De invloed van ouders op de geestelijke gezondheid van hun kinderen

Soms kan het gezinsmilieu meer dan lijden veroorzaken. In deze zin kan de invloed van ouders dan bepalend zijn voor de geestelijke gezondheid van hun kinderen.

Sommige ouders brengen hun kinderen immers in stressvolle situaties waar ze zich vernederd, angstig of hulpeloos kunnen voelen. Dit soort ervaringen zijn moeilijk. We dragen ze ook mee in ons leven als volwassene.

Oscar Wilde heeft gezegd dat bijna niemand zich bewust is van wat achter gesloten deuren gebeurt. Soms is een huis met gesloten deuren en ramen de perfecte situatie voor heel beangstigende dingen. Moeders, vaders of andere familieleden kunnen vormgeven aan een onzichtbaar drama dat voor de rest van de maatschappij onopgemerkt plaatsvindt.

Bovendien beïnvloedt dit de kinderen op aanzienlijke manieren. Dr. Anne-Marie Conn van de universiteit van het Rochester Medical Center heeft dit fenomeen bestudeerd. Zij stelde het volgende vast. De invloed van een disfunctionele opvoeding en de psychologische schade die dit veroorzaakt, kan op de volgende generatie overgaan.

Gebrek aan hechting, misbruik, lichamelijk of psychologisch geweld leiden tot een trauma. Dat geldt ook voor alle andere dingen die een optimale psychologische en emotionele ontwikkeling van een kind aantasten. Dit trauma kan dan een rimpeleffect hebben.

Een trauma beïnvloedt immers de geestelijke gezondheid en kan de hersenontwikkeling veranderen. Dit kan tot psychologische stoornissen leiden. Die kunnen dan later de manier beïnvloeden waarop deze mensen hun eigen kinderen grootbrengen. We zien hier duidelijk de invloed van ouders op de geestelijke gezondheid van hun kinderen.

Wanneer ouders de geestelijke gezondheid van hun kinderen aantasten

De invloed van ouders kan bepalend zijn voor de geestelijke gezondheid van hun kinderen. Een veilig gezinsmilieu heeft gevolgen op lange termijn.

Het is immers een omgeving die een positieve emotionele ontwikkeling en een goed zelfvertrouwen stimuleert. Deze manier van opvoeden geeft kinderen de kans om met uitzonderlijke psychologische vaardigheden de volwassen leeftijd te bereiken.

Bovendien weten we nu dat de dynamiek en de omgeving van de familie de voornaamste oorzaak is van emotionele en gedragsproblemen bij kinderen. Het Journal of Family Psychology heeft nog niet zo lang geleden een studie gepubliceerd. Dit onderzoek stelde dat een eenvoudige tik op de billen negatieve gevolgen kan hebben.

De invloed van ouders op het gedrag van kinderen

Elk gebaar, woord of gedrag dat op een impliciete of expliciete manier agressief is, laat dus een stempel na. Het zal het gedrag van het kind veranderen. Het zal zelfs een indruk achterlaten in de hersenen van het kind.

Kinderen groeien dus soms op in dit soort omgevingen of met bepaalde schadelijke ouderschapsstrategieën (slaan, agressieve communicatie of autoritaire verzorgers). Deze kinderen hebben de neiging om bepaalde gedragingen en eigenschappen te vertonen:

• Een laag zelfvertrouwen.
• Ze gaan ervan uit dat hun eigen behoeften niet belangrijk zijn.
• Ze geloven ook dat je emoties uitdrukken negatief en verkeerd is.
• Bovendien aanvaarden ze deze familiedynamiek ook als normaal en zelfs toelaatbaar. (er kan sprake zijn van agressiviteit, misbruik of gebruik aan respect).

In dit soort context opgroeien betekent dat elke ervaring op een bijzondere manier een litteken bij jou achterlaat. Ja, het is waar dat sommige mensen er toch in slagen om een moeilijke kindertijd te boven te komen en een gezond leven vrij van angst te leiden.

De meeste mensen zijn echter kwetsbaarder. Deze ervaringen tasten hun geestelijke gezondheid op een aanzienlijke manier aan. Laten we nu wat dieper op de invloed van ouders op hun kinderen ingaan.

Hoe kan de invloed van ouders de geestelijke gezondheid van hun kinderen aantasten?

Chronische stress is één van de meest voorkomende manieren waarop een traumatische kindertijd bij volwassenen tot uiting komt.

Toestanden van aanhoudende stress

Wanneer een kind in een onstabiele omgeving leeft, dan zal het stress ervaren. Opgroeien zonder hechting met een eerste verzorger en je onzeker en ongeliefd voelen leidt tot aanzienlijke angst. Deze vorm van stress is aanvankelijk acuut. Over een langdurige tijdsperiode kan het echter blijvend worden.

Chronische stress kan zelfs de werking van de hersenen veranderen. Het kan de aandachtsspanne en het geheugen aantasten. Vaak vertaalt het zich in overactiviteit en een slechte beheersing van emoties.

Wederzijds afhankelijke relaties

Opgroeien in een kil huishouden zonder genegenheid zorgt ervoor dat vele mensen verlangen naar sterke emotionele relaties. Ze willen zich gewaardeerd en veilig voelen. De voortdurende angst om dit soort band te verliezen kan echter tot obsessief gedrag leiden. Ze zijn zo bang dat ze gemakkelijk in wederzijds afhankelijke relaties terechtkomen.

Voortdurende angstgevoelens en hulpeloosheid

Opgroeien zonder de veiligheid en de bescherming van een zorgende familie heeft gevolgen. Als je geen verrijkend milieu hebt dat je helpt om je eigen identiteit te ontwikkelen, dan kan je met ernstige psychologische afwijkingen opgroeien.

Je kan je uiteindelijk hopeloos voelen en een laag zelfvertrouwen hebben. In deze context maak je meer kans om chronisch pessimistisch en angstig te zijn.

Aangeleerde hulpeloosheid is ook een psychologische werkelijkheid die vaak voorkomt. Dit is het geval wanneer iemand aanneemt dat hij of zijn de dingen niet kan veranderen wat ze ook doen. Ze gaan er dan van uit dat ze geen controle over hun eigen leven hebben.

Psychologische mechanismen om een traumatisch verleden te “verbergen”

De geest kan vaak niet omgaan met het gewicht van een trauma. Het gebruikt dus bepaalde psychologische mechanismen om in staat te zijn het dagelijks leven aan te kunnen zonder toe te laten dat het trauma het leven beïnvloedt.

Dit helpt mensen om gedurende een zekere tijd te functioneren. Het zal er echter voor zorgen dat ze psychologische stoornissen ontwikkelen.

In dit verband komen dissociatieve stoornissen het meest voor. Ze tasten de identiteit, het geheugen en de waarneming van je omgeving aan. Dit is een neveneffect van posttraumatische stress dat heel vaak optreedt. Een trauma is de bron van een dissociatieve stoornis.

Tot besluit vatten we samen dat de invloed van ouders op de geestelijke gezondheid van hun kinderen op vele manieren kan optreden. Uit deze zwarte gaten raken vraagt meer dan tijd. Je hebt ook veel moed en veel ondersteuning nodig.

Professionele en gespecialiseerde hulp zal je helpen om controle over je leven te krijgen. Zelfs met een traumatisch verleden kan je voor jezelf een gezond, waardig en bevredigend leven opbouwen.