Een ouder verliezen - hoe het verdriet te herstellen en ermee om te gaan?

Heb je ooit iemand verloren? Een ouder verliezen is ondraaglijk, leegte achterlatend. Lees verder om te leren omgaan met verdriet.

Een ouder verliezen is ondraaglijk. Het is moeilijk om de onstuimige golf van gevoelens te beschrijven die je overspoelen. Er is de angst om met verlies om te gaan. Wat nog belangrijker is, mensen voelen zich machteloos omdat ze de ziekte niet kunnen genezen en het onvermijdelijke niet kunnen vermijden.

Het verliezen van een ouder kan voelen als het verliezen van een deel van jezelf. Als ze er altijd zijn geweest om je te helpen en te ondersteunen, is het moeilijk voor te stellen dat je zonder hen zou kunnen leven. Door zo’n sombere periode te komen, zoals het verliezen van een ouder, bewees dat we sterker zijn dan we denken. Ergens in ons zit een veerkracht die we nooit voor mogelijk hadden gehouden.

Het verlies van je begeleiding laat een enorme leegte achter. Het brengt ook ondraaglijke pijn met zich mee die onmogelijk lijkt te genezen, zelfs als hun dood werd verwacht. In feite is het verliezen van een ouder een van de emotioneel moeilijkste en meest universele menselijke ervaringen.

Het verdriet van een ouder verliezen

Hoewel we begrijpen dat de dood van de ouder in abstracte zin onvermijdelijk is, vermindert het het verdriet niet. Het verlies van iemand is traumatisch en verandert mensen van elke leeftijd, zowel biologisch als psychologisch. Niets is ooit meer hetzelfde, het verliezen van een ouder verandert ons volledig.

Volgens psychiater Dr. Nikole Ben ders-Hadi : “In gevallen waarin een overlijden onverwacht komt, zoals bij een acute ziekte of een traumatisch ongeval, blijven mensen in ontkenning en woede, wat leidt tot depressie.”

Toch verwacht de wereld in het algemeen dat je snel herstelt van je verdriet, na de voorgeschreven drie dagen rouwverlof, en weer aan het werk gaat. Er is geen goede of foute manier om te rouwen om het verlies van een ouder. Toch kunnen deze strategieën een startpunt bieden als je jouw verlies begint te erkennen.

Weet dat wat je voelt legitiem is

De meeste mensen ervaren het verlies van iemand in hun leven. De finaliteit van de dood voelt ongelooflijk, vooral wanneer het een ouder treft. Ze zijn iemand wiens aanwezigheid in je leven misschien nooit heeft gewankeld. Je bent klaar met opgroeien en bent met succes volwassen geworden.

Je had echter nog jarenlang je geliefde ouders nodig (en verwachtte dat ook te hebben). Het verliezen van een ouder, je ondersteuningssysteem , laat een enorme leegte en pijn achter. Deze leegte is onmogelijk te helen, hoewel het verlies te verwachten was.

Als jij en je ouders van elkaar vervreemd waren, is er een achtbaan van tegenstrijdige emoties. Verdriet komt vaak voor na het verlies van een ouder, maar het is ook normaal dat andere gevoelens het overnemen.

Je voelt je misschien niet verdrietig, en dat is ook goed. Misschien voel je je alleen maar verdoofd of opgelucht dat ze geen pijn meer hebben. Verdriet opent de poort naar een stortvloed aan gecompliceerde, vaak tegenstrijdige emoties.

Emoties

Je relatie met je ouders had misschien veel uitdagingen, maar het was e en belangrijke sleutel tot je identiteit. Ze creëerden je, of adopteerden je en kozen ervoor om je op te voeden, en werden je eerste anker in de wereld. Na zo’n aanzienlijk verlies is het niet meer dan normaal om te worstelen of moeilijkheden te ervaren om met je verdriet om te gaan. Je ervaart:

• Boosheid of frustratie.
• Schuldgevoel, misschien omdat je niet vaak contact met hen hebt opgenomen of omdat je niet aanwezig was bij hun overlijden.
• Shock en emotionele gevoelloosheid.
• Verwarring, ongeloof of een gevoel van onwerkelijkheid.
• Hopeloosheid of wanhoop.
• Fysieke pijn.
• Geestelijke gezondheidssymptomen, waaronder depressie of zelfmoordgedachten.
• Opluchting dat ze geen pijn meer hebben.

Houd in gedachten dat het verlies van een ouder voor sommigen overweldigend is, anderen kunnen er beter mee omgaan. Het maakt niet uit hoe het je raakt, je moet proberen sterk te zijn. Onthoud altijd dat je gevoelens geldig zijn, zelfs als ze niet overeenkomen met wat anderen denken dat je ‘zou moeten’ voelen.

Laat jezelf het verlies volledig ervaren (hoelang het ook duurt)

Mensen reageren op verschillende manieren op verdriet, maar het is belangrijk om jezelf al je gevoelens te laten voelen. Er is niet één juiste manier om te rouwen na het verlies van een ouder. Er is geen tijd waarin je automatisch verwacht dat je je beter zult voelen.

Geen stadia van rouw om een lijst af te vinken, waardoor het moeilijk te accepteren is. Je gevoelens ontkennen lijkt een weg naar snellere genezing. Anderen verwachten immers dat je je verdriet begraaft en verdergaat voordat je je verlies hebt verwerkt.

Onthoud dat rouwen een moeilijk en pijnlijk proces is. Laat je niet beïnvloeden door de opties van andere mensen. Sommigen verwerken verdriet in korte tijd en gaan verder met de overblijfselen van hun verdriet weggestopt. Anderen hebben meer tijd en ondersteuning nodig.

