Schreeuwen is schadelijk voor de jonge hersenen

“Door onwetendheid dalen we af naar dienstbaarheid, door onderwijs stijgen we op naar vrijheid,” zei Diego Luis de Cordoba ooit. Onderwijs heeft echter weinig te maken met het dwangmatig opleggen van kennis, en nog minder met schreeuwen. Het is zelfs zo dat schreeuwen ernstige schade aan jonge hersenen kan toebrengen.

Schreeuwen is geen effectieve manier om anderen naar je te laten luisteren, dat blijkt uit verschillende studies. Bovendien schreeuwen we vaak tegen anderen als een manier om onze eigen frustratie los te laten, niet om informatie te geven. Dit geldt vooral voor kinderen, omdat ze niet leren door schreeuwen.

Leeg geschreeuw

Auteurs, zoals Aaron James, beweren dat meer schreeuwen niet betekent dat je meer gelijk hebt, en het geeft je ook geen voorsprong in een ruzie. Dit is in verschillende studies bevestigd, zelfs in een onderzoek waarin de huidige president van de Verenigde Staten, Donald Trump, werd genoemd. Als we correct over willen komen, helpt schreeuwen ons niet. Redeneer, schreeuw niet, en je zal een discussie winnen.

Meestal schreeuwt men wanneer men de controle verliest. Daarom is dit de boodschap die mensen krijgen als je schreeuwt – dat je de controle hebt verloren en je hebt toegegeven aan je emoties. Schreeuwen doet eigenlijk afbreuk aan de woorden die je probeert te zeggen.

Gevolgen die geschreeuw heeft voor kinderen

Nou, volgens een nieuw onderzoek, gepubliceerd door de Universiteit van Pittsburgh, kan regelmatig schreeuwen tegen een baby een groot aantal risico’s voor zijn psychologische ontwikkeling met zich meebrengen.

Dat wil zeggen dat al die mensen die schreeuwen om hun kind te straffen, het risico op ontwikkelingsproblemen bij hun kind vergroten. Kinderen waar vaak tegen geschreeuwd wordt, leren vaak te reageren met agressief of defensief gedrag.

De studie omvatte bijna duizend gezinnen met kinderen tussen één en twee jaar oud. Uit de studie bleek dat kinderen waar vaak tegen werd geschreeuwd, vaker depressieve symptomen en gedragsproblemen vertonen tijdens hun jeugd.

In feite ontdekten ze dat schreeuwen problemen niet minder maakt, het verergert ze juist. Het kan kinderen bijvoorbeeld ongehoorzaam maken. Ondertussen minimaliseren ouders die een warmere houding aannemen tegenover hun kinderen de negatieve effecten van de weinige keren dat ze schreeuwen.

Verder onderzoek

Er zijn nog veel meer studies op dit gebied. De afdeling psychiatrie van Harvard bevestigt dat verbaal misbruik, geschreeuw, vernedering of een combinatie van deze drie de hersenstructuur van een kind permanent kan veranderen.

Na analyse van meer dan vijftig kinderen met psychiatrische problemen als gevolg van gezinsproblemen, en na vergelijking met bijna honderd gezonde kinderen, deden ze alarmerende ontdekkingen. Zo vertoonden de kinderen met psychiatrische problemen bijvoorbeeld een sterke verkleining van het corpus callosum, dat wil zeggen het deel van de hersenen dat beide helften met elkaar verbindt.

Deze verkleining kan ervoor zorgen dat beide hersenhelften minder geïntegreerd raken, waardoor de veranderingen in persoonlijkheid en stemming groter worden en de emotionele stabiliteit in het gedrang komt. Een ander gevolg van deze verminderde connectiviteit is het onvermogen om zich te concentreren.

Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we minder schreeuwen?

Natuurlijk kunnen onze kinderen ons soms gek maken, maar schreeuwen is nooit de oplossing. Om niet aan deze verleiding toe te geven, vergeet het volgende niet:

• Schreeuwen is controle verliezen. Als we de controle verliezen, kunnen we ons kind niet langer op de juiste manier straffen.
• Vermijd stressvolle momenten. Soms is het moeilijk, maar als we goed opletten zullen we leren wat ons tot schreeuwen brengt. Dus als we het patroon zien, kunnen we eraan werken om het te veranderen.
• Kalmeer voordat je actie onderneemt. Ontwikkel een strategie die je tot rust brengt wanneer je je limiet bereikt, zoals tot tien tellen. Ontspan en neem de controle.
• Geef jezelf niet de schuld en overdrijf het niet. Met andere woorden, wees voorzichtig met de verwachtingen die je aan jezelf en je kind stelt. Geef het kind ook niet de schuld omdat het niet altijd aan je verwachtingen voldoet. Het is een kind. Het belangrijkste is dat hij of zij gelukkig is en zich goed ontwikkelt.

Nu weten we over alle schade die veelvuldig schreeuwen kan veroorzaken aan de hersenen van baby’s en jonge kinderen. Het is dus aan ons, als volwassen en verantwoordelijke mensen, om op zoek te gaan naar alternatieve uitdrukkingsvormen. We kunnen andere manieren vinden om onze boodschap over te brengen zonder de geestelijke gezondheid van onze kinderen in gevaar te brengen.