Horen: het laatste zintuig dat verloren gaat voor de dood
De dood is en blijft een mysterie. In feite begrijpen we het nog maar net. De wetenschap heeft echter onlangs ontdekt dat het vermogen om te horen het laatste zintuig is dat we in de regel verliezen voordat we sterven.
We gaan allemaal dood. Daarom is het een moment dat veel vragen oproept. Lang is gedacht dat het gehoor actief blijft nadat het zicht en de andere zintuigen zijn uitgevallen, zelfs het bewustzijn. Nu is er een wetenschappelijk onderzoek dat dit bevestigt.
Dit is een heel belangrijke ontdekking, als we bedenken dat praten met een geliefde voor de dood heel troostend kan zijn voor beide partijen. Sterker nog, als het oor nog actief is, kunnen liefdevolle woorden mensen helpen om die laatste stap rustiger te nemen.
“De dood is gemakkelijker te dragen zonder eraan te denken, dan de gedachte aan de dood zonder gevaar .”
Horen op het moment van overlijden
Onderzoek naar horen op het moment van overlijden werd uitgevoerd door onderzoekers van de Universiteit van British Columbia (Canada). De resultaten werden gepubliceerd in het tijdschrift Scientific Reports (Engelse link).
Het onderzoek werd uitgevoerd bij patiënten van het St John’s Hospice in Vancouver die op het punt stonden te sterven. Hun gegevens werden vergeleken met een controlegroep bestaande uit gezonde mensen.
De groep onderzoekers, onder leiding van Dr. Elizabeth Blundon, volgde de patiënten door middel van elektro-encefalogrammen (EEG’s). Deze meten de elektrische activiteit van de hersenen en detecteren of er een reactie is op omgevingsstimuli.
De metingen werden uitgevoerd op momenten dat de mensen bij bewustzijn waren en nadat ze het bewustzijn hadden verloren. Ze luisterden naar gewone en zeldzame geluiden. Hetzelfde werd gedaan bij gezonde mensen. Het resultaat was dat er in beide gevallen een vergelijkbare reactie van de hersenen was.
Studieresultaten
De onderzoekers concludeerden dat mensen nog steeds konden horen toen ze bewusteloos raakten, kort voordat ze stierven. Dr. Elizabeth Blundon legde uit dat er een moment is waarop mensen die een natuurlijke dood sterven in een fase komen waarin ze niet meer reageren. De uitgevoerde metingen wezen er echter op dat ze nog steeds in staat waren om te horen.
Blundon voegde eraan toe dat “onze gegevens aantonen dat een stervend brein kan reageren op geluid, zelfs in een bewusteloze toestand, tot de laatste uren van het leven.” Dit ondersteunt het idee dat het gehoor het laatste zintuig is dat verloren gaat.
De onderzoekers weten echter niet of deze geluidspieken een bewustzijnsniveau impliceren. Met andere woorden, we weten nog steeds niet in hoeverre mensen in deze toestand de betekenis van geluiden kunnen begrijpen.
Romayne Gallagher, een arts die dit specifieke onderwerp ook heeft bestudeerd, gelooft dat er een bepaald niveau van bewustzijn is. Dat komt omdat ze tijdens haar carrière extreem positieve reacties heeft waargenomen bij mensen die op het punt stonden te sterven toen ze luisterden naar de stemmen van de mensen van wie ze hielden.
Toch kon het aangehaalde onderzoek deze mogelijkheid niet bevestigen of uitsluiten.
Andere interessante feiten
In 2017 stelde Dr. Sam Parnia van de New York University ook veel vragen over de laatste momenten van het leven. Zijn eigen ervaringen met patiënten die een hartstilstand hadden gehad en daarna weer tot leven waren gekomen, brachten hem tot de overtuiging dat hersenactiviteit behouden blijft, zelfs nadat het lichaam klinisch dood is.
Parnia beweerde dat de dood een proces is en geen moment. Daarom is er, wanneer de longen stoppen met ademen en het hart stopt met kloppen, nog steeds activiteit in de hersenen. Dit houdt nog minstens drie minuten aan. Het is niet duidelijk of de persoon zich bewust is van zijn eigen dood, maar Parnia denkt van wel.
Parnia vestigt ook de aandacht op het feit dat iemand na een hartaanval weer tot leven kan worden gewekt als er geen hersenbeschadiging is. Hij zegt dat dit zelfs mogelijk is tot vijf of zes uur na de ‘dood’ en dat dit alleen mogelijk is omdat de hersenen blijven functioneren. Het onderwerp is fascinerend, maar zoals bij zoveel andere onderwerpen zijn er op dit moment meer vragen dan antwoorden.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
Llano Escobar, A. (1990). El morir humano ha cambiado. Boletín de la Oficina Sanitaria Panamericana (OSP); 108 (5-6), mayo.-jun. 1990.
