Je verdient de liefde die je anderen geeft
Je verdient de liefde die je anderen geeft. Je verdient dezelfde mate van oprechte, onzelfzuchtige en authentieke genegenheid. Maar wat je terugkrijgt van andere mensen is niet altijd gelijk aan wat je geeft. Het is niet altijd zo sterk of zo echt.
Het leven is geen boemerang: wat je geeft zal niet altijd bij je terugkomen. Toch geef je bijna nooit op in je pogingen om mensen het beste van jou te geven.
Bijna iedereen heeft op een gegeven moment te horen gekregen dat als je mensen wilt aantrekken, je ‘leuke’ of ‘lieve’ dingen voor ze moet doen. Zo begin je aan een gedragspatroon vol met allerlei kleine details, gunsten, voorkeuren, geschenken, vleierij enzovoort. Je weet dat affectie voortkomt uit aandacht, maar er zijn momenten dat je je eigen grenzen overschrijdt.
We hebben het niet alleen over hofmakerij. De wereld zit vol met mensen die eindeloos geven. Er zijn zoveel mensen die zich niet beseffen hoezeer ze zichzelf in de vingers snijden door hun hele ziel aan te bieden zonder in ruil daarvoor iets terug te krijgen.
Dit zijn mensen die zich met hun hele wezen inzetten voor anderen. Ze denken dat het meer is dan alleen een waardevolle investering: het is waar het leven om draait. Maar als het gaat om genegenheid, is het niet altijd een goede zaak om extreme offers te brengen. Het heeft zeker zijn gevolgen en het kan veel vergen van je mentale en emotionele gezondheid.
“De manier van geven is meer waard dan het geschenk.”
Je verdient de liefde die je anderen geeft, niet een of andere goedkope vervanging
Zorg ergens voor en het zal bloeien. Planten zijn hier een goed voorbeeld van. Kijk maar wat er gebeurt als je ze in het zonlicht zet, bemest, hun oude bladeren verwijdert en ze verpot naar grotere potten, zodat ze hun wortels kunnen ontwikkelen. Aandacht, bezorgdheid en affectie laten je groeien in elke betekenis van het woord en in elke richting.
Net zoals de tuinman zorgt voor zijn planten, zou ook iemand voor de tuinman moeten zorgen. Ook hij heeft aandacht en zorg nodig, een klein detail dat velen van ons vergeten. Je verdient de liefde die je anderen geeft.
Er zijn mensen die jarenlang iedereen altijd maar liefde hebben gegeven. Ze beladen mensen met aandacht en emoties, maar krijgen dezelfde positieve energie niet altijd terug. Op de een of andere manier hebben deze mensen een soort tweederangs liefde aanvaard.
Het is een goedkope vervanging die je niet alleen niet laat bloeien, maar die je eigenlijk vergiftigt. Toch weerhoudt dit deze mensen er niet van om elke dag opnieuw te doen wat ze doen. Op dit moment vraag je je misschien af waarom ze dit precies doen, of waarom mensen vastlopen in eenrichtingsrelaties. Het antwoord is veel ingewikkelder dan je zou denken.
De reden voor dit gedragspatroon
We zouden kunnen zeggen dat het gewoon een gebrek aan zelfrespect is, maar het gaat verder dan dat. Wanneer deze mensen in therapie gaan, is het eerste wat opvalt hoe hun interne dialoog stroomt.
Wanneer zij worden gevraagd iets over zichzelf te vertellen, zeggen ze dingen als: “Ik ben de tweede van drie broers en zussen. Je weet hoe moeilijk dat kan zijn, niemand heeft aandacht voor je”. Of dan is er “Ik ben een verkoper. Ik moest meteen gaan werken en kon dus niet studeren. Veel van mijn dromen moest ik opgeven…”
Vaak zie je dat de levens van deze mensen in de kiem zijn gesmoord. Je bemerkt een soort berustende acceptatie en krijgt het gevoel dat ze diep van binnen denken dat ze deze zwart-wit realiteit gewoon verdienen.
Ze raken in relaties verwikkeld die hen niet echt gelukkig maken. Ze geven ze alleen niet op omdat ze niet denken dat ze iets beters kunnen krijgen. In hun hoofd heeft het leven ze altijd op de tweede plaats gezet, ze kunnen dus net zo goed genoegen nemen met wat ze maar kunnen krijgen.
Er is één ding dat echt opvalt in al deze gevallen. Deze mensen zijn in staat om alles wat ze hebben weg te geven aan anderen. Hun liefde en aandacht is het beste wat ze te bieden hebben. Het is hun grootste troef en als ze niet alles van zichzelf zouden geven, zouden ze zich nog gefrustreerder voelen.
Geef jezelf wat je nodig hebt
Je verdient de liefde die je anderen geeft. Het is niet egoïstisch om zo te denken, het getuigt van persoonlijke integriteit en waardigheid. Je bent al zo lang de enige tuinier of architect van de relaties waar jij de basis voor hebt gelegd.
Je hebt elk onderdeel ervan gebouwd en je bent ook de enige die ervoor zorgt dat het dak niet boven jullie hoofden instort. Jij bent de enige die ervoor zorgt dat de liefde veilig blijft, beschut. Maar jijzelf bent buitengesloten, en de kou begint tot je door te dringen.
Je verdient de liefde die je anderen geeft en waar je altijd al van gedroomd hebt, maar die je nu niet hebt. Zoals we eerder al zeiden, het leven is geen boemerang: je krijgt niet altijd terug wat je geeft. Vaak stopt de boemerang halverwege of komt deze niet eens terug.
Dus stop met gooien. Stop met wachten tot mensen teruggeven wat ze niet bereid lijken te geven. Stop met het steken van je energie in een investering die je alleen maar verlies oplevert, geen winst.
Je verdient het soort liefde dat geen pijn doet, de liefde die je anderen geeft, het soort dat je vervult en je helpt groeien. Je moet veeleisend zijn en het gevoel hebben dat je het verdient. Er is geen betere manier om dat te doen dan door je strategie te veranderen. Ga van ‘gever’ naar ontvanger.
Je bent al een expert in het geven van de prachtige soort affectie waardoor mensen zich bekrachtigd en belangrijk in het leven voelen, dus begin die liefde ook te ontvangen. Bekrachtig jezelf, geef je innerlijke tuin water, en volg de dromen die je ooit eens hebt opgegeven. Neem geen genoegen en ontdoe jezelf van al die roestige acceptatie. Bevrijd jezelf en vind jezelf vervolgens.