Waarom kinderen The Squid Game niet moeten kijken
Waarom zouden kinderen niet naar The Squid Game moeten kijken? In feite kan het antwoord niet eenvoudiger zijn. Het is veel te gewelddadig. Het is echter niet voldoende om deze nogal voor de hand liggende uitspraak te doen. We moeten uitleggen waarom jongeren niet mogen worden blootgesteld aan dit soort productie die ze nog niet kunnen verwerken.
Iedereen kent deze Netflix-serie inmiddels. Het heeft miljoenen kijkers en er gaat geen dag voorbij dat er niet over gesproken wordt. Toch kunnen we de impact die het heeft op de kleintjes niet negeren. De afgelopen maand hebben zowel kleuter- als basisschoolleraren zelfs met verbazing toegekeken hoe hun leerlingen de spelletjes op het schoolplein hebben nagebootst.
Dit gebeurt overal, van de VS tot Europa en Azië. Opvoeders hebben inderdaad alarm geslagen over een onmiskenbaar feit: de toegeeflijkheid van ouders die niet controleren of filteren wat hun kinderen zien. In feite is The Squid Game een productie die niet wordt aanbevolen voor kinderen onder de 16 jaar. Ondanks dit feit is het echter al gezien door kinderen zo jong als drie jaar oud.
De Squid Game-serie kan alleen worden gezien en begrepen door de ogen van een volwassene. Omdat alleen volwassenen de sociale druk van Zuid-Korea, hun klassenstrijd en hun concurrentievermogen kunnen begrijpen. Verder de frustratie van degenen die niets hebben en smachten naar het winnen van een prijs in de ultieme spelshow.
Waarom kinderen The Squid Game niet moeten kijken
Sinds de televisie begon op te duiken in gezinshuizen, is de psychologie geïnteresseerd in het begrijpen van de impact van bepaalde inhoud op de geest van kinderen.
Deze bezorgdheid nam toe in de jaren zeventig toen de psycholoog Albert Bandura ons liet zien hoe sociaal leren en imitatie de sleutel zijn tot het al dan niet ontwikkelen van agressief gedrag bij kinderen. In feite, wat ze zien, vooral als het op de een of andere manier aantrekkelijk voor hen is, zullen ze in praktijk brengen. Ze imiteren het.
In de jaren tachtig hebben de psychologen L. Rowell Huesmann en Leonard Eron opmerkelijk onderzoek (Engelse link) op dit gebied gedaan. Ze ontdekten dat hoe groter de blootstelling aan gewelddadige inhoud op de basisschool, hoe groter de kans dat agressief gedrag zich op de middelbare school zal ontwikkelen.
Daarom zouden we kunnen zeggen dat geen enkele audiovisuele inhoud die door geweld wordt georkestreerd, ooit helemaal onschadelijk is voor de geest van een kind. Dit nodigt ons uit om diepgaand na te denken over waarom kinderen het Squid Game niet zouden moeten kijken. Laten we dit eens nader bekijken.
Redenen waarom kinderen The Squid Game niet zouden moeten kijken
Kinderachtige esthetiek waar geweld genormaliseerd is
De serie presenteert een opvallende esthetiek en iconografie in de ogen van een kind. Het is inderdaad heel gemakkelijk voor hen om zich onder te dompelen in een universum van games.
Verder is het in een setting waar de personages felle kleuren dragen en maskers van geometrische figuren, enz. Daarom raken kinderen verstrikt in deze visuele wereld, ondanks het feit dat de beelden gepaard gaan met gewelddadige handelingen.
Het bekende (de spelletjes) wordt gecombineerd met het onbekende (het geweld). In feite betekent dit dat beide worden afgezwakt en één en hetzelfde worden.
Dit heeft ertoe geleid dat ook onderwijzers getuige zijn geweest van verontrustende scènes. In België hebben ze bijvoorbeeld gezien hoe kinderen die op het schoolplein het spel rood licht groen licht speelden, als groep de verliezers sloegen.
