Behandel je kinderen zoals je zelf behandeld wil worden en het kan niet fout gaan

Behandel je kinderen zoals je zelf behandeld wil worden. Doof hun angsten, geef een naam aan die emoties waarvan ze niet weten hoe ze ze moeten uiten, besteed tijd aan hen, laat hun dromen opstijgen en zorg ervoor dat ze zich voelen zoals ze zijn: de meest waardevolle mensen in jouw wereld.

Het is opmerkelijk hoeveel moeders en vaders tegenwoordig met een beetje angst naar de opvoeding van hun kinderen kijken. Ze lezen opvoedkundige boeken, leren over de laatste theorieën en zoeken op internet naar antwoorden op elk probleem of vragen het aan vrienden – ouders of niet – die boven de rest zijn opgestaan ​​als ware goeroes als het gaat om alle onderwerpen rondom de verzorging van kinderen. Die ouders vergeten op de een of andere manier te luisteren naar iets dat waardevoller is dan dat allemaal bij elkaar: hun natuurlijke instinct.

Een kind wil niet dat er tegen hem geschreeuwd wordt en begrijpt geen verwijten. Je kind verdient het om naar geluisterd te worden en behandeld te worden met geduld, affectie en liefde, omdat kinderen er niet zijn om te worden ‘gedomineerd’. Ze zijn er om van te houden.

Het instinct van een moeder of het vermogen van een vader om de behoeften van hun eigen kinderen intuïtief te leren kennen, is zonder twijfel de beste strategie om ze op te voeden. Kinderen komen op de wereld met een aangeboren vriendelijkheid, dus ze verdienen het om met respect te worden behandeld.

Wij nodigen je uit om hierover na te denken.

Een kind moet met liefde en zonder angst worden behandeld

Er zijn moeders en vaders die bang zijn om te mislukken in hun rol als ouders. Zij denken dat ze gefaald hebben als ze hun kind niet de beste verjaardagspartij of een plaats op de beste school geven, of dezelfde kleding voor ze kopen die hun vrienden op school ook dragen. Ze streven ernaar om hun kinderen te bieden wat ze zelf nooit hebben gehad.

Het is duidelijk dat iedereen vrij is als het gaat om het kiezen hoe ze hun kind opvoeden, maar we vergeten vaak wat kinderen zijn en wat er in hun hoofd gebeurt. We klampen ons vast aan de gedachte van alles wat we ze moeten geven, zonder eerst te denken aan wat ze echt nodig hebben: ons.

• Een kind is geen miniatuurvolwassene. Het is een persoon die de wereld door jou en door jouw hart moet leren begrijpen.
• Een kind zal altijd uit behoefte handelen en niet uit manipulatie of kwaadaardigheid, zoals volwassenen dat kunnen doen. We moeten intuïtief zijn als het gaat om die eisen.
• Bovenal moet een kind met genegenheid worden behandeld. Onze kinderen hebben niet echt merkkleding of elektronisch speelgoed waar ze in hun eentje mee kunnen spelen nodig. Ze hebben jouw tijd nodig, jouw voorbeeld, jouw knuffels voor het slapengaan en jouw hand om vast te houden als ze de straat oversteken.

Zelfregulerende opvoeding: begrijpen en begeleiden

Zelfregulerende opvoeding wordt direct gevoed door de hechtingstheorieën die zijn geformuleerd door psychiater Wilhelm Reich. Deze theorieën prijzen een reeks belangrijke concepten waarmee ze zich veel beter kunnen verbinden met de kindertijd, met hun tijd, met hun behoeften.

Het interessante aan deze richting is dat zelfregulering wordt beschouwd als een synoniem voor het leven, om de eerste aanraking te maken met onze eigen persoonlijke complexiteit. Zo leren we begrijpen dat het kind ook zijn eigen behoeften heeft en zijn eigen conflicten die soms gecreëerd worden door een samenleving die kindertijd of kinderen niet begrijpt.

Sleutels tot zelfregulerende opvoeding

Zelfregulerende opvoeding vertelt ons dat een kind dat tijdens de kindertijd met respect is behandeld en ook heeft gezien hoe respectvol hun ouders waren ten opzichte van de mensen om hen heen, opgroeit tot een respectvolle volwassene.

Dat is allemaal prachtig, maar… hoe bereiken we zoiets? Hoe leert zelfregulerende opvoeding ons om de wereld van gelukkige volwassenen te voorzien?

• Een kind moet zich begrepen voelen en begeleid worden, vooral in moeilijke tijden. Als er frustratie optreedt, zal het kind zich niet meer aangepast aan en geïntegreerd voelen met de wereld.
• We moeten opvoeden met een gezonde hechting op basis van liefde en nabijheid. Op die manier zal het kind zich geleidelijk veilig genoeg voelen om zijn weg naar onafhankelijkheid in te slaan.
• De stem van een kind moet te allen tijde gehoord worden, omdat ook zij in aanmerking moeten worden genomen wanneer ze lachen en wanneer ze huilen, wanneer ze iets vragen of wanneer ze dingen suggereren.
• Zelfregulerende opvoeding vertelt ons ook over tijden, over het niet beginnen van intellectueel onderwijs tot de leeftijd van 7 jaar, zodat ze eerst een ontdekkingsperiode door kunnen maken die alleen gericht is op plezier en spelen.

• Omgang met hun omgeving door middel van hun vijf zintuigen en hun relaties met mensen van hun eigen leeftijd met vreugde, biedt ons ook een interessante manier om hun psychosociale ontwikkeling te bevorderen.

Desalniettemin, wat de focus ook is waar we voor kiezen om onze kinderen op te voeden, we mogen niet vergeten dat ze  behandeld moeten  worden  met die bepaalde en onfeilbare magische formule : liefde.