Drie citaten waardoor je over het leven gaat nadenken

Een paar citaten zullen je leven niet veranderen, maar misschien zorgt het lezen ervan er wel voor dat er iets loskomt in je geest en hart. Sommige citaten raken je als een kogel. En sommige citaten beschrijven je leven zo goed dat ze niet alleen reflectie inspireren, maar ook inspireren tot verandering.

Misschien ben je niet zo dol op reflectie, filosofieboeken of films die al je dogma’s en vooroordelen uitdagen, maar de meeste mensen kunnen zich wel een paar citaten herinneren die indruk hebben gemaakt en waardoor ze na zijn gaan denken over het leven. Misschien is er wel één hieronder die hetzelfde doet voor jou.

1. “Iedereen heeft een plan totdat iemand ze in hun gezicht stompt.”

Dit citaat is niet van een filosoof en we denken niet dat de bokser die het heeft gezegd ooit de ambitie heeft gehad om er een te worden, maar soms zijn de meest directe woorden ook het meest waar. Simpel, makkelijk en direct.

Dit citaat komt van de bokser Mike Tyson en het bevat een krachtig bericht, dat boksen en het leven met elkaar verbindt. We hebben allemaal plannen voor ons leven en we denken dat we ze kunnen volgen zonder problemen, dat de wind ons wel in de juiste richting blaast. Dit gebeurt totdat het eerste obstakel opdoemt en daarmee angst en twijfel.

Je kunt ergens volledig van overtuigd zijn en dan gaat het leven plotseling een andere kant op, zoals de diagnose van een ziekte of het ervaren van agressie en verraad van de persoon om wie je geeft. Je pad ligt er nog steeds, maar jij zal nooit meer hetzelfde zijn.

Je moet je plan herformuleren om deze tegenslag in je leven te integreren, zodat je je niet onvoorwaardelijk overgeeft.

2. “Heeft iets dat je gedaan hebt je leven beter gemaakt?”

De onvergetelijke maar harde film American History X  is een rauwe kijk op de impact die de Nazi-ideologie heeft op jonge Amerikanen. Het naast elkaar bestaan van de zwarten en blanken begint gevaarlijk en gespannen te worden als gevolg van de racistische ideologie van leider Cameron Alexander en zijn invloed op een aantal van de jongens in de gemeenschap, in het bijzonder de hoofdpersoon van de film, Derek Vinyard (Edward Norton).

Derek is een intelligente en gevoelige jongen, die de racistische ideeën van zijn vader begint te internaliseren. Ondertussen wordt hij verder geradicaliseerd door zijn vriendschap met Cameron, de leider van de neo-nazigroep in de gemeenschap, voor de ogen van de directeur van zijn school, een Afro-Amerikaanse man genaamd Bob Sweeney (Avery Brooks).

Derek vermoordt twee Afro-Amerikanen voor de deur van zijn huis, waarvan de hele familie getuige is. Het gaat naar de gevangenis, waar al zijn vooroordelen over zwarte mensen uit elkaar vallen, vooral door de vriendschap die hij opbouwt met één van hen.

Op een dag wordt Derek verkracht door een groep neo-nazi’s die zijn houding niet vertrouwen en omdat hij vriendschap heeft gesloten met een zwarte man. Ze vallen hem aan om hem te vernederen en omdat ze hem zien als verrader. Als hij in het ziekenhuis ligt, komt zijn vriend en directeur op bezoek, die hem de volgende vraag stelt: “Heeft iets dat je tot nu toe hebt gedaan je leven beter gemaakt?”

Derek stort in omdat hij zich realiseert dat alles wat hij heeft gedaan voor zijn overtuigingen alles van waarde in zijn leven heeft verwoest. Als je ooit een keer op de bodem van de put zit en je weet niet wat je hebt gedaan om daar te komen, moet je jezelf die vraag stellen.

Probeer om alle giftige patronen te herkennen die je hebben gebracht tot waar je nu bent en moeilijke levensomstandigheden en maar weinig geluk hebben vallen daar zeker onder. Je moet altijd een zekere verantwoordelijkheid nemen, of het nu veel is of slechts een beetje. Dit soort vraag kan je helpen veranderen als een soort van emotionele katharsis.

3. “Je kunt geen rust vinden door het leven te vermijden.”

Vandaag leven we in een wereld waar ellende koste wat kost moet worden vermeden, waar traditionele godsdiensten niet zoveel impact meer hebben op de westerse wereld, omdat ze ons geen vrede meer geven. De wereld heeft nog maar weinig alternatieven voor het tolereren van pijn. We schamen ons, maar we lijden in stilte, zoeken zelf naar medicijnen en voelen ons steeds eenzamer.

Virginia Woolf was degene die dit derde citaat heeft uitgesproken en huidige trends in de psychologie (zoals ACT, ‘Acceptance and Commitment Therapy’) laten zien waarom dat zo is. We doen aan vermijdend gedrag zodat we niet meer onder de overmatige stress lijden, evenals het grootste kwaad van onze tijd: de inherente schuldgevoelens die gepaard gaan met de onmogelijkheid van het bereiken van de huidige modellen van succes en welzijn.

Dit citaat, net als vele anderen van Virginia Woolf, dwingt ons om het leven en ongemakkelijke situaties onder ogen te zien. We zijn sociale wezens en we hebben het nodig om op deze manier te zijn te bestaan. Vermijden zal je altijd pijn en isolatie brengen, nooit rust. Eenzaamheid is prachtig wanneer je er zelf voor kiest, maar niet wanneer je het jezelf oplegt uit angst voor de wereld.