"Neem je gebroken hart en maak er kunst van"
“Neem je gebroken hart en maak er kunst van.” Dit was de zin waarmee Meryl Streep haar prachtige en klinkende toespraak afrondde toen ze in 2017 haar welverdiende Golden Globe in ontvangst nam. Het was iets meer dan een minuut waarin woorden kunst werden en elk fragment als een weerzinwekkende pil was die ons vervulde van bewondering.
We willen het hier niet hebben over het ware doel van deze toespraak of over de ontvanger ervan. Het duurde niet lang voordat Donald Trump het stokje van de boodschap overnam en een reactie publiceerde. Een antwoord dat, zoals te verwachten was gezien de carrière van het personage, niet in overeenstemming was met de morele en emotionele kwaliteit van onze ervaren actrice.
“Gebrek aan respect nodigt uit tot gebrek aan respect, geweld zet aan tot geweld, en wanneer de machtigen hun positie gebruiken om anderen te intimideren, verliezen we allemaal.”
-Meryl Streep-
Carrie Fisher
Wij van onze kant willen dieper ingaan op de laatste hand van haar toespraak. En wel in die zin die, als epiloog, perfect een principe van verbetering en absolute persoonlijke groei weergeeft: “Neem je gebroken hart en verander het in kunst.” Deze zin was in feite een advies dat Carrie Fisher , de in 2016 overleden actrice, geruime tijd geleden aan Meryl Streep gaf.
Niet iedereen wist dat er achter het beeld van prinses Leia eigenlijk een dappere vrouw schuilde, een echte krijger die te maken had gehad met verslavingen, een bipolaire stoornis en een voortdurende strijd om een plek als scenarioschrijver in Hollywood te vinden.
Carrie Fisher werd zich bewust van iets dat haar moeder, de uitzonderlijke actrice en ook in 2016 overleden Debbie Reynolds, haar ook had geleerd.
Kunst, ongeacht de vorm en het expressiekanaal ervan, is een prachtige manier om emoties los te laten en gebroken harten te genezen. En niet alleen dat. Kunst geeft ons ook waardigheid als mensen door ons in staat te stellen het beste van onszelf te geven en dit met anderen te delen.
Wij raden je aan hierover na te denken.
Kunst als catharsis, kunst als expressie en schoonheid
Het doel van de toespraak van Meryl Streep was om dieper in te gaan op de waardencrisis waarin een land verkeert, waarbij van de kant van een bepaalde klasse een heel specifiek aspect vergeten wordt. Kunst is niet alleen entertainment. Daarnaast is kunst cultuur, het is de magie van diversiteit, vrijheid en een middel om een erfenis van inspiratie en gemeenschappelijk leren te vormen.
Kunst is bovendien therapie. We hebben allemaal meer dan één film en boek in gedachten die op het juiste moment bij ons opkwam, op het moment dat we het meest nodig hadden.
Velen van ons zijn echter niet alleen passieve ontvangers van de kunstwereld, sommigen van ons maken er ook gebruik van als expressiemiddel, als catharsis en als een prachtig instrument om onze emoties een stem te geven, om onze vrijheid uit te breiden en, in draai, reik naar anderen.
Actieve kunst, artistieke oefeningen beoefend met de handen of het lichaam zijn genezend.
Een voorbeeld, zowel illustratief als vertederend, was te zien in de film ” Where Love Lies” (1995). In deze ensemblefilm waarin de levens van verschillende vrouwen worden uitgelegd, had één van hen een heel specifieke gewoonte. Elke keer dat ze teleurstelling, verraad voelde of verdriet haar hart omarmde, brak ze een glas, een kopje of een bord.
Later verzamelde zij zorgvuldig elk gebroken stuk glas of keramiek en plakte het aan de muur. Na jaren besefte ze dat ze een werk had gemaakt dat bewondering waard was. In die veelkleurige, chaotische en diverse muur waren de gebroken stukken van haar hart, omgezet in kunst, feitelijk verborgen.
Kunst als empathie
Laten we teruggaan naar de toespraak van Meryl Streep. In haar woorden herinnerde zij ons er nogmaals aan hoe de wereld van kunst en empathie op een prachtige manier met elkaar verbonden zijn.
Als er een dimensie is die krachtig doordringt in het hart van elke persoon die verbonden is met de artistieke wereld, of het nu gaat om acteren, muziek, poëzie, schilderen of schrijven, dan is het ongetwijfeld empathie.
“Kunst is de uitdrukking van de ziel die gehoord wil worden.”
Om deze reden aarzelde Meryl Streep niet om te verklaren “dat haar hart gebroken was” toen ze zag hoe de toenmalige president van de Verenigde Staten de spot dreef met de New York Times-journalist Serge Kovaleski. Hij leed aan motorische tekortkomingen als gevolg van een aangeboren ziekte.
In werkelijkheid gaat hierachter iets schuil dat niet onopgemerkt blijft. De kunstwereld en de zakenwereld waaruit de nieuwe huurder van het Witte Huis komt, komen voort uit twee totaal tegenovergestelde scenario’s.
We kunnen er niet omheen dat in de zakelijke context de woorden ‘empathie’ en ‘emotionele intelligentie’ nu onder de term ‘innovatie’ worden gelabeld. Dat wil zeggen: het zijn onbekende dimensies en tot voor kort nutteloos en volkomen onproductief.
Concluderend: gezien het feit dat we gedoemd zijn om in enigszins vreemde, complexe en zeer tegenstrijdige tijden te leven, mogen we deze prachtige en geruststellende kanalen die de kunstwereld ons biedt niet vergeten. Ze zijn een middel tot expressie en verbinding met onze emoties en die van anderen.
Kunst maakt ons menselijk en creëert op haar beurt buitengewone mensen. Zoals Meryl Streep zelf.
