3 veelvoorkomende fouten bij het opvoeden van kinderen

Het opvoeden van kinderen is niet makkelijk, want ze worden niet geboren met handleidingen. Veel ouders voelen zich behoorlijk overrompeld als het gaat om het opvoeden van kinderen. Ze weten vaak niet hoe ze hun kinderen moeten straffen of iets leren als ze ze niet meer onder controle hebben.

In de afgelopen decennia hebben we een zeer grote verandering gezien bij gezinnen, en ook in de relatie tussen ouders en kinderen. Deze verandering heeft geleid tot een aantal zeer belangrijke ontwikkelingen, zoals een grotere erkenning van de rechten van kinderen.

Er is echter ook veel controversie over de manier waarop ouders hun kinderen daadwerkelijk zouden moeten straffen en opvoeden. Over het algemeen zijn we overgestapt van een autoritair model naar een meer egalitair model, gekenmerkt door meer dubbelzinnige en open ideeën over hoe we een kind op moeten voeden.

Er zijn veel ouders die klagen dat er geen grenzen zijn en toegeven dat ze gewoon niet weten hoe ze hun kinderen in de hand moeten houden. Als ouder is het niet makkelijk om te weten hoe je kinderen moeten straffen en in de hand houden in een samenleving die de hele tijd meer en meer vrijheid eist. Toch weet de samenleving niet hoe ze die vrijheid moet gebruiken.

Het opvoeden van kinderen is niet makkelijk

Het opvoeden van kinderen gaat verder dan het bevredigen van hun basisbehoeften. Ook houdt het opvoeden van kinderen in dat je hen dingen leert, en opvoedt in een omgeving van affectie, steun en respect. Deze omgeving moet de ontwikkeling van veilige relaties bevorderen. Het moet ook de ontwikkeling van normen en discipline vergemakkelijken.

Ook moeten ouders een evenwicht bewaren tussen vrijheid en controle, aangepast aan de leeftijd van hun kinderen. Het uiteindelijke doel is dat hun kinderen leren voor zichzelf te zorgen wanneer hun hersenen zich volledig hebben ontwikkelt.

Niet alle ouders weten hoe ze moeten handelen en hoe ze de verschillende problemen moeten oplossen die tijdens de opvoeding van de kinderen naar voren komen. Er zijn veel misvattingen over de opvoeding van kinderen. Sommige van deze misvattingen zijn:

• “Het is beter dat ik vrienden ben met mijn kinderen.”
• “Vroegtijdige discipline is het beste.”
• “Discipline is hetzelfde als straffen.”
• “De ouders zijn verantwoordelijk voor hoe het kind is.”

Drie veel voorkomende fouten die je moet vermijden bij het opvoeden van kinderen

Inconsistentie

Inconsistentie is een gebrek aan samenhang in de verschillende strategieën die worden toegepast bij het controleren, begeleiden en straffen van kinderen.

Inconsistente ouders veranderen de regels op onvoorspelbare wijze op basis van verschillende interne of externe factoren (bijvoorbeeld de aanwezigheid of afwezigheid van de andere ouder).

In deze gevallen worden de richtlijnen meer bepaald door de stemming van beide ouders dan door het gedrag van hun kinderen. Het probleem is dat er geen systematisch plan is om ongepast gedrag te corrigeren. Deze inconsistentie kan zich op de volgende manieren uiten:

• Regels en discipline worden op verschillende momenten willekeurig gebruikt. Dit wil zeggen dat ouders onvoorspelbare veranderingen aanbrengen in hun verwachtingen en ook in de gevolgen van slecht gedrag of het overtreden van regels.
• Onevenredige reacties op het positieve of negatieve gedrag van het kind (bijvoorbeeld het bestraffen van passend gedrag en het belonen van ongepast gedrag).
• Ze geven toe aan de eisen van het kind, wat in feite neerkomt op het belonen van het kind voor onaanvaardbaar gedrag.
• Er is een inconsistentie tussen de twee ouders. De vader en de moeder handelen op tegenstrijdige wijze als het gaat om de basisregels voor disciplinaire maatregelen en de manier waarop zij hun kinderen straffen wanneer zij deze regels overtreden.

Overmatige tolerantie

Overmatige tolerantie en kinderen overal mee laten wegkomen, kan ook problematisch zijn. Kinderen hebben structuur nodig in hun omgeving. Ze hebben gedragsregels, discipline en toezicht nodig.

Overmatige toegeeflijkheid of tolerantie kan bij kinderen gevoelens van verwarring en angst opwekken. Dit kan leiden tot ernstige problemen bij het vaststellen van grenzen op de lange termijn. Deze toegeeflijkheid kan ook ontstaan door onwetendheid en gebrek aan betrokkenheid van de ouders.

Ouders weten soms niets van hun kinderen eigenlijk doen, wie hun vrienden zijn of hoe het op school gaat. Daarnaast weten ze misschien niet wat hun hobby’s zijn of wat ze wel of niet leuk vinden.

Gebrek aan flexibiliteit

Starheid, of een gebrek aan flexibiliteit, houdt in dat er een zeer beperkt scala aan onderwijsstrategieën wordt gebruikt. Deze strategieën worden zonder onderscheid toegepast op alle soorten ongepast gedrag.

Buitensporig starre en inflexibele ouders zijn niet in staat om rekening te houden met de verschillende factoren die bijdragen aan het gedrag van hun kinderen. Bovendien zijn ze niet in staat om hun manier van omgaan met slecht gedrag en de ernst van de straffen aan te passen.

Overbescherming kan ook een vorm van starheid zijn. Voor ouders kan overbescherming een manier zijn om hun eigen angst te beheersen als ze niet weten wat ze moeten doen. Voor kinderen kan het het ontwikkelen van passende copingstrategieën verhinderen. Het kan ook leiden tot onzekerheid en gebrek aan zelfvertrouwen.

Het is goed om kinderen de kans te geven om dingen voor zichzelf te doen. Het is niet nodig om hen in elke situatie te begeleiden en in de gaten te houden. Kinderen hebben alleen toezicht nodig als ze nog niet oud genoeg zijn om bepaalde dingen zelf te doen.

We moeten kinderen dingen zelf laten oplossen en zelfs fouten laten maken. Ze moeten de gevolgen van hun acties leren begrijpen om te groeien en te leren.

Vanuit biologisch oogpunt kan het een eenvoudige taak lijken om ouder te zijn. Ouder zijn vanuit psychologisch oogpunt kan echter een echte uitdaging zijn. Als we deze drie zeer veelvoorkomende fouten vermijden, dan zijn we iets dichter bij het opvoeden van zelfverzekerde, goed voorbereide kinderen.