De illusie van controle in therapie
We hebben waarschijnlijk allemaal wel momenten gehad waarop we ons afvroegen of het misschien een goed idee zou zijn om naar een psycholoog te gaan. We hebben twijfels en angsten en vragen advies aan de mensen om ons heen. Misschien zoeken we zelfs naar alternatieve medicijnen en pseudowetenschappelijke therapieën voor gemoedsrust. We hebben de illusie van controle, maar hebben we echt de controle?
We raadplegen de hulp van specialisten op zoek naar een uitweg. Soms kan ons emotionele welzijn een punt bereiken dat zo diep is dat het lijkt dat alle licht en hoop verloren is.
“Ik weet dat ik de dingen niet altijd op de juiste manier heb gedaan. Ik probeer alleen maar na te denken over hoe ik mezelf beter kan maken. Hoe ik een betere man, een betere vader, een betere persoon, een betere artiest kan worden.”
-Nayvadius Cash-
Als we het met onze therapeut eenmaal over onze doelstellingen hebben gehad, komen energie en intentie aan de beurt. De berg die te hoog leek, lijkt nu enigszins benaderbaar. We voelen dat we beter worden en we zeggen vervolgens zelfs tegen onszelf dat we vorderingen maken, en we geloven het steeds vaker…
Nu beginnen er zinnen door ons hoofd te gaan als “Ik kan het,” “Er is nog niets ergs gebeurd,” “Goede tijden gaan gepaard met slechte dingen”…Wanneer is het tijd om te stoppen met therapie?
De illusie van controle
De illusie van controle is iets dat bekend is bij psychologen en ook mensen zelf zijn zich ervan bewust, ook al hebben ze het er misschien niet met zoveel woorden over gehad. We ontwikkelen manieren om onszelf voor de gek te houden, naast andere redeneer- en denkmiddelen.
Controle is een van de bekendste ideeën. Dit is het gevoel dingen te overheersen of te beheersen die niet echt van ons afhankelijk zijn. Een duidelijk voorbeeld hiervan is een gokker. Hij gelooft dat hij strategieën gebruikt voor oncontroleerbare spellen (zoals roulette).
“De realiteit is slechts een illusie, zij het een zeer aanhoudende.”
-Albert Einstein-
Tijdens therapie, en vooral met bepaalde ziekten, is het idee van controle echter riskant. Tijdens therapiesessies is deze illusie van controle een van de problemen die naar boven kunnen komen. Het is logisch dat wanneer we onszelf weten te bevrijden van onze negatieve gedachten, we beginnen te twijfelen of we überhaupt nog wel hulp nodig hebben.
Denken dat je nu beter bent, is iets positiefs, maar je moet het wel zien in relatie tot de realiteit en nooit je perspectief verliezen. Het is een van de doelstellingen waar therapeuten aan moeten werken tijdens de therapie.
Van alle mogelijke redenen waarom een persoon kan besluiten met zijn therapie te stoppen, is de illusie van controle een van de meest schadelijke. Dit komt door de consequenties die onvoorbereide terugvallen kunnen hebben.
Het belang van follow-up in therapie
Wanneer we resultaten beginnen te boeken in therapie, richten we ons op de volgende stappen. We stellen ons zelfs onze eigen doelen voor en nemen beslissingen over hoe we ons voelen. Dit is iets heel positiefs.
Het stoppen van schadelijke gedachten en slechte gewoonten betekent echter niet dat we er ‘controle’ over hebben. Dit is het moment waarop we goed op moeten letten tijdens de therapie en niet moeten opgeven wat ons beter heeft gemaakt.
Als we het eerste probleem hebben opgelost, is het het beste om een preventieplan te ontwerpen waarmee we de resultaten van de therapie kunnen bijhouden. Anders kan het namelijk zijn dat we geen volledige strategieën ontwikkelen om beter te worden of om beter te blijven.
“Lieg vooral niet tegen jezelf. De man die tegen zichzelf liegt en naar zijn eigen leugen luistert, komt op een punt dat hij de waarheid in hem of om hem heen niet kan onderscheiden, en dus alle respect voor zichzelf en voor anderen verliest. En omdat hij geen respect heeft, houdt hij op met lief te hebben “.
Wat gebeurt er als we een familielid of een kennis hebben die zich op dit moment op dit punt bevindt? In dit geval zou het ideaal zijn om hem te helpen de nieuwe gewoonten en strategieën die hem daar hebben gekregen, te versterken. Controleer op zelfbedrog. De therapeut zal geleidelijk tweewekelijkse, maandelijkse, driemaandelijkse en halfjaarlijkse sessies plannen voordat hij definitief wordt ontslagen.
Dan begint het proces van ‘monitoring’ en supervisie. Het kan zijn dat je begint te twijfelen of het goed met je gaat, of dat je geliefde dat doet.
Het is riskant om alleen maar te zeggen “het gaat goed” als we die illusie van controle onder ogen moeten zien en eens goed moeten kijken naar het pad dat we hebben afgelegd en niet het doel. Vergeet niet dat het doel een gevolg is van de kleine stapjes die je onderweg maakt.
“Succes wordt niet alleen bereikt met speciale kwaliteiten. Het is vooral een werk van standvastigheid, methode en organisatie.”
-J.P. Sergent-
