Alzheimer: een stille vijand

Lijden aan Alzheimer of iemand kennen die hieraan lijdt kan ontzettend zwaar zijn. Er zijn op dit moment bijna 50 miljoen mensen in de wereld die aan een bepaalde vorm van dementie lijden en hiervan betreft tussen de 60% en 70% Alzheimer, volgens cijfers van het WHO.

Het is een aandoening die heel moeilijk te accepteren is en waar al net zo moeilijk mee om te gaan is. Mensen die getroffen zijn door Alzheimer lijden aan een progressieve achteruitgang, waaronder abrupte veranderingen in gedrag en een verhoogde afhankelijkheid.

De situatie is heel pijnlijk voor degenen die aan dementie lijden, want het veroorzaakt periodes van grote verwarring en diepe depressie. Voor de mensen om hen heen, kan de ziekte ook verwoestend zijn, vooral omdat ze zich hulpeloos voelen en door de uitputting als resultaat van het zorgen voor de persoon die eraan lijdt.

Alzheimer

Op dit moment is er geen officieel medicijn tegen Alzheimer. Gewoonlijk wordt de diagnose gedaan ongeveer vijf of zes jaar nadat de eerste symptomen zijn ontstaan. Daarna zal de patiënt steeds verder achteruit gaan, wat uiteindelijk leidt tot de dood.

Een persoon met de diagnose Alzheimer heeft een gemiddelde levensverwachting van 7 tot 20 jaar vanaf het moment van de diagnose. De aandoening bestaat uit drie fasen: de eerste houdt problemen in met het kortetermijngeheugen, desoriëntatie, verminderde motorische vaardigheden en een aantal veranderingen in gedrag die misschien onopgemerkt blijven.

Tijdens de tweede fase worden de gebreken van het geheugen en gedrag duidelijker. De persoon herkent misschien familieleden niet meer en kan heel agressief reageren op anderen zonder dat daar een aanwijsbare reden voor is.

In de laatste fase neemt het functioneren af. De patiënt kan vergeten hoe ze de taal moeten gebruiken of er kan totale afhankelijkheid ontstaan bij het uitvoeren van simpele dagelijkse taken, zoals eten of gebruik van het toilet.

De familie van een Alzheimerpatiënt maakt ingewikkelde momenten mee en moet ontzettend moeilijke beslissingen maken. De eerste moeilijkheid is de diagnose zelf, want het is een aandoening die zich per persoon anders manifesteert. Hoewel sommigen een aantal typische symptomen laten zien, is dat bij anderen niet het geval.

De ziekte van Alzheimer wordt vaak verward met een diepe depressie, angststoornissen of gewoon het verouderingsproces. Het is zelfs zo dat de diagnose zelfs pas met 100% zekerheid gesteld kan worden na de dood, door de hersenen tijdens een autopsie te onderzoeken. Tijdens het leven kun je alleen een aanname gebaseerd op waarschijnlijkheid doen.

De familie moet zich ook aanpassen aan de situatie van de patiënt. Op een bepaald moment moet je de beslissing nemen of je de patiënt thuis wilt verzorgen of op wil laten nemen in een gespecialiseerde instelling. Dit houdt een moeilijke beslissing in met verschillende emoties en gevoelens.

Ja, er is hoop

Alzheimer kan worden aangepakt zodat het effect op de familieleden minder ernstig is en de patiënt een redelijke kwaliteit van leven behoudt. Tot nu toe kan de aandoening niet worden genezen, maar het kan worden vertraagd.

Het is bekend dat stress de symptomen van Alzheimer verergert. Het is daarom belangrijk om stappen te nemen om angst te verminderen op alle mogelijke manieren.

Een goed idee is om routines voor de patiënt vast te stellen en ervoor te zorgen dat ze zich veilig voelen. Vaste routines helpen met het verminderen van stress en helpen de patiënt bij het verminderen van de desoriëntatie. Routines maken het leven makkelijker voor zowel de patiënt als de familie.

Indien mogelijk is het verstandig om een persoon van buiten de familie in te huren om te helpen met de zorg. Dit geldt vooral voor dingen als wassen, aankleden, voeden en het nemen van de medicijnen in de juiste volgorde en op het juiste moment.

Als dit niet mogelijk is, raden we aan om de zorg te verdelen onder de familieleden. Als dit niet mogelijk is, moet de zorgverlener zeker de optie overwegen om de patiënt in een gespecialiseerde instelling onder te brengen.

Medicijnen tegen Alzheimer

Het goede nieuws is dat er wetenschappers zijn die hard bezig zijn om een medicijn tegen Alzheimer te ontwikkelen. In Australië bijvoorbeeld is er een behandeling ontdekt die het geheugen helpt te herstellen. De resultaten zijn tot nu toe heel positief.

De Amerikaanse Academy of Neurology heeft veel vooruitgang geboekt op dat gebied. Met het medicijn ORM-12741 hebben ze ook bemoedigende resultaten geboekt op het gebied van geheugenherstel.

Tegelijkertijd is de neuroloog Rodolfo Llinas, de directeur van het Neurolab van NASA en wereldwijd erkend voor zijn onderzoek naar de hersenen, beweert het middel tegen Alzheimer te hebben gevonden. Hoewel sommigen zijn resultaten in twijfel trekken, is de waarheid dat deze professor in de neurowetenschappen aan de Universiteit van New York in zijn publicaties zegt dat er binnen tien jaar een middel tegen Alzheimer is, dat beschikbaar is voor iedereen.