De vreemde stad van tweelingen
De geboortes van tweelingen komen niet erg vaak voor. Slechts bij één op de 250 geboortes wordt er namelijk een tweeling geboren. Een Braziliaanse gemeente met de naam Cândido Godói in de staat Rio Grande do Sul heeft in verhouding het hoogste aantal tweelingen ter wereld. Het wordt dan ook de stad van de tweelingen genoemd.
Wanneer je deze stad van tweelingen binnenkomt, dan zie je zelfs een welkomstbord dat zegt “Cândido Godói, Het Land van Tweelingen.” Op wereldvlak kennen mensen deze stad als de “tweelinghoofdstad van de wereld.” Dat komt omdat één op de 10 vrouwen in dit stadje bevallen is van een tweeling.
Cândido Godói, de stad van tweelingen
Deze stad van tweelingen bevindt zich in een afgelegen gehucht in Brazilië en heeft een bevolking van ongeveer 6.500 mensen. De stad ligt in de staat Rio Grande do Sul naast Argentinië.
Momenteel leven 90 tweelingen in de stad. Het gebied Linha São Pedro bezit specifiek 44 tweelingen. Tussen 1959 en 2014 waren 35% van de geboortes in Cândido Godói tweelingen.
In dit stadje bevalt één op de 10 vrouwen van een tweeling. Deze streek kan dus uitpakken met het grootste aandeel tweelingen ter wereld. Er is echter nog een ander aspect van deze Braziliaanse stad en zijn tweelingen dat opvalt. De meeste eeneiige tweelingbroers en -zussen hebben blond haar en blauwe ogen.
De bewoners van Cândido Godói zijn zich ook heel bewust van deze merkwaardige situatie. Elk jaar organiseren ze een tweelingfestival waar ze alle tweelingen uit de streek samenbrengen.
Toch kunnen deze dorpsbewoners niet verklaren wat er in hun eigen stad gebeurt. Sommige mensen denken dat het misschien het resultaat is van oneigenlijk gebruik van nucleaire energie. Anderen geloven dat er iets in het water zit. Er zijn zelfs nog steeds mensen die vasthouden aan de theorie dat er sprake is van een “buitenaardse invloed.”
Op dit moment vallen echter twee theorieën op als de meest redelijke. Eén theorie heeft te maken met de experimenten van een beroemde nazi-arts. De andere theorie is gebaseerd op een genetische theorie die men het oprichterseffect noemt.
Hypothese 1: experimenten van een nazi-arts
De hypothese sluit aan bij het onderzoek van de Argentijnse geschiedkundige en journalist Jorge Camarasa. Dit werk heeft hij gebundeld in zijn boek Mengele: The Angel of Death in South America (Mengele: de Engel des Doods in Zuid-Amerika).
Dit boek beschrijft de experimenten die de nazi-arts Josef Mengele in de jaren ’60 uitgevoerd heeft. Het gaat specifiek over zijn experimenten in Brazilië. Hij voerde die uit nadat hij naar Latijns-Amerika gevlucht was toen Wereldoorlog II eindigde.
Deze nazi-arts had de leiding over het concentratiekamp in Auschwitz. Daar gebruikte hij Joodse mensen als proefkonijnen voor zijn gruwelijke experimenten. Het doel van Mengele was om de veronderstelde superioriteit van het Arische ras te bewijzen. Wegens zijn daden van wreedheid kennen mensen hem vandaag als de Engel des Doods.
Mengele was geobsedeerd door eeneiige tweelingen en broederlijke tweelingen. Volgens hem was het nodig om het geheim van de geboorte van meerlingen te ontdekken zodat hij het aantal inwoners van het Arische ras kon laten stijgen.
Tot dat doel vormde hij dit kleine stadje om tot een menselijk laboratorium. In 1961 kwam hij in het stadje aan. Vanaf dat moment steeg het aantal geboortes van tweelingen. Sommige getuigen zeggen dat ze zich de tijd herinneren dat Mengele in hun stad was. Ze beweren dat de arts sommige zwangere vrouwen met vreemde drankjes en injecties behandelde.
Hypothese 2: het oprichterseffect
Een omvangrijk genetisch onderzoek van de bevolking van Cândido Godói toonde aan dat de experimenten van Mengele niet de reden waren waarom er daar zovele tweelingen geboren worden.
De meeste mensen in dit stadje zijn namelijk afkomstig van een kleine groep voorouders. Dit betekent dus dat bijna alle dorpsbewoners op één of andere manier met elkaar verwant zijn. Dat wil dus ook zeggen dat ze vele genetische kenmerken met elkaar delen.
Deskundigen noemen dit genetisch effect het “oprichterseffect.” Het verwijst naar de creatie van een nieuwe bevolkingsgroep door een klein aantal individuen. Dit komt bij het menselijke ras niet erg vaak voor. Toch zijn er door de geschiedenis heen enkele voorbeelden. In sommige vallen is het vrijwillig en in andere opgelegd.
Vele dorpsbewoners in Cândido Godói delen het gen TP53 met elkaar. 43 van de vrouwen die bevallen zijn van een tweeling, hebben ook dit gen.
Deskundigen verbinden dit gen met vruchtbaarheid en met een grotere kans op de geboorte van een tweeling. Het is echter niet de enige factor die hiervoor bepalend is. Het gen zorgt er ook voor dat bepaalde vrouwen de aanleg hebben om van meerlingen te bevallen.
Hoe verklaren we deze stad van tweelingen?
Naast al die vaststellingen hebben deze onderzoeken ook onthuld dat er reeds vóór de komst van Mengele sprake was van een hoog aantal geboortes van tweelingen. Eigenlijk is het ook mogelijk dat dit bijzondere kenmerk van de stad precies de reden was waarom Mengele besloot om zich in Cândido Godói te vestigen.
Het is dus wel zo dat we het bestaan van deze mysterieuze stad van tweelingen niet kunnen verklaren door middel van de veronderstelde experimenten van Mengele. Het antwoord is daarentegen te vinden in de biologische en genetische kenmerken van de bevolking.
