De weg naar emotionele volwassenheid

“Ik heb fouten vergeven die onvergeeflijk waren. Ik heb geprobeerd hen die onvervangbaar waren te vervangen en hen die onvergetelijk waren te vergeten. Ik heb dingen impulsief gedaan. Ik ben teleurgesteld door degenen van wie ik dacht dat ze me nooit teleur zouden stellen, maar ook ik heb anderen teleurgesteld.

Ik heb gelachen toen het bijna onmogelijk was om te lachen. Ik heb iemand vastgehouden om hem te beschermen. Ik heb vrienden gemaakt voor het leven. Ik heb liefgehad en ben geliefd geweest, maar ook afgewezen. Ik ben geliefd geweest en wist niet hoe ik lief moest hebben.

Ik heb geschreeuwd en gesprongen van geluk. Ik heb geleefd van de liefde en beloofd eeuwig lief te hebben, maar ik heb deze belofte ook vele malen gebroken. 

Ik heb gehuild tijdens het luisteren naar muziek en ook tijdens het bekijken van foto’s. Ik heb iemand gebeld om alleen even zijn stem te horen. Ik ben verliefd geworden op een glimlach. Ik heb gedacht dat ik zou sterven van al die nostalgie…

Ik ben ook bang geweest om een speciaal iemand kwijt te raken en ik ben hem kwijtgeraakt, maar ik bleef leven!

En ik leef nog steeds!

Nee, ik ga niet door het leven. En ook jij zou het leven niet voorbij moeten laten gaan…

Leef!

Wat echt goed is, is om te vechten met vastberadenheid, het leven te omarmen en het te leven met passie. Verlies je gevechten in stijl en durf te winnen, want de wereld behoort hen toe die durven te leven. Het leven is te veel waard om onbelangrijk te zijn.”

-Charles Chaplin-

Ik ben niet veranderd, ik heb geleerd. En leren is niet veranderen, het is groeien. Het is misschien moeilijk te begrijpen, maar ik heb mijn hordes al genomen en inmiddels liggen ze ver achter me. Ik ben gevormd door mijn demonen en heb mijn schaduwkanten onder ogen gezien.

Eerlijk gezegd kent het leven geen gebruiksaanwijzing. Er bestaan bijna overal wel gidsen voor, maar niet voor volwassen worden. Dat leer je tijdens je wandeling door het leven te midden van die ontzettende hoeveelheid berichten over wat je wel en niet moet zijn en over wat je moet bereiken.

Wat we ons niet realiseren is dat emotionele volwassenheid niet hetzelfde is als fysieke volwassenheid. Het is niet onvermijdelijk, het vereist werk.

Helaas bereiken slechts een aantal van ons dat cruciale moment waarop gezegd kan worden: “Ik heb het gehaald en heb niet de makkelijkste weg gekozen.” Dat cruciale moment waarop je begrijpt dat er geen vorm van liefde kan zijn die krachtiger is dan zelfliefde. Om deze reden is het zeer belangrijk om te begrijpen dat wanneer we leren, we niet veranderen, maar groeien.

Wat doen emotioneel volwassen mensen?

1. Ze laten het verleden los…

Vasthouden aan een idee dat de voorbijgegane tijd beter was zal er zeker voor zorgen dat we emotionele pijn lijden in het heden. Het weerhoudt ons ervan om vrij te zijn, los te laten. En uit paniek doet het ons wegzinken in een afgrond die te diep lijkt, maar onze ogen bedriegen ons.

Altijd maar terugkijken en niet los laten veroorzaakt emotionele draaiduizeligheid. Emotioneel volwassen mensen stoppen met kijken naar het verleden en dus kunnen ze die periodes afsluiten, hun wonden helen en stoppen zichzelf te pijnigen.

2. …maar niet zonder het eerst onder ogen te komen

Emotioneel onvolwassen mensen denken dat naar het verleden kijken tijdverspilling is, dat ze niet hoeven uit te zoeken wat er bij hen van binnen speelt. Maar dit betekent slechts dat het vuil van hun emotionele verleden zich op blijft hopen en op blijft hopen, waardoor een alsmaar groeiende berg van pijn wordt gecreëerd.

Als je niet controleert of alles van binnen wel goed zit, dan zul je er niet aan kunnen ontsnappen, maar laat je de negatieve delen van je emotionele verleden je huidige leven beschadigen. En dit doet uiteraard af aan je positiviteit en is bovendien pijnlijk. Ontzettend pijnlijk.

Dus wanneer je genoeg geleerd hebt van de pijn, kijk dan eens naar je binnenste om je emotionele verleden te helen en een stapje hoger te klimmen.

3. Ze stoppen met zeuren

Ze veranderen of accepteren het. Als jij een emotioneel volwassen persoon bent, dan realiseer je je dat zeuren je nergens brengt. We zijn wat we denken en emotioneel volwassen mensen hebben dat ervaren. Als je meer handelt en minder zeurt, dan betekent dit dat je emotioneel aan het groeien bent. 

4. Ze staan het zichzelf toe om fouten te maken

Je bent volwassen zodra je je hebt gerealiseerd dat je van fouten kunt leren. Omdat het geen zonde is, maar een andere manier om het leven te begrijpen. Accepteer je beperkingen en werk eraan om ze te verbeteren. Fouten zijn kansen voor groei.

5. Ze stellen zichzelf emotioneel open

Je bent volwassen aan het worden als je je hebt gerealiseerd dat emotionele harnassen in het verleden thuishoren en het leven alleen maar moeilijker maken. Dus, houd op bang te zijn voor verbintenis en liefde, heb volledig vertrouwen in jezelf en anderen.

Emotionele volwassenheid stelt je in staat om de teugels van je leven in handen te nemen, je eigen visie op de wereld te hebben en een sterke ambitie voor succes te ontwikkelen. Als je eenmaal emotionele volwassenheid hebt ontwikkeld, wordt het leven een lust, geen last. 

Emotionele volwassenheid bereiken we niet slapend. Het vereist werk, oefening en geduld. Er bestaat geen levensboek vol regels en antwoorden op al je vragen; gelukkig en tevreden zijn is iets waar we alleen zelf voor kunnen zorgen.