De behoefte van geadopteerde kinderen om hun afkomst te kennen
Er zijn veel geadopteerde kinderen die na hun adolescentie de behoefte hebben om hun biologische afkomst te kennen.
Bovendien herinnert de Internationale Adoptiewet van 28 december 2007 ons eraan dat alle geadopteerde kinderen, en ook de kinderen die verwekt zijn door middel van geassisteerde voortplantingstechnieken, het recht hebben om deze informatie te krijgen als ze meerderjarig zijn als ze die behoefte hebben.
Velen worden echter met meer dan één probleem geconfronteerd. Sommigen zien het bijvoorbeeld alleen maar als een stuk papier dat hen weinig vertelt, zeker niets om eventuele twijfels weg te nemen. Bovendien zijn internationale adopties nogal complex en is het voor iemand niet gemakkelijk om de identiteit van zijn ouders te achterhalen.
Toch voelen degenen die er wel in slagen om in contact te komen met hun afkomst zich over het algemeen meer tevreden. Bovendien voelen ze zich vaak nog meer verbonden met hun eigen adoptiefamilie. Het is alsof, door te weten waar ze vandaan komen en waar hun oorsprong ligt, hun identiteit duidelijker wordt gedefinieerd.
Alle kinderen hebben het recht om te weten of ze geadopteerd zijn. Bovendien, indien mogelijk, om hun biologische familie te leren kennen.
De behoefte van geadopteerde kinderen en de constructie van hun identiteit
Weten wie je bent betekent in veel gevallen weten waar je vandaan komt. Bij geadopteerde kinderen maakt het vaak niet uit dat hun adoptiefamilie hen zo liefdevol mogelijk heeft opgevoed. Ze willen nog steeds weten waar ze vandaan komen.
De overgrote meerderheid van de geadopteerde kinderen ontwikkelt die behoefte en vraagt meestal naar hun afkomst als ze ongeveer 13 of 14 jaar oud zijn. Dit is natuurlijk een gevoelig onderwerp. Toch is het een onderwerp waar de ouders meestal op anticiperen.
Er zijn veel soorten adopties. Er zijn kinderen die naar hun adoptiegezin komen nadat ze een tijd bij hun biologische ouders hebben gewoond. Anderen komen als baby uit een ander land naar een nieuw huis. Er zijn ook kinderen die het resultaat zijn van geassisteerde voortplanting of draagmoederschap.
Maar ongeacht de manier waarop ze bij hun adoptieouders zijn gekomen, hebben deze kinderen allemaal hun eigen emotionele behoeften. Bovendien betekent leren waar ze vandaan komen vaak, zowel voor hen als voor hun ouders, een compleet nieuwe en nogal angstige situatie .
Begrijpen waar ze vandaan komen maakt deel uit van hun persoonlijke ontwikkeling
De Canadian Pediatric Society publiceerde een paar jaar geleden een studie (Engelse link) in het tijdschrift Paediatrics & Child Health. Deze studie verdedigde de hypothese dat een kind, naarmate het zijn zelfconcept en identiteit ontwikkelt, meer over zichzelf moet weten.
Weten dat ze geadopteerd zijn, laat vaak een gat achter dat het voor hen moeilijk maakt om een positief beeld van zichzelf te creëren. Als gevolg daarvan ervaren ze twijfels.
Kinderen die als baby zijn geadopteerd, hebben op precies dezelfde manier behoefte aan kennis over hun afkomst als kinderen die op latere leeftijd zijn geadopteerd. Volgens dit onderzoek wordt het echter ingewikkelder als een kind geadopteerd is nadat het door zijn oorspronkelijke ouders is verwaarloosd.
In deze gevallen vertonen ze vaak ambivalentie. Maar zelfs in dit soort situaties moeten ze in contact komen met hun wortels. In feite is het een manier om die figuren uit hun verleden te integreren in hun heden. Bovendien betekent het dat ze een completer beeld van zichzelf krijgen en hun identiteit kunnen opbouwen.
Zijn families verplicht om de afkomst van geadopteerde kinderen te onthullen?
Hebben geadopteerde kinderen het recht om te weten dat ze geadopteerd zijn? De Universiteit van Cambridge (VK) heeft hier onderzoek (Engelse link) naar gedaan. Zij ontdekten dat tegenwoordig een groot deel van de ouders geadopteerde kinderen uiteindelijk informeert over hun biologische afkomst. Toch zijn er ook mensen die besluiten het niet te doen. Dit komt vaker voor bij geassisteerde voortplanting.
Bepaalde gegevens en meerdere rapporten suggereren dat kinderen in veel gevallen uiteindelijk zelf ontdekken dat ze geadopteerd zijn of dat ze geboren zijn via donorinseminatie. In deze gevallen veroorzaakt het feit dat hun ouders het hen niet hebben verteld vaak psychologische angst. (Jadva, Freeman, Kramer en Golombok, 2009; Turner en Coyle, 2000).
Rond de leeftijd van 6 tot 7 jaar begrijpt een kind de betekenis van adoptie. Maar in de adolescentie krijgt het meer betekenis. Dan hebben ze de neiging om naar hun biologische afkomst te vragen.
Hoe te handelen als ze vragen om hun biologische familie te ontmoeten
Geadopteerde kinderen hebben, zoals we al eerder zeiden, het recht om te weten waar ze vandaan komen als ze die behoefte hebben. Deze stap helpt hen bij het opbouwen van hun identiteit. Bovendien maakt het de band met hun eigen familie positiever, omdat er volledig vertrouwen tussen hen is.
Het is echter ook waar dat elk geval anders is en het regelen van een ontmoeting met de biologische ouders is niet altijd gemakkelijk of snel.
Het meest geschikt is om altijd goede communicatie, steun en begeleiding te bieden aan geadopteerde kinderen. Momenteel zijn er meerdere instanties waar je terecht kunt voor dergelijke informatie. Het ideale is om deze zoektocht naar de biologische oorsprong te beginnen wanneer de adolescent voldoende volwassen en emotioneel stabiel is.
Het is mogelijk dat wat ze vinden niet aan hun verwachtingen voldoet. Het kan zelfs het tegenovergestelde zijn. Daarom moeten ouders hen altijd begeleiden in dit proces en mentaal voorbereid zijn op elke eventualiteit.
Er zijn gespecialiseerde professionals die hen kunnen begeleiden bij dit soort ervaringen. Maar de liefde en het vertrouwen van de ouders is te allen tijde de belangrijkste factor.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Understanding adoption: A developmental approach. (2001). Paediatrics & child health, 6(5), 281–291. https://doi.org/10.1093/pch/6.5.281
- Ilioi, E., Blake, L., Jadva, V., Roman, G., & Golombok, S. (2017). The role of age of disclosure of biological origins in the psychological wellbeing of adolescents conceived by reproductive donation: a longitudinal study from age 1 to age 14. Journal of child psychology and psychiatry, and allied disciplines, 58(3), 315–324. https://doi.org/10.1111/jcpp.12667
- Lamçe, J. y Çuni, E. (2013). El derecho de los niños a conocer su origen en la adopción y reproducción asistida médicamente. Mediterranean Journal of Social Sciences, 4 (6), 605.
