Ervaringen uit de kindertijd wijzigen de hersenen
Experts beweren vaak dat ervaringen uit de kindertijd een belangrijke invloed hebben op de rest van je leven. Tegenwoordig bevestigt de neurowetenschap dit feit.
Isabel Pérez-Otaño is onderzoeker aan het Instituut voor Neurowetenschappen UMH-CSIC in Alicante (Spanje). Ze beweert dat ervaringen uit de kindertijd een stempel drukken op de rest van je leven. Ze stelt verder dat, hoewel sommige aspecten in de loop van de tijd veranderen, deze eerste ervaringen langetermijnpatronen opleveren.
Pérez-Otaño stelt dat de vroege jaren, tot aan de adolescentie, een kritieke fase zijn in de ontwikkeling van de hersenen. Ervaringen uit de kindertijd zijn echter nog doorslaggevender. Dit komt omdat het brein is als een computer zonder software. Elke ervaring introduceert nieuwe software en bepaalt hoe het werkt.
“Dit is een van de wetenschappelijke en sociale uitdagingen op dit moment, want op dezelfde manier dat het zich ontwikkelende brein kan leren, zal het ook veel gevoeliger zijn voor negatieve stimuli, die kunnen komen van mishandeling en misbruik in de afwezigheid van zorg of slechte voeding.”
-Isabel Pérez-Otaño-
Ervaringen uit de kindertijd kunnen de hersenen veranderen
Peréz-Otaño wijst erop dat plasticiteit en het vermogen om informatie te verwerken de essentiële eigenschappen van de hersenen zijn.
Plasticiteit komt vaker voor tijdens de eerste levensjaren, tot de puberteit. Dat is de reden waarom ervaringen uit de kindertijd, zelfs diegene die niet zo belangrijk lijken, de hersenen vormen. Met andere woorden, tijdens de eerste levensjaren zijn je hersenen gevoeliger voor veranderingen door ervaringen.
Je wordt geboren met veel synaptische verbindingen. Dit zijn de verbindingen tussen neuronen. In het vroege leven worden er nog veel meer gevormd, die veranderen naarmate je nieuwe ervaringen opdoet.
Als je herhaalde ervaringen hebt, versterkt en onderhoudt dat deze neuronen. Synaptische verbindingen verdwijnen echter als je ervaringen zich niet herhalen. Om deze reden, hoewel de genetische basis belangrijk is, is het milieu dat ook. Bovendien is elke negatieve ervaring veel schadelijker voor de persoonlijkheid als deze zich voordoet in de eerste levensjaren.
Slechte jeugdervaringen
Mishandeling, misbruik en gedeeltelijke of totale verlating zijn uiterst negatieve ervaringen voor elk kind. In neurowetenschappelijke termen vertegenwoordigen ze continue blootstelling aan stress.
Toch hoeft dit niet per se negatief te zijn als het een specifieke gebeurtenis betreft. Dat komt omdat het kind adequate reacties kan ontwikkelen om de moeilijkheid het hoofd te bieden. Dan kunnen ze het overwinnen.
Als een kind echter negatieve ervaringen uit zijn jeugd heeft herhaald, is het een ander verhaal. In deze gevallen creëren ze een patroon. Dit maakt het individu over het algemeen gevoeliger voor stress in het volwassen leven. Ze zullen ook minder empathisch zijn. Bovendien zullen ze minder sociale vaardigheden hebben.
Pérez-Otaño testte haar theorie met een groep muizen. Ze bevestigde dat stress en ontbering een negatief effect hadden op de hersenen van jonge muizen. Bovendien kwamen andere onderzoeken tot dezelfde conclusies. We noemen er hieronder een aantal.
Stress en jonge hersenen
Onderzoekers van het National Center for Scientific Research (CNRS) en de Pierre en Marie Curie University voerden een onderzoek uit met jonge muizen die werden blootgesteld aan stressvolle situaties. Ze plaatsten knaagdieren in een omgeving met een dominante agressor. Ze stelden de jongste muizen bloot aan het sociale nederlaagmodel.
De onderzoekers ontdekten dat de muizen die aan deze situatie werden blootgesteld, chronische angst ontwikkelden. Ze vertoonden ook een verhoogde sociale aversie. Degenen die werden aangevallen vermeden sociaal contact met hun leeftijdsgenoten. Bovendien ontwikkelden ze een depressie.
Johns Hopkins University voerde een soortgelijk onderzoek uit. In deze studie stelden onderzoekers adolescente muizen bloot aan continue stress. Ze ontdekten dat stress de expressie beïnvloedde van een bepaald gen dat verband houdt met mentale functie en psychiatrische ziekte. Bijgevolg werden de muizen vatbaarder voor het ontwikkelen van hersengerelateerde aandoeningen.
Uit die resultaten kunnen we concluderen dat ervaringen uit de kindertijd doorslaggevend zijn. Inderdaad, stress en ontbering in de vroege jaren maken een individu vatbaarder voor psychische stoornissen. Bovendien beperken ze hun psychologische ontwikkeling.
Kinderen en tieners hebben volwassenen nodig die hen op een liefdevolle manier accepteren en omarmen. Bovendien hebben ze begeleiding nodig om te zien dat hun fouten een gezond en normaal onderdeel van hun ontwikkeling zijn. Misbruik, onverschilligheid of vervreemding laten littekens achter die misschien nooit zullen verdwijnen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
Vega-Arce, M., & Núñez-Ulloa, G. (2017). Experiencias Adversas en la Infancia: Revisión de su impacto en niños de 0 a 5 años. Enfermería universitaria, 14(2), 124-130.
