De impact van een wond zonder littekens

Als je het gevoel hebt dat er een wond is die geen litteken heeft gemaakt, betekent dit dat je pijn hebt die nog niet is afgerond. Om het te beëindigen, moet je die persoon, situatie of geliefd object dat nooit meer terugkomt, loslaten. Op deze manier kun je een nieuw leven opbouwen, met anderen opschieten en verder gaan.

Weggerukt worden van iemand van wie je houdt, of het nu door verlating, een scheiding of de dood is, veroorzaakt lijden. Het is een ervaring die op elke leeftijd en onder verschillende omstandigheden kan plaatsvinden. Soms laat dat verlies een wond achter, maar zonder littekens. In die situaties kan pijn een manier van leven worden.

Geen enkele periode van verdriet gaat zomaar weg of wordt vanzelf overwonnen. Natuurlijk helpt de tijd, maar als je geen nieuw persoonlijk verhaal ontwikkelt over wat er is gebeurd, is het heel goed mogelijk dat je gehecht raakt aan een wond zonder littekens.

Je zou zelfs kunnen stoppen met het voelen van de pijn, in ieder geval bewust. Desalniettemin zal pijn op verschillende manieren in je leven blijven rondspoken.

Rouwen houdt in dat je je psychologische wereld herstructureert. Het moet plaats kunnen maken voor acceptatie van de gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan. Het moet ook een transformatie teweegbrengen in je manier van leven en zijn.

Alleen als je dit niveau kunt bereiken, ervaar je die metamorfose. Alleen dan bereik je de vermindering van de pijn die je kwelt en het vermogen om de deur te sluiten van die wond die geen litteken heeft.

Rouwen

Het woord ‘rouwen’ heeft twee algemeen aanvaarde betekenissen. De eerste verwijst naar de pijn en het lijden dat je voelt als je iets verliest waar je van hield. De tweede is een conflict tussen twee tegengestelde ervaringen. Beide processen zijn aanwezig in rouw.

Aan de ene kant is er verdriet en verlangen naar dingen die er niet zijn en nooit meer zullen terugkeren. Aan de andere kant is er het feit dat je jezelf moet confronteren in de context van deze situatie. Tijdens rouw is er noodzakelijkerwijs een zekere spanning tussen het verleden en de toekomst. Deze spanning concentreert zich in het extreem in het heden.

Rouw verwijst niet alleen naar wat er gebeurt als je een persoon verliest. Je kunt het ook ervaren als je situaties of zelfs objecten verliest. Je lijdt bijvoorbeeld als je het gevoel hebt dat je je jeugd of bepaalde idealen kwijt bent. Ook kun je klagen over het verlies van geld of over bepaalde kansen die je nooit hebt benut.

Die pijn en dat lijden kan in elk individu op verschillende manieren ontwaken. Dit hangt sterk af van de psychologische structuur van de persoon. Ook de concrete omstandigheden waarin het verlies is ontstaan spelen een rol.

Meestal proberen mensen dit verlies te ontkennen en erover te klagen. Naarmate de tijd verstrijkt, gaan sommigen het accepteren. Anderen weigeren echter dit te doen.

Rouw als een wond zonder littekens

Onopgeloste rouw is als een wond die nog geen littekens heeft. Het is pijn die de persoon vasthoudt en het gaat niet weg naarmate de tijd verstrijkt. Je kunt het bedekken of onderdrukken, maar het is er altijd, als het gordijn van de achtergrond van je leven.

Geen enkel rouwproces is gemakkelijk. In veel gevallen gaat het ook niet snel weg. Deze pijn kan worden verergerd door het feit dat we in een cultuur leven die onmiddellijke voldoening vereist.

Hoe lang het duurt, hangt een tijdje af van het verlies en de mate van emotionele pijn. Dat wil zeggen, eerst zal er verdriet zijn, dan apathie. Het is ook waarschijnlijk dat je prestaties op het werk of op school worden beïnvloed.

Misschien vind je het zelfs moeilijk om van het gezelschap van anderen te genieten. Op verschillende punten zal dat lijden het enige zekere zijn dat zeker je hebt.

Verlies is het begin van een periode van rouw. Het is iets dat niemand wil hebben, anders zou het geen lijden veroorzaken. Naarmate rouw vordert, wordt het een proces van weer verliezen waar je van hield, maar dit keer door onze eigen hand.

Dat wil zeggen, door het effect van het herstructurerende werk van onze eigen ideeën en gevoelens waar je mee bezig bent. Soms weigeren we echter om dit proces uit te voeren.

Tekenen van een wond die geen littekens maakt

Er is ook pijn die voortkomt uit pijn. Over het algemeen heeft het de neiging tussen de zes maanden en twee jaar te duren. Een van de meest pijnlijke ervaringen is het verliezen van een kind.

Het is zo sterk dat er geen woord in onze taal bestaat dat dit soort verlies uit kan drukken. Er zijn wezen en weduwen, maar er is geen term voor een moeder of een vader die een kind verliest.

Een wond die niet geneest is eigenlijk gewoon een rouwproces dat nog niet tot een einde is gekomen. Allereerst is er een weigering om te accepteren wat er is gebeurd.

Soms neemt die ontkenning de vorm aan van cynisme of afkeer. In die gevallen worden mensen extreem gevoelig voor kleine situaties. Ze vinden het misschien ook onmogelijk om echt contact met zichzelf te maken. Ze krijgen het gevoel alsof ze een mechanisch leven leiden.

Op andere momenten kan het onderdrukken van rouw tot ziekte leiden. Je kunt een ernstigere psychische stoornis of zelfs lichamelijke ziekten ontwikkelen.

Je kunt zelfs bitter worden. In extreme gevallen kun je overgaan tot zelfdestructief of onverantwoordelijk gedrag. Elk verlies dat niet leidt tot een positieve transformatie is verdacht en moet je als zodanig beschouwen.