Je fouten erkennen betekent dat je ervan kunt leren

Confucius zei ooit: “Als je een fout maakt en deze niet corrigeert, wordt dit een fout genoemd.” Als we die logica volgen, is het dan waar dat het ontkennen van onze fouten betekent dat we er niets van leren? Met andere woorden, is het ontkennen van een fout het eerste obstakel om onze fout recht te zetten? Moet je je fouten erkennen om er iets van te leren?

De veel uitgesproken zin ‘ik was het niet’ laat duidelijk zien dat iemand niet bereid is zijn verantwoordelijkheid te nemen. Houdt het gebruiken van deze zin niet simpelweg in dat je je fout probeert goed te praten? En is het goedpraten van je fout niet gewoon een manier om te negeren wat je hebt gedaan? Uiteindelijk hebben we het dus over ontkenning.

Je fouten erkennen of je fouten ontkennen

Wanneer je je fouten niet erkent, probeer je meestal afstand te creëren tussen jezelf, wat er is gebeurd en de gevolgen daarvan. Diezelfde afstand maakt het echter moeilijker om te leren van hetgeen er gebeurd is. Het verdringt de mogelijkheid om het proces te herzien en je fouten te erkennen.

Aan de andere kant kan dezelfde afstand je in eerste instantie een beetje opluchting bieden. Die opluchting kan echter snel veranderen in angst als je opnieuw voor dezelfde uitdaging komt te staan. Dan zul je jezelf een klap voor je kop geven omdat je je fouten de eerste keer niet hebt rechtgezet.

Stel je voor dat je voor een bedrijf werkt waarbij je moet communiceren met mensen uit andere landen die verschillende talen spreken. Als je, als leidinggevende er niet van uitgaat dat iemand (of jij) bereid moet zijn om die telefoontjes te plegen, is het onwaarschijnlijk dat je die verantwoordelijkheid op je zal nemen. Dientengevolge zal de communicatie waarschijnlijk niet meteen plaatsvinden, en zal het moeilijk zijn om dit bij de volgende gelegenheid te bewerkstelligen.

Laten we zeggen dat je weigert om je fouten te onderzoeken of ze te erkennen. Dit zal niet alleen bepaalde dingen onmogelijk maken voor de toekomst, het vormt ook een barrière voor zelfkennis. Als je het proces ontkent, ontken je ook je verantwoordelijkheid voor de dingen die je wel goed hebt gedaan. Het resultaat is dat je je niet bewust bent van je mogelijkheden en dat je niet in staat bent om er het beste van te maken.

Hoe het ontkennen van je fouten voorkomt dat je ervan leert

Op dit moment is het de moeite waard om te kijken naar een studie die werd uitgevoerd door een team van onderzoekers van de Universiteit van Californië en New York te kijken. De studie toonde aan dat het feit dat je je eigen fouten niet accepteert, gerelateerd is aan je persoonlijkheid. Het vermindert eigenlijk je groeipotentieel.

Om deze conclusies te bereiken, werden duizenden profielen geanalyseerd. Hierbij probeerden de onderzoekers de typen dominante persoonlijkheden te identificeren op basis van hoe mensen reageerden op het maken van fouten.

Deze studie bood enkele interessante resultaten. Een resultaat was dat onderzoekers naar schatting 70% van de bevolking konden indelen in drie grote groepen, afhankelijk van de manier waarop zij reageerden op fouten.

Het is altijd iemand anders zijn schuld

Kinderen zeggen  altijd ˝ik was het niet!” Het blijkt echter dat veel volwassenen dit ook blijven zeggen. Met andere woorden, wanneer dit soort mensen een fout maken, zijn ze niet bereid om hun verantwoordelijkheid te nemen. In plaats daarvan schuiven ze de schuld af op iemand anders.

Hun fouten erkennen is moeilijk voor ze. Door de schuld op iemand anders te schuiven, ontkennen ze als het ware hun eigen fouten. Deze mensen zijn niet volwassen genoeg om hun fouten toe te geven of zichzelf beter te leren kennen. Ze hebben de neiging om het slachtoffer te spelen. Ze zijn niet in staat hun schuld te accepteren en kunnen geen constructieve beoordeling maken van wat er is gebeurd.

Er is niets gebeurd

Je fouten erkennen is een ding. Maar je hebt ook mensen die oprecht niet inzien dat ze überhaupt een fout hebben gemaakt. Met andere woorden, het maakt niet uit hoe vaak je hen wijst op wat ze hebben gedaan. Ze zijn simpelweg niet in staat om hun schuld hierin te herkennen.

Dit soort mensen zullen volledig ontkennen dat ze iets verkeerd hebben gedaan. Ze nemen de schuld niet rechtstreeks op zich, omdat ze niet zien waar ze schuldig aan zijn. Voor hen is het onmogelijk om te leren van iets dat niet bestaat of dat ze niet willen erkennen.

Meer verantwoordelijkheid nemen dan nodig is

Leren van onze fouten betekent onze fouten erkennen. Het is belangrijk om dingen te kunnen zeggen als ‘het was mijn schuld.’ Gelukkig kunnen de meeste mensen het toegeven wanneer ze ongelijk hebben. Ze zijn bereid om te corrigeren, herstellen, dingen recht te zetten en te verbeteren.

Toch moeten we voorzichtig zijn. Soms komen we namelijk mensen tegen die tot het andere uiterste gaan. Ze nemen niet alleen verantwoordelijkheid voor hun daden, maar ook voor die van anderen. Daardoor kunnen ze misschien veel middelen verspillen om het goed te maken en zichzelf onevenredig straffen voor wat er is gebeurd.

Dat gezegd hebbende, fouten maken is menselijk. Maar je fouten erkennen en ervan leren, dat is ook menselijk. Het is zelfs een geweldige kans om een ​​beter mens te worden en om onszelf te leren kennen. Het betekent niet dat je de hele dag fouten zou moeten maken, maar als de gelegenheid zich voordoet, verspil dit dan niet door in de ontkenning te schieten.