Bovendien speelden zesjarigen in het VK op de Sir Francis Hill Primary School in Lincoln scènes na en bespraken ze. Ook zijn pre-tieners van negen, tien en elf jaar oud bekend geraakt met de serie via TikTok, waar het trending is, en op YouTube.
De geest van een kind begrijpt de sociale achtergrond van de serie niet
Om te begrijpen waarom kinderen The Squid Game niet zouden moeten kijken, moeten we in principe rekening houden met zowel de cognitieve als de emotionele ontwikkeling van kinderen. Verder moeten we er rekening mee houden dat zelfs preadolescenten niet voorbereid zijn op deze productie. Dat komt omdat ze nog geen adequaat gevoel voor kritisch denken hebben ontwikkeld.
Om deze reden waarderen hun geesten alleen het geweld. Ze houden geen rekening met het persoonlijke drama van de personages, hun relaties of de achtergrond van deze bloederige games. In feite is dit een productie die niet voor iedereen prettig is om naar te kijken. Veel volwassenen voelen zich inderdaad niet in staat om ernaar te kijken vanwege de ernst ervan.
Gedragsimitatie
Kinderen imiteren wat ze zien in hun eigen spelletjes. Met deze show zien ze inhoud die hen bekend voorkomt en die ze op hun schoolplein kunnen vertegenwoordigen. Bovendien is de esthetiek zowel eenvoudig als gimmicky tegelijk. Daarom hebben veel kinderen hun ouders gevraagd of ze zich voor Halloween mogen verkleden in outfits van The Squid Game.
Alsof dat nog niet genoeg is, is er nog een element. Het gaat hierbij om de challenges op TikTok. Op dit internetplatform dagen basisschoolkinderen en pre-tieners elkaar uit om bepaalde scènes uit de serie na te bootsen, zoals de honeycomb challenge. Ze moeten die koekjes maken met gekarameliseerde suiker en er is al meer dan één ongeluk voorgevallen bij dit proces.
Scholen hebben ouders gewaarschuwd om hun kinderen niet naar The Squid Game te laten kijken. Maar de waarheid is dat ze onvermijdelijk worden blootgesteld aan de inhoud van deze show.
De noodzaak om een dialoog aan te gaan met kinderen die de serie hebben gezien
Er zijn nog steeds ouders die zich afvragen waarom hun kinderen The Squid Game niet zouden moeten kijken. Voor velen is het nog maar één show op Netflix. Per slot van rekening, als een zeven- of elfjarige urenlang op Fortnite doorbrengt of gewelddadige videogames speelt, wat is dan de zorg over deze serie?
Het probleem ligt onder andere bij het ontbreken van filters en daarnaast het onvermogen van deze ouders om te begrijpen dat alles waaraan een kind wordt blootgesteld een psychologische impact op hen heeft.
Het is een feit dat The Squid Game geen geschikt of aanbevolen programma is voor kinderen onder de 16 jaar. Helaas is er al een probleem in de klaslokalen en de schoolpleinen, omdat veel kinderen de serie hebben gezien.
Dit betekent dat opvoeders meer diepgaande lezing van deze specifieke show met hun leerlingen moeten ondernemen. Ze moeten met hen praten, bepaalde aspecten ervan herformuleren en hen bovendien enkele lessen geven om het en de context ervan te begrijpen. Omdat geweld nooit een instrument voor zijn eigen doel mag zijn. Geweld is nooit toegestaan. Nog minder, is het ooit een spel.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Huesmann, L. R., & Eron, L. D. (1986). Television and the aggressive child: A cross-national comparison. Hillsdale, NJ: Erlbaum.
- Huesmann, L. R., Moise-Titus, J., Podolski, C. L., & Eron, L. D. (2003). Longitudinal relations between children’s exposure to TV violence and their aggressive and violent behavior in young adulthood: 1977–1992. Developmental Psychology, Vol. 39, No. 2, 201–221.
- Huston, A. C., Donnerstein, E., Fairchild, H., Feshbach, N. D., Katz, P. A., Murray, J. P., Rubinstein, E. A., Wilcox, B. & Zuckerman, D. (1992). Big world, small screen: The role of television in American society. Lincoln, NE: University of Nebraska Press.
