Bipolaire stoornis bij adolescenten
Bipolaire stoornis is een ernstige psychische stoornis (SMD is de Engelse afkorting). Er zijn 300 psychische stoornissen opgenomen in de DSM V. SMI (ernstige psychische aandoeningen) is een kleine deelverzameling van deze aandoeningen. Het omvat schizofrenie, bipolaire stoornis en borderline persoonlijkheidsstoornis.
Het diagnosticeren van en ingrijpen bij een bipolaire stoornis bij adolescenten vereist veel klinische expertise. Gelukkig is het tempo waarin studies op dit gebied worden uitgevoerd goed. Bovendien is de kwaliteit van de opleiding van professionals die zich hierin willen specialiseren ook van hoog niveau.
Er bestaat echter een controverse over de definitie van de centrale kenmerken van deze stoornis bij kinderen en adolescenten. In feite is de zoektocht naar consensus en effectieve interventierichtlijnen het onderwerp van lopend onderzoek.
Inzicht in bipolaire stoornis
De American Psychological Association (APA) stelt dat bipolaire stoornis optreedt wanneer er sprake is van een episode van manie of gemengde symptomen (met of zonder een voorgeschiedenis van depressieve episodes).
Het gebeurt ook als een depressieve episode gepaard gaat met ten minste één hypomane episode. Wat is dan een manische episode? De APA beweert dat het aan de volgende criteria moet voldoen.
- Ongewoon verhoogde stemming.
- Duurt minstens een week.
- Vertoning van een overdreven gevoel van eigenwaarde dat als grandioos kan worden omschreven. Ook een duidelijke afname van de behoefte aan slaap; onder druk spreken, gekenmerkt door snel, dwangmatig praten; vluchtige ideeën en motorische agitatie; en het ondernemen van plezierige activiteiten met ernstige gevolgen.
De gemengde episode wordt volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) gekenmerkt door een mengeling of snelle afwisseling van manische en depressieve symptomen. Deze cycli komen gedurende minstens twee weken op de meeste dagen voor.
In de regel treden bij manie de tegenovergestelde symptomen op als bij depressie. Er zijn echter twee uitzonderingen: zowel manie als depressie delen symptomen als slaapproblemen of eetluststoornissen.
“Ik heb lang geleden het idee van een leven zonder stormen laten varen …. En ik ben van nature te wisselvallig om iets anders te zijn dan diep op mijn hoede voor de ernstige onnatuurlijkheid die gepaard gaat met elke poging om te veel controle uit te oefenen over in wezen oncontroleerbare krachten.”
-Kay Redfield Jamison-
Bipolaire stoornis bij adolescenten
De psycholoog Stanley Hall beweerde dat de adolescentie (Spaanse link) een “tijd van storm en stress” is. Inderdaad, op zichzelf stelt de adolescentie uitdagingen. Bipolaire stoornis levert niet alleen nieuwe problemen op, maar kan bestaande problemen compliceren.
In de adolescente populatie kan bipolaire stoornis verschijnen in de vorm van affectieve stormen waarbij driftbuien langer en intenser zijn. Bovendien komt het bij deze populatie vaker voor dat er sprake is van prikkelbaarheid in plaats van euforie.
Joan Luby, een psychiater aan de Universiteit van Washington (VS) beschreef een reeks gedragspatronen die kenmerkend zijn voor de bipolaire stoornis bij deze populaties.
- Hyperseksueel gedrag. Deze kunnen bestaan uit het aanraken van anderen of zelfs masturbatie op ongepaste plaatsen.
- Opwinding. Een toestand van verhoogde vreugde, overdreven optimisme en rusteloze opwinding.
- Grootheidswaanzin. Patiënten erkennen geen autoriteit, zijn extreem uitdagend, sociaal ontremd, en meten de risico’s van hun acties of de gevolgen ervan niet.
Adolescente bipolaire stoornis wordt gewoonlijk uniform vastgesteld bij jongens en meisjes tussen de 13 en 18 jaar, Normaal gesproken treedt ze op zonder waarschuwing, en er zijn geen aanwijzingen vooraf voor het ontstaan ervan.
Verschillen tussen bipolaire stoornis bij adolescenten en bij volwassenen
De manier waarop bipolaire stoornis bij adolescenten verloopt kan in verschillende opzichten verschillen van die bij volwassenen.
