De obsessie voor rechtvaardigheid: een andere kant van het slachtofferschap
Een obsessie voor rechtvaardigheid is, net als elke andere obsessie, eerder een neurotische houding dan een redelijke. Natuurlijk willen de meesten van ons dat ieder mens krijgt wat hij verdient. Maar als iemand zich te veel op dit doel richt, kan het meer een probleem worden dan een deugd.
In sommige gevallen is een obsessie voor rechtvaardigheid slechts een facet van slachtofferschap. Dit laatste is een houding die gekenmerkt wordt door het onrealistische idee dat het individu voortdurend geschaad of misbruikt wordt. Soms is dit idee ook aanwezig in een groep. In tegenstelling tot echte slachtoffers (Spaanse link) overdrijven of simuleren ze echter de schade die ze ontvangen.
In feite gaan een obsessie voor rechtvaardigheid en slachtofferschap vaak hand in hand. Het is bijna altijd een onbewuste houding. Het individu dat deze houding aanneemt, weigert situaties objectief te beoordelen.
In plaats daarvan verklaren en argumenteren ze dat zij het voorwerp zijn van echte schade. Ze zeggen dat een externe factor de schuldige is. Daarnaast zijn ze van mening dat de uitweg zou zijn om die factor te veranderen. Dat gezegd hebbende, ondernemen ze niet daadwerkelijk actie om dat te bereiken.
Doe je broer recht (dat kun je doen, of je nu van hem houdt of niet) en je zult van hem gaan houden. Maar doe hem onrecht omdat je niet van hem houdt, en je zult hem gaan haten.”
.
Het professionele slachtoffer
Mensen die geobsedeerd zijn door rechtvaardigheid voelen zich in een permanente positie van minderwaardigheid of kwetsbaarheid. Het is geen minderwaardigheidscomplex als zodanig, maar eerder een basisovertuiging waarop ze een rechtvaardig discours bouwen. Het is meer een mentale constructie dan een existentiële.
Een belangrijk element is dat de toestand van kwetsbaarheid (Spaanse link) of minderwaardigheid meestal wordt overdreven of uitgebreid naar aspecten waarin dit criterium niet van toepassing is.
Bijvoorbeeld als iemand geen eigen voertuig heeft en het moeilijk vindt om op tijd te komen voor zijn afspraken. Ze kunnen dat idee uitbreiden en zo ver gaan dat ze beweren dat ze niet productief genoeg zijn omdat ze geen auto hebben.
In feite wordt hun overtuiging een element dat te veel benadrukt wordt. Het kan voor hen zelfs een toverformule worden die al hun problemen of ongelukken verklaart. In de regel is dit soort logica niet in één, maar in meerdere aspecten van hun leven tegelijk aanwezig.
Een obsessie boor rechtvaardigheid
Wanneer iemand door dit soort mentaliteit wordt overgenomen, passen ze meestal hetzelfde gedachtepatroon toe op verschillende gebieden van hun leven. Als gevolg daarvan is er altijd iets of iemand om de schuld te geven van hun tegenslagen. Als ze bijvoorbeeld geen partner hebben, komt dat omdat alle potentiële kandidaten die ze ontmoet hebben niet weten hoe ze hen moeten waarderen.
Wanneer hun familierelaties moeizaam verlopen, komt dat door het complete gebrek aan empathie van hun familieleden. Als ze geen baan kunnen krijgen, komt dat door de tegenwerkende krachten.
Samen vormt dit een voedingsbodem voor een obsessie voor rechtvaardigheid. Het vormt en voedt het. Het is een rebelse houding waarin een verandering in anderen of in de wereld, in het algemeen, wordt nagestreefd of geëist. Het gaat ervan uit dat als de rest verandert, hun eigen problemen zullen ophouden.
Naast het bovenstaande bouwen ze een argument op waarin de problematische factoren in hun omgeving niet het gevolg zijn van hun eigen fouten of tekortkomingen. Ze zijn het gevolg van een wil om hen kwaad te doen.
Gaf het bedrijf hen maar een auto, dan zouden ze geen klachten hebben over hun werkprestaties. Als hun familie wat meer empathie met hen had, zouden ze geen ruzie met hen hebben. Maar nee: het bedrijf is gierig en de familie is egoïstisch.
Een vicieuze en tragische cirkel
Mensen die geobsedeerd zijn door rechtvaardigheid hebben de neiging zich extreem onrechtvaardig te gedragen tegenover anderen. Vaak zelfs tegenover zichzelf. Dat is een van de valkuilen van slachtofferschap. Het voeden van het idee dat hun veronderstelde positie van minderwaardigheid of kwetsbaarheid hen het recht geeft om anderen hard te beoordelen.
Deze burgerwachten van beroep zijn echter meestal goede mensen die gevangen zijn geraakt in hun eigen psychologische fictie. Ze voelen zich kwetsbaar, maar misschien niet om de redenen die ze aangeven. In feite is het mogelijk dat hun onzekerheden en gevoelens van frustratie vanwege hun afgeknotte of mislukte doelen hen parten spelen.
Natuurlijk bestaat onrecht en is het heel reëel. Het is ook waar dat het in veel gevallen ontoelaatbaar is, en het is onze plicht ertegen te strijden. Toch is het altijd een goed idee om deze situaties met een koel hoofd te bekijken.
Moeten we het feit dat iemand bepaalde voordelen niet heeft echt als onrecht aanpakken? Kan het ontbreken van iets of het geconfronteerd worden met bepaalde problemen niet gezien worden als een uitdaging om positieve verandering te inspireren in plaats van als een handicap?
Wie geobsedeerd is door rechtvaardigheid zou over deze vragen moeten nadenken en ze beantwoorden door eerlijk te zijn tegenover zichzelf.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Arias, A. (2012). Teoría crítica y derechos humanos: hacia un concepto crítico de víctima. Nómadas: Critical Journal of Social and Juridical Sciences, (36), 31-60.
- Javaloy, F. (1983). Psicología del fanatismo. Universitat de Barcelona.
