De oorzaken van constante verlatingsangst

Sommige mensen lijden aan een constante verlatingsangst. Deze angst geeft ze een onrustig gevoel omdat ze altijd bang zijn dat anderen hen zullen verlaten. Ze merken hierdoor alles op. Ze analyseren elk woord om hun angsten te bevestigen. Door hun hoofd gaan gedachten als: ‘Hij wil niet bij mij blijven. Ik beteken niets voor hem. Hij houdt niet van mij’.

Wanneer we een relatie beginnen en voortdurend bang zijn dat onze partner ons in de steek zal laten, dan zou het zomaar eens kunnen gebeuren.

De verlatingsangst is zo sterk dat het zorgt voor een ongezonde hechting. Het zorgt voor de behoefte om de ander te controleren, lastig te vallen en te wantrouwen. Vanzelfsprekend schaadt dit de relatie en kan dit leiden tot een breuk.

Relaties zijn altijd onderhevig aan verandering. Onze vrienden kunnen op een dag besluiten dat ze niet meer onze vrienden willen zijn. Levens en relaties veranderen. Helaas laat de constante verlatingsangst ons dit gegeven niet accepteren. De angst om verlaten te worden doet ons geloven dat elke verandering die de relatie ondergaat negatief is.

De hechting die zich in de kindertijd ontwikkelt

Om inzicht te krijgen in de gedachten van mensen met constante verlatingsangst, moeten we ons richten op hun jeugd. Misschien herinner je je wel heel weinig van je kindertijd.

Deze fase in ons leven is echter ontzettend belangrijk als het aankomt op de relaties die we zullen hebben als volwassenen. Het is de fase waarin we ideaal gesproken gezonde hechting zouden moeten ontwikkelen.

Hechting is een emotionele band die we als kind ontwikkelen met onze verzorgers. Dit zijn de mensen die in onze behoeften voorzien en ons een veilig gevoel geven.

Verschillende onderzoeken tonen aan dat het ontwikkelen van verlatingsangst tijdens de volwassenheid erop wijst dat er geen sprake was van gezonde hechting tijdens de kindertijd. Er miste iets. Laten we hier dieper op ingaan.

Factoren die leiden tot een constante verlatingsangst

• Gebrek aan genegenheid. Als onze verzorgers ons nooit knuffelen of fysieke affectie tonen, zullen we opgroeien met een gebrek aan genegenheid. Dit kan ook gebeuren als ouders nooit eens iets aardigs tegen hun kinderen zeggen.
• Afwezige verzorgers. Mensen met verlatingsangst geven vaak aan dat hun ouders hen niet genoeg aandacht hebben gegeven. Misschien waren ze te gericht op andere zaken, waren ze gewoon afwezig of hadden ze het te druk. Hoe het ook zij, deze afwezigheid is van grote invloed op een kind.
• De relatie van onze ouders. De relatie van onze ouders speelt een grote rol als het gaat om de ontwikkeling van onze overtuiging dat we niet in de steek zullen worden gelaten. Ontrouw is bijvoorbeeld hartstikke destructief voor het gevoel van veiligheid van een kind. Het kan ervoor zorgen dat we de gedachte ontwikkelen dat alle mensen ‘vreemdgangers’ zijn en dat ook onze eigen partners hierop geen uitzondering zullen zijn.

Moeten dealen met een constante verlatingsangst is ontzettend zwaar, het is echter een verdedigingsmechanisme dat mensen ontwikkelen als kinderen. In plaats van een veilige hechting, ontwikkelden deze mensen een onveilige hechting.

Hierdoor zullen ze hun partner wantrouwen en eigenlijk altijd op hun hoede zijn. Tegelijkertijd zullen ze afhankelijk zijn van hun partner in die zin dat deze moet voldoen aan hun behoefte aan genegenheid.

Herhaling van dezelfde patronen

Als je constant bang bent om verlaten te worden, dan is de kans groot dat je relaties hebt gehad waarin je partner je heeft bedrogen, te gehecht was aan zijn of haar ouders, of geen aandacht voor je had omdat hij of zij te veel werkte. Onbewust herhaal je hetzelfde patroon dat je kent vanuit je kindertijd, alleen dan in een andere context en met andere mensen.

Wanneer we eindelijk beseffen dat onze relatie met onze ouders invloed heeft op ons volwassen leven, ervaren we misschien boosheid of zijn we geneigd hen de schuld te geven. Onthoud echter dat ze hun best hebben gedaan.

Nu je volwassen bent, ben alleen jij verantwoordelijk voor de beslissingen die je neemt. Anderen de schuld geven zal niets helpen. Jij moet nu gewoon aan jezelf werken.

De beste manier om de ongezonde soort hechting die je in je jeugd hebt geleerd te genezen, is door aan je zelfrespect te werken. Dit zal je helpen om niet langer afhankelijk te zijn van anderen. Je zult ze niet meer nodig hebben om aan jouw behoeften te voldoen, want dit zul je zelf kunnen.

Door je gevoel van eigenwaarde te verbeteren, kun je leren om jezelf en anderen te vertrouwen. Alleen op deze manier kun je gezonde relaties hebben.

Tot slot…

Vergeet niet dat je niet ongedaan kunt maken wat er tijdens je jeugd met je is gebeurd. Wat je echter wel kunt doen is besluiten om aan jezelf te werken en je problemen op te lossen. Word baas over je eigen gevoelens. De weg naar een gezonde relatie zal misschien niet makkelijk zijn, maar het is het waard.