- Ze hebben een hoger tempo van snelle of ultrasnelle cycli. Van rapid cycling is sprake als er minstens vier manische of depressieve episodes in 12 maanden zijn. Bij adolescenten kunnen de veranderingen echt plotseling zijn en zelfs op dezelfde dag voorkomen.
- Zij ervaren een groter aantal psychotische symptomen. Dit zijn vooral auditieve hallucinaties.
- De prognose is slechter. Dat komt omdat er gedacht wordt aan een grotere neurobiologische verandering.
- Het herstel na elke episode is slechter. In perioden dat ze vrij zijn van manische of depressieve symptomen zijn hun symptomen erger dan die van volwassenen.
- Het is een stoornis met een hoge erfelijkheid. Vaak hebben lijders familieleden die ook aan de stoornis lijden.
- Suïcidale ideatie is hoger dan bij volwassen bipolair en doodsplannen zijn meestal meer gestructureerd.
- Adolescente bipolair begint meestal met een depressieve episode die uitmondt in een manische episode. Dit in tegenstelling tot wat bij volwassenen gebeurt.
Slechte prognostische factoren
Er zijn verschillende factoren geïsoleerd die, wanneer ze optreden, de prognose en het verloop van de bipolaire stoornis verslechteren. Bijvoorbeeld, een gebrek aan moederlijke genegenheid veroorzaakt een snellere ontwikkeling van terugvallen.
“Bipolariteit berooft je van datgene wat jij bent.”
-Alyssa Reyans-
Familiegeschiedenis van stemmingsstoornissen speelt ook een rol, omdat, zoals we eerder al zeiden, men gelooft dat bipolaire adolescenten uiterst gevoelig zijn voor genetische invloed. Een lage sociaal-economische status is ook een factor die de verbetering van minderjarigen belemmert, evenals het optreden van symptomen die resistent kunnen zijn tegen behandeling.
Disfunctionele gezinsinteracties spelen ook een belangrijke rol. In sommige gevallen is bipolaire adolescenten ook in verband gebracht met traumatische gebeurtenissen zoals seksueel misbruik in de vroege jeugd.
Behandeling
Interventies gericht op bipolaire adolescentenstoornis benaderen de aandoening vanuit verschillende strijdfronten: farmacologisch, psychologisch en psychosociaal. De meest gebruikte medicijnen zijn lithium en anti-epileptica met stemmingsstabiliserende eigenschappen, zoals valproïnezuur, of antipsychotica.
Psychologische interventies proberen de kennis van de ziekte te bevorderen en de beheersing van zowel manische als depressieve symptomen te verbeteren. Ze bieden ook copingvaardigheden die adolescenten en hun gezinnen in staat stellen bipolair te bestrijden en hun sociale en familierelaties te verbeteren.
Tot de meest opvallende interventies behoren psycho-educatie, interpersoonlijke en sociale ritmepsychotherapie, dialectische gedragstherapie en gezinstherapie.
“Hoewel ik vaak in de diepte van de ellende ben, is er toch kalmte, zuivere harmonie en muziek in mij.”
-Vincent Van Gogh-
Sommige auteurs beweren dat bipolaire adolescenten overgediagnosticeerd worden. Met andere woorden, er zijn meer adolescenten gelabeld met de stoornis dan er zouden moeten zijn.
In feite wordt momenteel aangenomen dat bipolaire adolescenten tot 15 procent van de affectieve stoornissen bij kinderen en adolescenten uitmaken. Er is echter meer onderzoek nodig om hierover nieuwe lijnen van wetenschappelijk bewijs te produceren.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
-
Lozano Vicente, A. (2014). Teoría de teorías sobre la adolescencia. Última década, 22(40), 11-36.
- American Psychiatric Association – APA. (2014). Manual diagnóstico y estadístico de los trastornos mentales DSM–5 (5a. ed).
-
Franco, M. C., Durán, E. T., Feria, M., & Cruz, L. P. (2009). Funcionamiento neuropsicológico de adolescentes con trastorno bipolar. Salud mental, 32(4), 279-285.
- Palacios Cruz, L., Romo Nava, F., Patiño Durán, L. R., Leyva Hernández, F., Barragán Pérez, E., Becerra Palars, C., & De la Peña Olvera, F. (2008). Trastorno por déficit de atención e hiperactividad y trastorno bipolar pediátrico,¿ comorbilidad o traslape clínico?: una revisión. Segunda parte. Salud mental, 31(2), 87-92.
