgold-
Faith Ringgold werd de eerste zwarte vrouw die erin slaagde om in 1967 en in 1970 individueel tentoon te stellen in The Spectrum Gallery in New York.
Haar verwezenlijkingen als kunstenares, lerares en activiste hebben haar talrijke eerbetuigingen bezorgd. Ze heeft bijna 75 onderscheidingen op haar naam staan. Daartoe behoort onder andere ook een eredoctoraat in de Schone Kunsten.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Farrington, L. E. (1999). Art on Fire: The Politics of Race and Sex in the Paintings of Faith Ringgold. Millennium Fine Arts Pub.
- Tesfagiorgis, F. H. (1987). Afrofemcentrism in the Art of Elizabeth Catlett and Faith Ringgold. Sage, 4(1), 25.
- Graulich, M., & Witzling, M. (1994). The freedom to say what she pleases: a conversation with Faith Ringgold. NWSA journal, 6(1), 1-27.
- Millman, J. (2005). Faith Ringgold’s Quilts and Picturebooks: Comparisons and Contributions. Children’s Literature in Education, 36(4), 381-393.
