Een partner isoleren is een veelvoorkomende vorm van misbruik
Een partner isoleren en verwijderen uit hun sociale en familiale omgeving is een voor de hand liggende vorm van misbruik. Het is echter zo’n stille realiteit dat slachtoffers het vaak niet in de vroege stadia beseffen. Maar uiteindelijk komt er een dag dat ze zich volledig bewust worden van hun eenzaamheid en de onzichtbare tralies van de gevangenis waarin ze vastzitten.
“Ga je echt uit met je vrienden?” “Met het soort dag dat ik heb gehad, laat je me alleen?” “Waarom moet je naar je ouders toe? Wees niet zo afhankelijk van ze, je hebt nu je eigen leven.” “Ik vind het niet leuk dat je uit eten gaat met je collega’s, ga niet en dan gaan we samen uit eten.”
Er zijn talloze voorbeelden van dit soort beledigende verhalen. Ze hebben echter allemaal betrekking op het verbreken van de banden van de partner met de buitenwereld. Het meest verrassende is dat de partner vaak daadwerkelijk toegeeft en accepteert uit liefde. Relaties die gebaseerd zijn op afhankelijkheid vallen inderdaad vaak in dit soort psychologische gevangenissen.
Liefde is geen exclusieve emotie die we alleen zouden moeten geven aan en ontvangen van onze partners. We zijn sociale en emotionele wezens. We hebben het contact en de genegenheid van onze vrienden, familie en collega’s nodig. Sterker nog, zonder die dagelijkse nabijheid buitenshuis, verwelken we geleidelijk.
Een partner isoleren
Psychische en emotionele mishandeling komen beide vrij vaak voor in romantische relaties. Ze blijven echter vaak onopgemerkt. De Universiteit van Nottingham in het Verenigd Koninkrijk heeft een onderzoek (Engelse link) uitgevoerd waaruit blijkt dat er meer aandacht wordt besteed aan fysieke mishandeling dan aan psychologische mishandeling
Deze studie laat zien dat het soort persoonlijkheden dat psychologisch misbruikt, psychopathische en machiavellistische persoonlijkheidskenmerken heeft.
Deze mensen zijn buitengewoon bedreven in dynamieken zoals minachting, controle, manipulatie en de neiging om een partner te isoleren. Bovendien is het voor hun partners niet gemakkelijk om toe te geven dat de persoon van wie ze houden hen in het nauw drijft en hen scheidt van hun sociale kring.
Het meest verrassende is dat dit beledigende gedrag steeds vaker voorkomt onder jongeren. In feite vinden veel tieners, die geconditioneerd zijn door de idealen van romantische liefde, het volkomen acceptabel dat hun partners hen beheersen.
In 2015 voerde het Sociologisch Onderzoekscentrum (CIS) een onderzoek uit (Spaanse link) in opdracht van het Spaanse ministerie van Volksgezondheid. Uit het onderzoek bleek dat 33 procent van de mensen onder de 30 het acceptabel vindt dat hun partners voorkomen dat ze hun familie of vrienden zien.
Isolatie is de vroegste vorm van misbruik
Als we het over misbruik hebben, visualiseren de meeste mensen een gekneusd gezicht. De meeste misbruikers bereiken dat punt echter niet. In feite komt het meest voorkomende misbruik tot uiting in taal en communicatiestijl. Ironie, sarcasme en het kleineren van de ander worden dagelijkse gebeurtenissen in dit soort relaties.
Het isoleren van een partner is echter de eerste stap van psychologisch misbruik. Bovendien wordt het meestal niet herkend omdat het is vermomd (of geïnterpreteerd) als een demonstratie van liefde.
Het gebeurt wanneer de misbruiker de partner vraagt om aan hun zijde te blijven in plaats van tijd door te brengen met familie of vrienden. In de eerste plaats wordt dit meestal gezien als een gebaar van genegenheid, en niet als een duidelijke behoefte aan dominantie.
