De dans van de bosgeesten: een prachtige Japanse fabel
Deze Japanse fabel over bosgeesten vertelt ons dat, ergens heel ver weg, twee mannen op dezelfde dag werden geboren, op hetzelfde tijdstip. Beiden kwamen uit arme families.
En tot ieders verrassing, kwamen zij ter wereld met een identieke lichamelijke afwijking: beiden hadden een hele grote bult op hun voorhoofd.
Volgens de fabel had Tse, één van de twee mannen, een bijzonder arrogante familie. Zij voelden zich beter dan anderen en vonden het geweldig om te wedijveren om aandacht van anderen te trekken.
Anderzijds was er Yung, die een nederige en vredelievende familie had. Al zijn familieleden waren liefhebbend en vriendelijk voor elkaar.
“De beste doktoren ter wereld zijn Dokter Dieet, Dokter Rust en Dokter Vrolijkheid.”
-Jonathan Swift-
Als een gevolg van hun arrogantie schaamde de familie van Tse zich diep toen ze zagen dat hun nieuwste familie lid een lichamelijke afwijking had. Ze konden niet geloven dat iemand in hun familie met zo’n lelijke bult op in zijn gezicht was geboren. Ze probeerden de bult te verwijderen, maar al hun pogingen liepen op niets uit.
Ondertussen ging het er bij de familie van Yung heel anders aan toe. Zij geloofden dat het kind meer liefde nodig zou hebben dan de anderen. En daarom voedden ze hem op met liefde en aandacht. Ze leerden hem dat hij belangrijk was en dat hij zich niet hoefde te schamen voor de bult op zijn voorhoofd.
En de twee jongens groeiden op…
Terwijl Tse opgroeide voelde hij zich erg ongelukkig. Zijn familie schaamde zich voor hem en probeerden hem zoveel mogelijk te verbergen. Ze bedekten zijn voorhoofd met hoeden. Gaandeweg werd Tse een verbitterd en ongelukkig mens.
Tegelijkertijd groeide Yung op als een normaal kind. De andere kinderen maakten grapjes over de bult maar daar trok hij zich niets van aan. Hij leerde zelfs om er zelf grappen over te maken en met de rest mee te lachen.
En gaandeweg zagen de andere kinderen de lichamelijke afwijking van Yung niet meer. In plaats daarvan genoten ze van zijn geweldige gevoel voor humor en van zijn goede vriendschap.
Yung groeide op tot een vrolijke en nieuwsgierige jongeman. Hij was ook een durfal en avontuurlijk. Tse, daarentegen, haatte andere mensen. Hij was verbitterd en begreep niet waarom hij zoveel pech had.
De bosgeesten
Op een dag ging Yung naar het bos, en voordat hij er erg in had, werd het nacht. Hij besloot om daar te blijven en uit te rusten. Het was al laat toen hij vrolijke geluiden hoorde. Heel voorzichtig naderde hij een vreugdevuur en door de bosjes zag hij wat er gaande was.
Daar zag hij de een groepje bijzondere wezens, dansend rond het vuur. Het viel hem op dat ze er vreemd uitzagen. Het was een groep bosgeesten. Yung was bang maar de het feest zag er zo vrolijk uit dat hij de verleiding niet kon weerstaan. Hij kwam dichter en dichterbij en, vlak voor de neus van de verbaasde bosgeesten, begon hij te dansen.
Volgens deze Japanse fabel waren de geesten verheugd over zijn enthousiasme. Ze dansten samen met hem tot de zon weer opging. Ze brachten de nacht door, lachend en vol plezier, zij aan zij.
Toen het tijd was voor Yung om afscheid te nemen, wilden ze hem niet laten gaan. En daarom namen ze de bult van zijn voorhoofd. Ze hielden het en zeiden, “Wij houden jouw bult zodat je nog een keer zult komen om met ons te dansen.”
Ze wisten niet dat het een grote opluchting was voor Yung om van deze lastpak verlost te zijn. En daarom geen interesse had om terug te gaan voor de bult die ze van hem hadden afgenomen.
Het interessante einde van de Japanse fabel
Yung keerde terug naar het dorp zonder de bult en iedereen was geschrokken. Hij vertelde hen van de bijzondere gebeurtenissen die hij had meegemaakt maar niemand geloofde hem.
Daarna vroeg Tse of hij Yungs kleren mocht lenen zodat hij zich als hem kon voordoen. Hij zou de geesten gaan bezoeken zodat ze de akelige bult op zijn voorhoofd ook zouden verwijderen.
Tse ging het bos in en hoorde de bosgeesten in de vroege ochtend. Hij kwam steeds dichterbij. Maar het enige wat hij wilde was dat de geesten zijn bult verwijderden. Verder deed niet er voor hem toe.
Daarom danste hij niet, en deelde hij niet in de feestvreugde. De bosgeesten probeerden hem bij de festiviteiten te betrekken maar steeds trok hij zich terug, boos en geïrriteerd.
Toen de zon opkwam, kwam één van de geesten naar Tse toe en plaatste de andere bult op zijn voorhoofd. Hij zei, “Hier is je bult. Het is tijd voor jou om te gaan…en doe geen moeite om terug te komen.” En dat is hoe, volgens de oude, Japanse fabel, Tse terugkeerde naar het dorp met twee bulten.
Vanaf dat moment begreep iedereen dat vreugde en vrijgevigheid geluk aantrekt. Aan de andere kant brengen boosheid en egoïsme slechts ongeluk en eenzaamheid.
