Anxiolytica, de pillen die we overal op nachtkastjes vinden
Anxiolytica zijn medicatie door artsen voorgeschreven om angst te helpen onder controle houden. Sommige mensen noemen ze ook “alcohol in pillenvorm.” Ze zinspelen dan op hun mogelijk verslavende aard en hoe gemakkelijk je ze kan gebruiken en misbruiken. Tegenwoordig vind je ze overal op nachtkastjes. Ze worden te veel voorgeschreven en te veel gebruikt.
We leven in een maatschappij die afhankelijk is van medicatie. Het is te gemakkelijk om je toevlucht te nemen tot voorgeschreven pillen om te proberen onze problemen op te lossen.
“Je kan angstgevoelens niet vermijden maar je kan ze verminderen. Het beheersen van angst bestaat eruit het terug te brengen tot normale niveaus en die normale angst dan te gebruiken als een prikkel om je zelfbewustzijn, waakzaamheid en de wil om te leven te verhogen.”
-Rollo May-
Een pilletje dat we overal op nachtkastjes vinden
Het actieve ingrediënt in anxiolytica
Tegenwoordig weten we hoe en waar anxiolytica (benzodiazepines) in grotere mate werken dan andere medicatie waarvan we veronderstellen dat ze psychiatrische en psychologische problemen behandelen.
Ze bevorderen de werking van de neurotransmitter GABA. GABA is in meer dan 30% van de neurale synapsen aanwezig. De functie van GABA is om in de weg komen te staan van de neurale elektrische impulsen. Wat GABA dus werkelijk doet, is de opgewondenheid van de neurale activiteit laten dalen.
De benzodiazepines werken in op receptoren. Deze receptoren zijn niet alleen verbonden met angstgevoelens. Ze spelen ook een rol bij het geheugen en de motorische vaardigheden. Het gevolg is dat de effecten van benzodiazepines niet specifiek zijn. Ze hebben dus vaak heel veel bijwerkingen.
Moeten anxiolytica de eerste of de enige keuze zijn?
We krijgen angstgevoelens wanneer onze geest sneller gaat dan het leven zelf. Het is echter ook waar dat angst op zich als een emotionele reactie niet goed of slecht is. Het wordt pathologisch als het jou gedurende een bepaalde tijdsperiode beperkt. Bovendien kan het ook een probleem zijn als het jouw ervaringen en groei in de weg staat.
Wat dit betreft heeft Dubin (2009) dit geschreven: “Moeten we echt beschaamd zijn over angstaanvallen? Nee. Ik bekijk angstaanvallen op dezelfde manier als de lichamelijk reactie van te moeten braken. Braken is niet goed of slecht. Het is iets dat gebeurt en meestal dient om je maag te bevrijden van schadelijke besmettelijke stoffen. Toch zou je nooit in het openbaar willen braken. Het eerste wat je doet als je je begint misselijk te voelen is het dichtstbijzijnde toilet zoeken om schaamte te vermijden. Braken is niet iets dat je in het bijzijn van andere mensen wil doen. Hetzelfde geldt voor angstaanvallen.”
Pillen gebruiken om de pijn te verdoven
Als pillen zich overal op nachtkastjes bevinden en we gebruiken ze op regelmatige basis, dan worden ze pijnstillers voor het leven in het algemeen. Ze verdoven je zintuigen en je gedachten.
Deze pillen kunnen je helpen om een eind te maken aan je pijn zonder dat je eigenlijk de oorspronkelijke oorzaken moet aanpakken. Anxiolytica innemen is net zoiets als het brandalarm uitzetten terwijl de brand nog woedt.
Dit is een heel ongezonde gewoonte. Het gebruik en misbruik van deze medicatie bevrijdt ons niet van hun effecten. In sommige gevallen gebruiken we medicatie om de intensiteit van ons ongelukkig zijn te bedwingen. Dit gevoel is afkomstig van onze angstgevoelens. Toch is medicatie niet de enige behandeling die mensen moeten proberen.
Wanneer we lijden aan angstgevoelens, dan moeten we onze geest herstellen. We moeten leren hoe we in de wereld kunnen zijn. Om dat te doen hebben we hulp nodig. Dat is ook de reden waarom het belangrijk is om psychiaters en psychologen hierbij te betrekken.
Als je hulp krijgt, dan kan je vermijden dat je afhankelijk wordt van sterke medicatie. Je kan je problemen op een gezonde manier oplossen in plaats van je toevlucht te nemen tot pillen zoals ze bij velen overal op nachtkastjes te vinden zijn.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
González Pardo, H. & Pérez Álvarez, M. (2007). La invención de los trastornos mentales. Alianza Editorial, S.A. Madrid.