Maar geleidelijk aan zal het slachtoffer getuige zijn van hoe hun partner beetje bij beetje al hun sociale banden boycot. Dit zijn de trucs die ze meestal gebruiken:
- Ze proberen hun partner te ontmoedigen om geen mensen te ontmoeten of gewoon het huis niet te verlaten.
- Ze kijken neer op en bekritiseren de familie en vrienden van hun partner. In feite proberen ze hen ervan te overtuigen dat ze niet goed voor hen zijn.
- Ze proberen hun partner zich schuldig te laten voelen elke keer dat ze niet thuis zijn.
- Ze kunnen overmatige uitingen van jaloezie vertonen.
Uiteindelijk ontstaat passief-agressief gedrag. Ze zullen niet openlijk zeggen dat ze boos zijn over het feit dat hun partner een vriend ontmoet, maar zullen dit kenbaar maken door hun ander gedrag. Ze praten bijvoorbeeld niet meer met hun partner, slaan de deur dicht of zijn gewoon extreem prikkelbaar.
Slachtoffers zien isoleergedrag vaak niet als een vorm van misbruik. Dit is vooral het geval aan het begin van een relatie wanneer andere aspecten goed lijken te gaan. De simpele handeling van het verliezen van sociaal contact is echter verwoestend voor de geestelijke gezondheid.
Een partner isoleren, een veelvoorkomende realiteit in afhankelijke relaties
Veel stellen bouwen hun relaties op de fundamenten van afhankelijkheid. Dit zijn zieke en obsessieve liefdes die zich voeden door overheersing, jaloezie en emotionele onzekerheid. In feite is dit soort gehechtheid niet meer dan emotionele zelfmoord.
De partner verliest geleidelijk zijn identiteit en de steun van zijn vrienden en familie. In feite zijn ze gestrand op een eiland met alleen maar giftige genegenheid voor gezelschap.
Wederzijds isolement is een veelvoorkomend verschijnsel in dit soort relaties. Dit betekent dat soms het verlangen naar isolatie wordt bevorderd door beide leden van het paar. In deze gevallen gaan ze allebei even weg van hun nabije omgeving.
Hoe te ontsnappen uit de gevangenis van isolatie
De eerste en meest voor de hand liggende stap is dat de partner zich volledig bewust wordt van het isolement. Dit is echter niet altijd gemakkelijk. Hier kunnen een aantal redenen voor zijn. De eerste is mentale slijtage. De kosten van psychologisch misbruik die in de loop van de tijd worden gehandhaafd, hebben gevolgen voor de slachtoffers.
Dr. Tyrone C. Cheng van de Universiteit van Alabama (Verenigde Staten) deed onderzoek (Engelse link) waaruit bleek dat dit soort isolatie vaak leidt tot paniekstoornissen, stress, depressie en sociale fobieën, enz. Daarom is het essentieel dat de persoon beseft wat er gebeurt, maar ook dat hun omgeving meewerkt.
Om deze reden moet je actie ondernemen als je een vriend of familielid hebt die je niet vaak ziet en waarvan je vermoedt dat deze een gewelddadige relatie heeft. Slachtoffers van gendermisbruik hebben inderdaad behoefte aan sociale steun, begrip en het gevoel dat ze niet alleen zijn. Daarom is de eerste stap om ze weg te halen uit die giftige en uitputtende omgeving.
Later komt het proces van de wederopbouw van hun leven. Dit omvat het delicate proces van psychologisch en emotioneel herstel wanneer ze erin slagen hun zelfrespect en identiteit te herstellen en kunnen beginnen te denken in termen van toekomstige doelen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Cheng TC. Intimate Partner Violence and Welfare Participation: A Longitudinal Causal Analysis. Journal of Interpersonal Violence. 2013;28(4):808-830. doi:10.1177/0886260512455863
- Hasan M, Clark EM. I get so lonely, baby: The effects of loneliness and social isolation on romantic dependency. J Soc Psychol. 2017;157(4):429-444. doi: 10.1080/00224545.2016.1229251. Epub 2016 Sep 16. PMID: 27635736.
