De beste psychologische thrillers van de 21e eeuw
Dit is een kleine selectie van psychologische thrillers, die zich richt op de beste films die kortgeleden in première zijn gegaan. Het is vermeldenswaard dat we vooral aandacht wilden besteden aan de beste recente psychologische films, en dan vooral films die in de 21e eeuw zijn uitgebracht.
Natuurlijk was deze lijst niet makkelijk om samen te stellen, gezien de hoge kwaliteit van films van deze eeuw, die de kijker zich op de een of andere manier betrokken laten voelen bij het plot. Deze films zijn zo boeiend dat je bijna zelf deel uitmaakt van het verhaal.
Psychologische thrillers uit de 21e eeuw
In deze lijst van psychologische thrillers richten we ons niet op films die gewoon een verhaal vertellen, maar op films die losse eindjes achterlaten, die je aan het denken zetten en je met de plot bezig houden alsof je er deel van uitmaakt.
We sluiten hier waarschijnlijk veel goede films uit, maar voel je vrij om ons in de reacties hieronder te vertellen welke je denkt dat aan deze lijst moet worden toegevoegd. Houd er rekening mee dat we ons ook richten op de kwaliteit van de film, en niet alleen op de psychologische inhoud.
Inception (2010) van Christopher Nolan
Inception is een film van de Britse regisseur Christopher Nolan die op briljante manier de dromen van enkele hoofdpersonen laat zien. Met Leonardo DiCaprio en Ellen Page in de hoofdrollen is deze film al meteen een hit.
Het belangrijkste psychologische aspect zijn niet alleen de dromen. In feite gaat het ook om verhalen die je zullen laten nadenken over wat mensen motiveert om iets te doen en de complexiteit van het steeds weer terugkerende verdriet.
Mulholland Drive (2001) van David Lynch
Het is moeilijk om een film van David Lynch te beoordelen. Mulholland Drive laat een nachtmerrieachtig Hollywood zien, met één vraag: wat als dromen nachtmerries worden?
Met Naomi Watts en Laura Elena Harring in de hoofdrollen bevat deze film alle psychologische elementen van David Lynch. Hij levert geen lineair verhaal af, maar wil het publiek wakker maken en ook wakker houden.
De film toont en wisselt gevoelens van rusteloosheid, verdriet, angst, paniek en shock af door middel van beelden, geluiden, muziek en dialogen… Het is alsof hij met de geest van het publiek wil spelen.
Eternal sunshine of the spotless mind (2004) van Michel Gondry
Met in de hoofdrol de unieke Jim Carrey en Kate Winslet, is dit een zeer rauwe en emotionele film, die een zeer interessant hersenspel voorstelt.
Kan de technologie je alles laten vergeten over je romantische relaties uit het verleden, zodat je niet te lijden hebt na een relatiebreuk? Is het mogelijk om zonder pijn over die pijnlijke situatie heen te komen?
Een antwoord op die vraag is er niet, maar het wijst wel op een vrij onmenselijke mogelijkheid. Vergeet uiteindelijk niet dat pijn en wonden, samen met het genezingsproces, ervoor zorgen dat je je beter aanpast aan de wereld waarin je leeft.
Boyhood (2014) van Richard Linklater
Richard Linklater is erin geslaagd om van dit verhaal een meesterwerk te maken. Hoe kun je van het leven van een 12-jarige jongen een film maken? Dat is precies wat de regisseur en zijn team deden. Ze hebben één dag in het leven van dezelfde jongen opgenomen, elk jaar meer dan tien jaar lang; een jongen die in die jaren een tiener werd.
In de film kun je de evolutie zien van een jongen die een moeilijke periode in zijn leven doormaakt, namelijk de puberteit. Het gaat om liefdesverhalen, liefdesverdriet, vriendschappen en meer.
The Grand Budapest Hotel (2014) van Wes Anderson
Je zult verrast zijn om deze film in de lijst te zien, maar er is geen twijfel over mogelijk dat Wes Anderson een briljante regisseur is – één die weet hoe je met personages moet spelen op de meest geweldige manier. Een bewijs hiervan is The Grand Budapest Hotel.
Onder het mom van een gekke komedie die plaatsvindt in een 20e-eeuws berghotel, onthult Anderson de ellende en grootsheid van de mens, zoals vriendschap, loyaliteit, ambitie, liefde, solidariteit, bekrompenheid, kleinzieligheid. Er blijft in deze film geen enkel gevoel ongemoeid.
Lost in translation (2003) van Sophia Coppola
Dit is een unieke film van Sophia Coppola, met in de hoofdrollen de getalenteerde Scarlett Johansson en Bill Murray. Wat gebeurt er als twee eenzame en verdrietige zielen ver van huis verdwaald zijn, waar ze volledig vrij zijn en niemand ze echt begrijpt? Een moeilijk te begrijpen intergenerationele liefde, die gaat van passie naar bescherming en vriendschap.
“Iedereen wil gevonden worden.”
–Lost in translation–
Memento (2000) van Christopher Nolan
We zijn begonnen met Christopher Nolan en we zullen ook met hem eindigen. Deze film is achterstevoren opgenomen (van eind tot begin) en vertelt het verhaal van een man die de dood van zijn vrouw wil wreken.
Hij raakte echter gewond aan zijn hoofd en verloor daardoor zijn kortetermijngeheugen. Zo vergeet hij steeds weer de dingen die momenteel in zijn leven gebeuren. Dan begint hij aantekeningen te maken en laat zichzelf zelfs tatoeëren om zich dingen te herinneren en zijn doel te bereiken. Intrigerend, toch?
Elk van deze psychologische thrillers zal je laten nadenken, ook al is psychologie niet altijd het hoofdonderwerp. Ze geven je een gevoel van onbehagen en natuurlijk spelen ze met je hoofd.
