John Hughlings Jackson, pionier van de neurologie
Men beschouwt John Hughlings Jackson als één van de pioniers van de neurologie. Zijn bijdragen zijn echter ook heel vaak toegepast in de psychiatrie. Hij leefde in de negentiende eeuw. Het was een tijd waarin er bijna geen hulpmiddelen waren om de hersenen te bestuderen. Om die reden is het dan ook verrassend dat hij tot hele goede conclusies kwam.
John Hughlings Jackson is beroemd wegens zijn onderzoek dat ons geholpen heeft om epilepsie te begrijpen. In feite is zijn studie van tijdelijke psychomotorische crises vandaag de dag nog steeds legitiem.
“Alles wat we doen, elke gedachte die we ooit hadden, wordt door de menselijke hersenen voortgebracht. Hoe ze precies werken, blijft echter één van de grootste onopgeloste mysteries en het lijkt dat hoe meer we hun geheimen onderzoeken, hoe meer verrassingen we vinden.”
Wat in het leven van deze grote pionier echter het meest opviel, was zijn vermogen om te observeren en te analyseren. Hij maakte met name heel gedetailleerde verslagen van zijn klinische gevallen.
Bovendien was hij in staat om vanuit die gegevens tot verrassend accurate besluiten te komen. Hij was ook lid van de Royal Society. Dat is de meest prestigieuze wetenschappelijke groep in het Verenigd Koninkrijk.
De afkomst van John Hughlings Jackson
John Hughlings Jackson werd op 4 april 1835 geboren in York, Engeland. Hij was de jongste van vijf kinderen. Zijn vader was een welvarende boer die ook bier brouwde. Zijn moeder kwam uit een welgestelde familie van belastinginspecteurs.
Jackson kwam ter wereld op een moment van grote verandering. De verschillende wetenschappen waren toen namelijk in volle ontwikkeling. Veel daarvan werden echter nog steeds niet aanvaard als formele vakgebieden.
John Hughlings Jackson beëindigde het formele onderwijs op de leeftijd van 15. Daarna schreef hij zich in als leerjongen bij een arts met de naam William Charles Anderson. Na die periode ging hij naar de Medical School in York. Uiteindelijk studeerde hij aan het St. Bartholomew’s Hospital in Londen.
Een opmerkelijke arts
John Hughlings Jackson vestigde zich als huisarts in de ziekenhuisapotheek in York. In 1859 verhuisde hij naar Londen. In datzelfde jaar werd zijn eerste artikel in de neurobiologie gepubliceerd. Het onderwerp was gezichtsverlamming. Samen met zijn levenslange vriend Jonathan Hutchinson werd hij ook medisch verslaggever.
Voor een doctoraat in de geneeskunde stelde Jackson in 1860 een proefschrift voor aan de St. Andrews University. Hij verwierf de doctorstitel wat een stimulans voor zijn loopbaan betekende. In 1863 werd hij assistent-arts in het London Hospital. Daar kreeg hij ook de opdracht om het neurologische diagnoseprogramma te leiden.
Vanaf dat moment begon hij op regelmatige basis publicaties te schrijven. Daarin verzocht hij om zijn proefschrift te aanvaarden en te bekrachtigen. Zijn methodologie voor de analyse van het ziektebeeld en van de symptomen, en zijn onderzoeken omtrent afasie hebben hem beroemd gemaakt.
In 1869 deed hij echter zijn grootste bijdrage. Hij publiceerde toen A Study of Seizures (Een studie over toevallen). In de wereld van de geneeskunde werd dit werk een klassieker.
Grote bijdragen tot de geneeskunde
John Hughlings Jackson beweerde dat het zenuwstelsel in drie niveaus opgesplitst was:
- Het lagere niveau omvatte de meest elementaire beweging en is afhankelijk van de ruggengraat.
- Het middelste niveau kwam overeen met wat hij de motorische zone noemde en dat verbonden was met de hersenschors.
- Het bovenste niveau had te maken met de meest complexe functies en was verbonden met de prefrontale zone.
Zijn onderzoek zorgde er ook voor dat we als nooit tevoren epilepsie kunnen begrijpen. Hij maakte namelijk een goede analyse van de symptomen, de typologieën en de variëteiten.
Jackson slaagde er bovendien ook in om sommige uitingsvormen van deze ziekte te linken aan geestelijke en gedragsstoornissen. Dat was een echte vernieuwing.
John Hughlings Jackson was ook de oprichter van een prestigieus tijdschrift, Brain (Hersenen). Het werd voor het eerst uitgegeven in 1878 en wordt vandaag nog steeds uitgegeven. Dit tijdschrift publiceert werken in de klinische en in de experimentele neurologie.
De geweldige nalatenschap van John Hughlings Jackson
John Hughlings Jackson was eveneens voorzitter van de Ophtalmology Society of the United Kingdom, de London Medical Society en de London Clinical Society.
Later werd hij de eerste voorzitter van de London Neurological Society. Van verschillende universiteiten ontving hij eervolle onderscheidingen. Zijn invloed op de studie van de hersenen en van het zenuwstelsel was enorm.
Die invloed was zo sterk dat grote figuren als onder andere Charcot, Sigmund Freud, Henry Ey en psychiaters als William Osler en Joseph Lister zijn werk gebruikten.
John Hughlings Jackson stierf op 7 oktober 1911. Hij was 71 jaar oud. Tijdens zijn laatste jaren leed hij aan doofheid. Desondanks bleef hij actief tot aan zijn dood.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Covo, P. C. (2006). John Hughlings Jackson, un científico victoriano. Acta Neurol Colomb, 22(3).