Als je ouders na een lang ziekbed overleden, had je meer tijd om je voor te bereiden. Maar geen enkele voorbereiding maakt je verdriet minder belangrijk als het toeslaat. Je voelt je nog steeds verbijsterd en ongelovig, vooral als je hoopte op hun herstel.

Eigen sterfelijkheid

Het onverwachts verliezen van een ouder op middelbare leeftijd dwingt je daarentegen om je eigen sterfelijkheid onder ogen te zien. Natuurlijk bemoeilijkt deze strijd ook het verdriet. Iets dat enorm kan helpen met de rouwperiode, zijn rouwondersteuningsgroepen. Vrienden en geliefden kunnen troost bieden. Desalniettemin kan een rouwondersteuningsgroep een ander soort sociale behoefte vervullen.

Het verbindt je perfect met anderen die soortgelijke verliezen hebben meegemaakt. Het is niet ongewoon dat je geïrriteerd of gefrustreerd raakt wanneer mensen in jouw leven die nog nooit iemand hebben verloren je troosten.

Hun bezorgde berichten irriteren je alleen maar verder. Hoe vriendelijk of goedbedoeld hun woorden ook zijn, ze begrijpen gewoon niet wat je doormaakt. In een steungroep is er een gedeeld begrip, met validatie van de emoties die je niet aan anderen kunt uiten.

Deel liefdevolle herinneringen

Na het verlies van een ouder helpt het om met familieleden en dierbaren te praten over wat ze voor je betekenden. Bovendien kan het delen van verhalen helpen om hun herinnering levend te houden. Heb je kinderen? Overweeg om ze verhalen over hun grootouders te vertellen of familietradities voort te zetten die belangrijk waren in je jeugd.

Het kan in het begin pijnlijk zijn om herinneringen op te halen. Maar je zult merken dat je verdriet begint te verminderen als de verhalen beginnen te stromen. Als je het gevoel hebt dat je op dit moment niet openlijk over je ouders kunt praten, kan het ook helpen om foto’s van bijzondere tijden te verzamelen. Probeer ze een brief te schrijven waarin je je verdriet over hun overlijden uitdrukt.

Niet iedereen heeft natuurlijk positieve herinneringen aan zijn ouders. En mensen vermijden vaak negatieve herinneringen te delen over mensen die zijn overleden. Als je echter nooit hebt besproken of verwerkt wat er is gebeurd, zul je het nog moeilijker vinden om te genezen en verder te gaan na hun dood. Je openstellen voor een therapeut of iemand anders die je vertrouwt, kan de last verlichten.

We hebben de neiging om de ouder die we hebben verloren te verafgoden. Waarom? Nou, omdat het je ouders waren die je respecteerde en liefhad. Bovendien kun je ze op geen enkele manier bekritiseren, omdat ze zichzelf niet kunnen verdedigen. De gemakkelijkste manier om ze te onthouden is in het best mogelijke licht.

Positieve herinneringen

Houd in gedachten dat niemand perfect is, en het is oké om zowel negatieve als positieve herinneringen te hebben. Overweeg om iets in hun geheugen te doen. Voor mensen helpen specifieke acties om een overleden ouder te eren en troost te bieden. Zoals bijvoorbeeld:

• Een herdenkingsplek in huis maken met foto’s en aandenkens.
• Het planten van hun favoriete boom of bloem in je achtertuin.
• Het adopteren van hun huisdieren of planten.
• Voortzetten van werk dat ze zinvol vonden, zoals vrijwilligerswerk of een andere taakstraf.
• Doneren aan hun favoriete goede doel of organisatie.

Ontgrendel een nieuw hoofdstuk

Hoe moeilijk het ook lijkt, overweeg om een nieuw hoofdstuk in je leven te openen. De maatschappij schrijft het verliezen van een ouder vaak af als de natuurlijke volgorde van gebeurtenissen. Degenen die het hebben meegemaakt, weten echter hoe levensveranderend het is. Je voelt je gewond en verloren omdat je een hart hebt, maar dat hart is sterker dan je ooit had gedacht.

Met deze bovenstaande strategieën groeit je hart in vertrouwen, kloppend met nieuwe hoop. Na verloop van tijd wordt het gezonder dan ooit tevoren. Zoals je kunt zien, kun je nog steeds van het leven genieten, en dat zou je ook moeten doen. Het leven is er om te koesteren. Het is tenslotte precies wat je ouders zouden hebben gewild. Leef je leven in de wetenschap dat ze blij voor je zijn.

Deskundige hulp

Als je nog steeds het gevoel hebt dat je er nog niet klaar voor bent, overweeg dan om met een deskundige therapeut te praten. Het is geen schande om extra ondersteuning nodig te hebben als je begint met het verwerken van het overlijden van je ouders.

Veel counselors zijn zelfs gespecialiseerd in het bieden van ondersteuning bij rouwverwerking. Een therapeut biedt validatie en begeleiding bij het verwerken van de complexe emoties die gepaard gaan met rouw.

Rouwcounselors kunnen je ook copingstrategieën leren die je kunt gebruiken als je je begint aan te passen aan het leven zonder je ouders. Therapie biedt ook een veilige ruimte om schuldgevoelens, woede, wrok of andere slepende emoties rond die van een overleden ouder uit te pakken, waardoor je een zekere mate van afsluiting krijgt.

Verdriet na het verlies van een ouder put je uit en laat je wankelen, wat voor soort relatie je ook had. Onthoud dat rouwen een gezond proces is, een proces dat er voor iedereen anders uitziet. Behandel jezelf met mededogen en omarm geduld terwijl je de tijd neemt die je nodig hebt om je verlies te verwerken.